Mijn ouders proberen mijn huwelijk kapot te maken. (...) Nu is mijn vraag, wat m...

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | Geen reacties | 21-08-2006| 00:00

Mijn ouders proberen mijn huwelijk kapot te maken. Nu ben ik psychisch ingestort en heb mijn ouders geschreven dat ze alleen via mobiel van mijn partner kunnen bellen. Maar nu laten ze helemaal niets meer horen. Mijn moeder liegt en bedriegt alles, bijvoorbeeld dat mijn partner vreemd gaat en niet van onze kinderen af kan blijven. Nu is mijn vraag, wat moet je hier mee en in hoeverre kun je en mag je je ouders dan nog eren?

Beste mevrouw,

Wat een onmogelijke situatie. Ouders die proberen het huwelijk van een dochter kapot te maken. Een situatie die ik me amper kan voorstellen, want elke ouder wil toch het beste voor zijn kind. Daar wil je als ouders aan mee werken, daar bid je voor. Het is de vreugde van ouders te zien dat het huwelijk van hun kind harmonieus is, gelukkig. Er moet vast iets gebeurd zijn waardoor deze situatie ontstaan is. Hebben ze je man nooit gemogen? Of ben je enig kind, zodat ze je niet kwijt wilden? Hebben jullie daar nooit met elkaar over gesproken? Is er aan de begin oorzaak niets op te lossen? Zijn jullie nooit met dit immens grote probleem naar je predikant gegaan? Zijn je ouders ongelovig en ben jij met je man mee kerkelijk geworden, is dit het probleem en de vijandschap bij hen? Hoe is het mogelijk dat christelijke ouders zo met hun kinderen kunnen omgaan en leven.

Hoe dan ook, je ouders proberen jullie huwelijk stuk te maken en jouw vertrouwen en liefde in je man te vernietigen, uit te roeien, twijfel te zaaien. Je moeder liegt en bedriegt en zegt vreselijke dingen over je man. Het is me nog al geen beschuldiging... Je bent ingestort, ik kan het begrijpen en op je schrijven hebben ze niet meer gereageerd, gelukkig!! Laat het maar, dan kun je even tot rust komen, dat is wat je nodig hebt. Probeer jullie eigen leven te leven, los van je ouders. Hoe verdrietig dat ook kan zijn, maar in dit geval is deze weg nu nodig.

Je vraagt in hoeverre je jouw ouders kan en mag eren in deze situatie? Ik kan me voorstellen dat je kinderliefde een enorme knauw gekregen heeft. Toch blijven het altijd je ouders. Bid voor hen, de Heere kan hun ogen openen, zodat ze hun zondige en verkeerde weg gaan inzien. Wat bij jullie onmogelijk is, is mogelijk bij de Heere. Vertrouw je aan Hem toe. Hij heeft milde handen en vriendelijke ogen, altijd al.

Je vertelt niet hoe je man op deze beschuldigingen reageert. Het moet uitermate pijnlijk en krenkend voor hem zijn. Misschien steken af en toe de insinuaties en leugens de kop op in je hart en slaat de twijfel toe. Vecht er tegen. Bid! Blijf achter je man staan. Zoek hulp bij de Heere, Hij weet van je verdriet, de pijn de grote nood waarin je ongewild terecht bent gekomen. Voor je er geestelijk helemaal niet meer uit komt, kun je beter verantwoorde hulp zoeken.

Je mag me gerust schrijven al kan ik je probleem niet oplossen, ik wil je graag tot een hand en voet zijn. Ik wens je van harte sterkte en de zegen van de Heere toe.

N. J van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven