Eigenschappen die me dwars zitten

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 29-08-2006| 00:00

Ik ben zelf een persoon die een beetje verlegen is en rustig. En dat zijn eigenschappen die me erg dwars zitten. Op school, maar ook met contacten. Als ik dan bijvoorbeeld met een jongen alleen ben, dan weet ik weinig te zeggen en daarom heb ik snel het gevoel dat jongens afhaken. En soms denk ik echt van: “Waarom krijg ik zulke eigenschappen van God.” En dan ben ik jaloers op mensen die heel spontaan zijn en heb ik nu snel dat ik jaloers word op bekenden die een vriend hebben en ik niet. Want daar verlang ik wel naar. Maar telkens loop ik weer tegen deze eigenschappen op, of ik ontmoet een leuke jongen die me accepteert en die ik ook leuk vind, maar waar ik dan niet verliefd op word. Dus denk ik ook vaak van: “Wanneer word ik een keer verliefd? Iedereen heeft een lieve jongen, en waarom ik niet?” Hoe moet ik hiermee omgaan?

Beste...

Stel je voor dat de wereld bestond uit herrieschoppers, uitbundige en uitermate spontane mensen... Zouden we er met z’n allen niet een beetje tureluurs van worden? Gelukkig heeft de Heere God in Zijn wijsheid een veelheid aan unieke mensen gegeven met uiteenlopende karakters en persoonlijkheden. Heerlijk! De afwisseling en de veelkleurigheid onder mensen maakt samenleven juist zo boeiend en ook mogelijk. Sterker: de afwisseling is nodig om alles leefbaar te maken. Kijk maar naar de veronderstelling in mijn openingszin. Ook in veel huwelijken zie je dat man en vrouw een welkome aanvulling zijn op elkaars karakter, zoals bijvoorbeeld de onstuimige man die van tijd tot tijd afgeremd wordt door zijn bedachtzame vrouw.

Betekent dit, dat we dus maar blij moeten zijn met al onze persoonlijkheidskenmerken? Nee, natuurlijk niet. Sommige kenmerken zijn veroorzaakt door moeilijke levensomstandigheden, anderen door zonde (iemand die driftig de boel in elkaar slaat vertoont nu niet bepaald geestelijk gedrag), weer andere kenmerken zijn geërfd en/of door de opvoeding bepaald, enz. Er is een veelheid aan oorzaken die ten grondslag liggen aan de vorming van een persoonlijkheid. Met sommige eigenschappen mag een mens blij zijn, met anderen niet. Ook in de Bijbel kom je mensen met allerlei karakters tegen: de rustige mensen en echte haantjes de voorsten, de Maria’s en de Martha’s. En met die verschillende kwaliteiten zijn mensen bruikbaar voor het Koninkrijk van God.

Er is echter werk aan de winkel wanneer een eigenschap of kenmerk je belemmert om een kind van God te zijn en een christelijk leven te leiden (zie het voorbeeld dat ik gaf van de driftkikker). Dat jij in de grond een rustig meisje bent, daar is niks mis mee. Voor sommigen is het zelfs weldadig. Dat je het soms nog lastig vindt dat je in bepaalde situaties nog wat verlegen bent, kan ik mij voorstellen. Sociale vaardigheden zijn echter te leren en te oefenen maar dat vraagt wel tijd. Als jij jezelf echter (te vaak?) met anderen vergelijkt, of zelfs jaloers wordt op de eigenschappen van anderen, maakt dat je krampachtig. Je wilt misschien zelfs wel iets wat niet bij je past! Je moet jezelf niet afvragen waarom je bepaalde eigenschappen van God gekregen hebt -het is nl. maar de vraag of dat zo is...- maar probeer te bedenken hoe je met de kwaliteiten die je hebt iets kunt betekenen voor de mensen om je heen, in je leven voor God. Daarnaast mag je natuurlijk best bedenken welke eigenschappen je nog graag wilt ontwikkelen en hoe je dat dan wilt bereiken. Misschien moet je daar anderen bij inschakelen. Zo is de één gebaat bij een cursus faalangst, en weer een ander met een cursus assertiviteit en zelfvertrouwen.

Een ander aspect is jouw denken over relaties. Natuurlijk mag je ernaar verlangen om een vriend te hebben. Maar ook dat mag je niet gaan overheersen zodat het je belemmert in je eigen contacten of het genieten van het geluk van anderen. Het gaat erom dat je in je leven komt tot de bestemming komt die God in gedachten had toe Hij je maakte. Voor de meeste mensen past daar een levenpartner bij, voor anderen niet. Alles heeft zijn tijd, zegt Prediker. Probeer vanuit die gedachte te leven en probeer zo uit te zien naar de plannen die God met je heeft. En weet je wat zo mooi is: voor die plannen geeft Hij Zelf je alles wat daarvoor nodig is! Je hoeft dus niets te forceren maar je mag het verlangen om te voldoen aan je bestemming alle ruimte geven.

Ik zal je een voorbeeld uit mijn eigen leven geven. Het paste niet binnen mijn bestemming dat ik zelf kinderen zou hebben, hoewel ik dat fantastisch gevonden zou hebben! Als ik dan weer eens blij verrast en verwonderd met bijvoorbeeld een pasgeboren baby in handen sta, vragen mensen wel eens of ik daar wel tegen kan. Dan zeg ik altijd: ja juist! Omdat ik het zelf niet heb, ben ik extra blij als ik mag genieten van de kinderen van anderen! Gelukkig maar! En nu heeft de Heere God mij ook nog werk gegeven waarin ik dagelijks met jonge mensen mag omgaan. Mooier kan het niet!

Je kunt bitter worden om wat je mist, je kunt ook genieten van wat je ontvangt. Probeer dat maar. Het maakt het leven er zo bijzonder van!

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven