(...) Hoe moet je je ouders dan eren? De een gelooft dit en de andere gaat wel n...

Ds. A. de Lange | Geen reacties | 12-10-2006| 00:00

Stel, je ouders gaan naar dezelfde kerk maar nu je ouder wordt ga je dingen zien die het voor mij niet makkelijker maken. Mijn ene ouder is het met heel veel dingen niet eens die in de kerk gepredikt wordt, terwijl ik belijdenis heb gedaan en vertrouw dat dit mijn gemeente is. Hoe moet je je ouders dan eren? De een gelooft dit en de andere gaat wel naar de kerk maar weet eigenlijk niet waarom. Ik zie nu dingen die erg moeilijk zijn om mee om te gaan. Praten doe ik thuis niet over het geloof, maar ik zou zo graag willen vertellen wat er in mijn hart omgaat! Ik heb het gevoel dat het niet kan. De een zal je begrijpen, de ander zal je vroom vinden, etc. Ik zou toch zo te zeggen eerlijk voor mijn mening uit mogen komen? Zeker thuis. Als het thuis niet meer kan, waar zou het dan nog wel kunnen?

Thuis niet kunnen praten over het geloof. Dat probleem kennen meer jongeren. Soms omdat hun ouders het gewoon niet gewend zijn om te praten over het geloof. Ze zijn opgegroeid in een gezin waarin je het tegenover elkaar nooit had over je gevoelens. Soms omdat hun ouders van de gedachte zijn, dat je wel wat kunt voelen op het gebied van het geloof, maar misschien is het toch allemaal niet het echte werk van God, en dan kun je je maar beter stil houden over die dingen. Ze praten dan soms over van alles en nog wat, maar niet over geloofzaken. Soms spreken ouders niet over geestelijke dingen, omdat het voor henzelf eigenlijk niet echt leeft. Soms spreken ouders alleen zijdelings over de dingen van het geloof. Ze hebben het meer over de kerk, de kerkmensen, hoe er gepreekt en geleefd wordt, en hoe het volgens hen zou moeten wezen en niet is, en ze zitten in een negatieve cirkel.

Voor zover ik het goed zie, heb jij thuis een beetje met de laatste twee situaties te maken. En je verzuchting is: ik wil er graag thuis over praten wat er in mijn hart omgaat; maar mag dat? is dat normaal?; hoe kan dat dan?

Ik wil je in eerste instantie graag bemoedigen. Wat is het fijn dat je ertoe hebt mogen komen, dat je openbare belijdenis van het geloof mocht afleggen. Wat is het mooi dat je op een positieve manier je plaats weet in de gemeente waar jullie bij horen en dat je je daar thuis voelt. Wat is het een zegen dat je van harte met de dingen van de Heere bezig bent, en dat deze dingen echt belangrijk voor je zijn, en dat je de behoefte hebt om daar over te praten.

Als jij zegt: het zou toch moeten kunnen, dat je er thuis gewoon praat, dan ben ik dat met je eens. En ik gun je van harte, dat dat misschien ook in de toekomst mogelijk zal zijn. Maar dan moeten je ouders wel een wat andere instelling krijgen. En zover is het nog niet. Wat moet je dan ondertussen doen? Ik denk aan een paar dingen:

- praat met andere mensen over het geloof; hopelijk zijn er mensen in jullie gemeente met wie je dat kunt, misschien van je belijdenisgroep, misschien is er een kring of vereniging waar je heen kunt gaan.

- blijf trouw meeleven met de gemeente, zondags en door de week. Lees je Bijbel en bid regelmatig. God gebruikt die middelen om je geloofsleven te verdiepen en te versterken.

- al kun je thuis niet veel zeggen over de dingen van het geloof, soms misschien toch wel wat. Probeer dan vooral iets positiefs, iets moois, dat je bij de Heere, in de Bijbel, of in de kerk hebt mogen meemaken naar voren te brengen.

- bid steeds voor je ouders. Vraag God dat Hij hun harten volledig wil openen voor de Heere Jezus, en dat Zijn genade hun gemoed zal vernieuwen. Als ze dat meemaken, zal ook hun leven anders worden. Probeer ondertussen naar hen toe je waardering uit te spreken over alles wat ze voor je over hebben gehad en nog hebben. Eer ze, zoals God dat van je vraagt. Satan probeert ons soms in een negatieve spiraal te trekken, zodat we vanwege iets wat we bij iemand missen, helemaal negatief over die persoon worden, en dat maakt alles nog veel negatiever. Laat dat tegenover je ouders niet gebeuren.

Ondertussen hoop ik dat je echt veel mag vinden in het leven met de Heere. Al zou het zo zijn, dat je helemaal alleen staat, dan mag je nog weten dat Christus tegen je zegt: Ik wil er helemaal voor je zijn. Je mag leven door het geloof. Zing voor jezelf psalm 27 : 6 en 7 maar regelmatig!

Ds. A. de Lange, Oldebroek

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven