Ik geloof echt diep vanuit mijn hart dat ik God kan loven en behagen als ik bijv...

Ds. M. Pronk | Geen reacties | 21-08-2006| 00:00

Ik heb een aantal vragen over de antwoorden die gegeven worden op deze website. Zelf kom ik uit een Christelijk Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt. Waarschijnlijk in vergelijking met sommige Gereformeerde Gemeente-kerken behoorlijk vrij. Vrij, niet in de zin van “de Bijbel kun je zo invullen als je zelf wilt”, maar meer vrij in de zin van God heeft iedereen uniek gemaakt, iedereen heeft verschillende gaven en talenten gekregen, en die worden tot uiting gebracht in de kerk. God heeft mensen gemaakt die van rustige muziek houden en mensen die van wat drukkere muziek houden. Zo heeft God ook mensen gemaakt die bakker kunnen zijn en mensen die beter politie kunnen worden. Ook zijn er mensen die van mooie gedragen psalmen houden (zelf kan ik me in veel psalmen goed vinden), ook zijn er mensen die zich meer kunnen vinden in wat meer opgewekte muziek of muziek die iets sneller gaat. Met alle respect, maar wat ik vooral terug lees in jullie antwoorden op vragen als; (kort door de bocht;) is gospelmuziek slecht?, is dat je God eigenlijk niet kan behagen met instrumenten zoals een drumstel e.d. Nu kan ik mij herinneren dat er teksten in de Bijbel staan als: Looft God met klinkende cimbalen, etc. Ook kan ik mij herinneren dat er wel eens over een harp en zo gepraat wordt. Nu komen deze instrumenten meer overeen met een drumstel en een gitaar lijkt mij, dan met een orgel (een instrument door mensen in de kerk gesleept, een instrument dat je nergens terugvindt in de Bijbel). Ik heb niets tegen een orgel, wij zingen meestal ook nog onder begeleiding van een orgel. Maar het lijkt er soms op dat dit instrument bijna 'heilig' verklaard wordt. Dat het belangrijker is dat we dingen wel doen volgens bepaalde tradities, omdat het nou eenmaal al jaren zo gaat, dan dat we kijken wat voor instrument bijvoorbeeld in de Bijbel worden gebruikt.. Het komt mij behoorlijk tegenstrijdig over.

Ik geloof echt diep vanuit mijn hart dat ik God kan loven en behagen als ik bijvoorbeeld opwekkingsliederen zing tot Zijn eer. Ik luister naar gospelmuziek en kan er van genieten, ook omdat ik er van overtuigd ben dat God er van geniet. Ik vraag me af of jullie me nou als een zeer zondig iemand beschouwen of als iemand die eigenlijk op het verkeerde pad is of iemand die eigenlijk bekeerd moet worden, of zo. Daar kan ik het namelijk absoluut niet mee eens zijn. Ik weet dat ik zondig ben en dat God mijn zonden afwast, maar ik geloof niet dat als ik liederen zing tot Zijn eer (opwekkingsliederen), zonde doe. En ik ben van mening dat jullie eigenlijk over mensen oordelen (doormiddel van jullie antwoorden) op een niet goede manier. Oordeelt niet opdat ge niet geoordeeld worde. Zie het hart aan. God ziet dat namelijk ook en ik ben van mening dat we veel te veel kijken naar uiterlijke (vertoon) dingen en dat we niet goed genoeg beseffen dat God daar doorheen ziet en dus recht je hart in kijkt (langs de hoedjes, rokken, lange haar, etc.) Alvast hartelijk bedankt voor het antwoorden van mijn vragen. En ik stel deze vragen omdat ik 'jullie' kijk op God en de wereld wil leren begrijpen of in ieder geval wil ik er meer van weten.

De werkelijkheid van het leven is gecompliceerder dan je ons in de vaag probeert voor te stellen. De Schepper van hemel en aarde heeft inderdaad aan elk mens bepaalde gaven en mogelijkheden gegeven. Het is schitterend om te zien hoe bij het opgroeien van een mensenkind die gaven en talenten openbaar komen en verder ontplooid worden. We kunnen daarin het werk van de Heilige Geest zien. Soms blijven die gaven en talenten verborgen of krijgen geen gelegenheid zich te ontwikkelen. Soms komen ze op een oudere leeftijd openbaar door gebeurtenissen in het leven. Wanneer we het hebben over gaven kunnen we bijvoorbeeld denken aan de beroepskeuze. Jij wijst er zelf in je vraag op. Iemand wordt bakker of leraar of verpleegster. Ik zeg wel eens dat je voor een bepaald beroep in de wieg bent gelegd. Je kunt dat beroep niet leren, maar wel kun je door onderwijs en opleiding de nodige bekwaamheden voor de uitoefening van dat beroep opdoen.
 
Toch is er veel meer te zeggen. We worden in een bepaalde cultuur of traditie geboren en daardoor wordt ons leven en onze ontwikkeling, ons doen en laten en ons denken mee gestempeld. We leven in een zondige en gebroken wereld. Er werken in de wereld allerlei  krachten, vooral boze en zondige krachten. De satan wordt de overste der wereld genoemd. We staan en leven daar midden in met een zondig hart. Elke dag staan we voor keuzes en moeten we beslissingen nemen. De vraag is of we altijd de juiste beslissingen nemen. Ons leven wordt door al deze zaken mee beïnvloed. Als christen dienen we op een verantwoorde wijze te leven in overeenstemming met Gods Woord. Dat vergt een dagelijkse strijd, aandacht, onderzoek en veel gebed. Daarvoor is nodig het levensvernieuwende werk van de Heilige Geest.

Je schrijft nog al over de muziek in de eredienst en de samenkomsten. In het OT kunnen we veel lezen over de muziek en de zang in de tempel te Jeruzalem. Allerlei muziekinstrumenten worden genoemd. Bij ons staat in de meeste kerken een orgel. Gelukkig zijn er bekwame organisten die op een fijne en passende manier via het orgelspel de zang begeleiden en iets aan de dienst weten toe te voegen. Mijn vrouw en ik hebben eens in Noord Ierland kerkdiensten meegemaakt, indrukwekkende diensten, waarin de gemeentezang met piano werd begeleid. In Amerika kent men kerken met bijvoorbeeld een klein orkest van klassieke muziekinstrumenten. In sommige kerken kom je helemaal geen muziekinstrumenten tegen en zingt de gemeente a capella. Wanneer er krachtig gezongen wordt kan zulke gemeentezang ontroerend mooi zijn en het hart treffen. Mijn vrouw en ik hebben eens in Zuid-Afrika in een thuisland een kerkelijke bijeenkomst van vrouwen bijgewoond. De aanwezige vrouwe zongen spontaan voor ons enkele liederen. Zonder instrumentale begeleiding. Veelstemmig. Allerlei stemmen klonken op verschillende toonhoogten door elkaar heen in een prachtige harmonie. Indrukwekkend en schitterend. Zo kan het dus ook.

Er bestaan allerlei kerkelijke tradities. Alleen psalmen zingen. Psalmen en gezangen zingen.  Ritmisch of niet-ritmisch. Men voegt wel opwekkingsliederen toe aan het repertoire. Alleen een orgel. Soms kom je een drumband tegen met veel lawaai. Zo zijn er allerlei tradities. Bij het volgen van een traditie doen we goed er over na te denken of deze Bijbels verantwoord is. Handelen we in overeenstemming met de wil des Heeren en naar Zijn woord? Ik realiseer mij dat het vaak over zaken van ondergeschikt belang gaat. In een gemeenschap maakt men ten aanzien van deze zaken op een verantwoorde wijze bepaalde afspraken. Er wordt verwacht dat men zich aan zulk een traditie houdt. Tegelijk bedenken we dat er regels zijn om soms van af te wijken. Dat kan onder bepaalde omstandigheden wijs zijn, maar ook getuigen van opstand, dwarsliggerij en ontevredenheid.

Je mag van mij weten dat ik niets tegen opwekkingsliederen heb en ze ook wel graag hoor zingen of zelf zing, maar tegelijk ben ik mij ervan bewust dat ze oppervlakkig van inhoud kunnen zijn. Een enkel keertje hebben mijn vrouw en ik een samenkomst meegemaakt waarin de zang begeleid werd door harde muziek van een drumband. Na afloop heb je dan barstende hoofdpijn. Er blijft irritatie over. Nee, dat heeft mijn voorkeur beslist niet. Al beweert men duizendmaal dat dit eigentijdse muziek is. We dienen vooral in onze huidige cultuur voorzichtig te zijn met de keuze van de muziek in de eredienst. Een gevaar van opwekkingsliederen en luidruchtige muziek is dat er geappelleerd wordt op je gevoel. Je krijgt er een prettig gevoel bij en de gemoederen worden opgezweept. We leven toch al in een maatschappij waarin aandacht gevraagd wordt voor gevoel en ervaring. Naar mijn stellige overtuiging behoort in de eredienst het woord centraal te staan. Het geloof is uit het gehoor.
 
Maar goed. Ik wil wat dieper spitten. Ogenschijnlijk via een omweg. Maar lees even door als je wilt. Laten we luisteren naar een stukje van de Heilige Schrift. Ik denk aan Markus 7: 1-23. (Zie ook Mattheus 15: 1-20). De Heere Jezus heeft veel van Zijn arbeid verricht in Galilea. Hij verkondigde er het koninkrijk van God. ”De tijd is vervuld en het koninkrijk van God is nabijgekomen; bekeert u en gelooft het evangelie” (Markus 1:15). Geweldige krachten van dat koninkrijk kwamen openbaar. Hij genas zieken en wierp duivelen uit. De schare was enthousiast en velen volgden Hem. Er ontstond verzet en vooral onder de Farizeeën leefde vijandschap. Men erkende Hem niet als de beloofde Messias. Eens kwam er een delegatie bestaande uit Farizeeën en enkele Schriftgeleerden uit Jeruzalem. Men wilde Hem van iets kunnen beschuldigen om Hem in Jeruzalem te veroordelen. Men zocht Zijn dood. En jawel, zij vonden iets. Zij zagen het met hun eigen ogen. Getuigen dus. Zij zagen dat sommigen van Zijn discipelen met onreine, dat is met ongewassen handen brood aten. Daarom berispten zij de discipelen. Wat is hier aan de hand?

Het wassen van de handen voor de maaltijd is voor ons een hygiënische maatregel. Dat kan hier moeilijk de kwestie zijn. Zij berispen de discipelen dat zij de maaltijd nuttigen met onreine handen. Je kunt ook vertalen met gemeenschappelijke handen. Door de handen niet te wassen tonen ze gelijk te zijn aan de heidenen. Israël is een door en voor de Heere afgezonderd volk. De Heere heeft als het ware om het volk een muur van wetten gelegd. Door zich daaraan te houden en daarnaar te leven, gedraagt het zich als een voor de Heere afgezonderd volk. En niet gemeenschappelijk met de andere volken. Onder deze wetten nemen de spijswetten een bijzondere plaats in. Israël mag niet alles eten. Wel reine, geen onreine dieren. 

Om dat nader te accentueren hebben de ouden tal van bepalingen daarom heen gelegd. Zij wassen voor de maaltijd de handen als vuisten, reinigen zelfs de potten waarmee de maaltijd wordt bereid en de schotels waarmee deze wordt genuttigd en zelfs de aanligbedden. In een reine sfeer een rein volk, rein voor de Heere. Al die bepalingen zijn de inzettingen der ouden, hun traditie. De joden hechten daaraan grote waarde. Een recht geaarde jood houdt zich aan de traditie. Waarom de spijswetten en die andere wetten? Opdat Israël als een afgezonderd volk heilig voor de Heere zou leven. Uit Israël zou immers ook de Messias geboren worden. Doch de Messias is geboren. Hij is de waarheid van al die wetten. Hij gaat ze vervullen en is de vervulling ervan. Door Zijn werk wordt die muur rondom Israël afgebroken. De delegatie uit Jeruzalem vraagt aan de Heere Jezus waarom zijn discipelen niet wandelen volgens de inzettingen der ouden. De kwestie is heel beslissend nu Christus gekomen is. Of zij wandelen in het spoor van de inzettingen, de traditie van de ouden of in het spoor van Christus. Jezus geeft hen antwoord. Ik kan daarop nu niet uitgebreid ingaan. Maar slechts wijzen op de kern van Zijn antwoord. Hij noemt hen met een woord van Jesaja geveinsden. Zij spelen toneel. Zij tonen uiterlijk wel respect voor de inzettingen der ouden, maar dat is slechts een rol spelen. In hun hart leeft haat tegen Jezus. Zij zoeken Zijn dood. Tegelijk maakt Jezus met het citaat van Jesaja duidelijk dat Hij zowel de Farizeeën als het volk aanspreekt. Gezamenlijk zoeken zij de Heere wel met de lippen, maar hun hart houden zij ver van Hem. Dan zegt Hij  dat zij zich wel houden aan de inzettingen der ouden, maar zij laten het gebod van God na. Dat doen ze teniet.

Met nadruk heeft Jezus het over Het gebod van God. Wat bedoelt de Heere Jezus daarmee? Het gebod van God. Daar gaat het wezenlijk om. Dat is de kern. Het is de Heere vrezen met het hart. Hem liefhebben met het hart. We kunnen ons wel houden aan bepaalde tradities en warm lopen voor de ene traditie en de andere verwerpen. Maar houden we in ons leven Het gebod van God? Dat is, vrezen we de Heere met ons hart? Daarom gaat het. En de Heere kennen en erkennen, is de Heere Jezus kennen en erkennen. ”En dit is Zijn gebod dat wij geloven in de naam van Zijn Zoon Jezus Christus en elkaar liefhebben, gelijk Hij ons een  gebod gegeven heeft” (1 Joh.3:23).
 
Dat is de kern waarom het gaat. In dat licht zijn vele andere zaken van betrekkelijke waarde. Loop je slechts het pad van jouw traditie of mag je Het gebod volbrengen, dat is geloven in de naam van de Heere Jezus. Alle andere dingen die je noemt in je vraag komen dan in een ander licht te staan. Jij bent zondig en ik ben zondig. De Heere zoekt je hart. Onze roeping is in geloof en bekering te leven. Door genade. Denk aan de tekst die ik eerder afschreef. De Heere Jezus verkondigde het koninkrijk Gods en riep op tot geloof en bekering. Het wonder is dat wat Hij van ons vraagt ons wil geven als een gave van Zijn koninkrijk. De vraag is of ik alle zaken in mijn leven mag doen in de weg van geloof en bekering. Dat is een leven in afhankelijkheid van de Heere. Ervaar en doe ik de dingen van elke dag in het licht van Gods Woord. Bedoel ik werkelijk Zijn eer? Ook met mijn muziek en de gaven die ik kreeg? Het antwoord is wat lang uitgevallen, maar de vraag was ook lang.

Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven