Verkering uit door kerkelijke verschillen

Ds. M.F. van Binnendijk | Geen reacties | 16-03-2003| 00:00

Ik heb het pas uitgemaakt met mijn vriendin. Zij was van de Ned. Herv. Kerk (hele strenge kant) en ik ben Geref. Vrijgem. Direct in het begin heb ik gezegd dat ik het geloof heel belangrijk vond en dat er dus een keuze gemaakt moest worden. Maar nadat ze eens naar onze kerk was geweest, begon het. Zij wilde wel naar onze kerk toe, maar was bang voor haar ouders. En ja hoor, haar ouders haalden flink uit naar mij. Met allerlei moeilijke termen en gooiend met allerlei bijbelteksten vertelden ze mij hun waarheid. Ze deden alsof ik niks wist van geloven. En dat terwijl ik juist heel veel studie hierin heb gedaan. En elk redelijk argument dat ik had, werd met een omhaal van woorden weggewimpeld. Na veel denken en veel praten heb ik het uitgemaakt. Want zij en ik gingen er beiden aan kapot.

Mijn vraag: Waarom maken Christenen het elkaar zo moeilijk? Waarom interpreteert iedereen de Bijbel anders en waarom wil men niet luisteren naar elkaar? Ik ben met deze affaire behoorlijk teleurgesteld geraakt.

Er waren twee koningskinderen
Zij hadden malkander zo lief
Zij konden elkaar niet bereiken
het water was te diep.
 
Aan dit Middeleeuwse volkslied moest ik denken bij het lezen van je vraag. Twee jonge mensen die graag als man en vrouw, en als geliefden, samen verder willen gaan in dit leven. Maar op de weg daarnaar toe zijn er hindernissen. Het diepe water. Welk water ook. Welke diepte ook. Soms... onoverkomelijk! Maar waarom? Geen brug? Geen veerpont? Geen doorwaadbare plaats?
 
In je vraag komen verschillende hindernissen naar voren. Er is een verschil in jullie kerkelijke achtergrond ("heel streng" hervormd tegenover minder streng (?) vrijgemaakt. Er is een verschil in 'waarheidsopvatting'. Maar wat bedoel je? Wat bedoelen de ouders van je meisje? Gaat het om de Bijbelse waarheid? Of is er eerder een verschil van mening tussen een 'hervormde' waarheid en een 'vrijgemaakte' waarheid?

Ik bespeur ook een zekere angst bij je meisje tegenover haar eigen ouders. Dat zegt al iets over de omgang van ouders met hun kinderen, niet gespeend van enige krampachtigheid. Hoewel, als je nog thuis woont en afhankelijk bent van je ouders, speelt dit zeker mee. Daarbij kan ook een (al te) sterke ouderbinding het moeilijk maken om letterlijk, maar vooral ook geestelijk, vader en moeder te verlaten en je eigen man (of vrouw!) aanhangen. De verkeringstijd mag een bijzonder mooie tijd zijn, om geestelijk en lichamelijk naar elkaar toe te groeien. Niet zelden lijkt de verkeringstijd wel op een hordeloop.
 
Ik juich het toe, dat -wanneer twee mensen willen samengaan- zij er ook naar zullen staan om samen te stemmen. Dat betreft allereerst de keuze van het kerk(genootschap) waartoe je als echtpaar (en later als gezin met kinderen) wilt gaan behoren. Als ik je vraag goed begrijp, hebben jullie elkaar al in een vroeg stadium deze keuze voorgelegd. Het was bespreekbaar. Wanneer jullie zouden trouwen, zou je óf Hervormd óf Gereformeerd Vrijgemaakt worden.

Dat is niet alleen uitermate belangrijk voor de onderlinge communicatie als man en vrouw. Ik denk daarbij niet minder aan de kinderen, die (mogen) komen. Ook in de kerk geldt de hedendaagse oneliner (uitspraak) van de laatste tijd: "Van wie zouden ze dat toch hebben?" Bedoeld worden kinderen, die het spiegelbeeld zijn van hun ouders. Ook in het kwade. Verdeeldheid bij ouders ("Papa gaat 's morgen gereformeerd, en mama 's middags hervormd") heeft bijna altijd een funeste uitwerking.
 
Maar ook ver voordat er kinderen zijn, geldt eenheid en samenstemmen ook als man en vrouw voor je eigen, persoonlijke leven. Wees je bewust, zoals het huwelijksformulier ook laat zien, dat je als man en vrouw niet gehinderd mag worden in de persoonlijke gebeden, dat is: je persoonlijke relatie tot de Heere God.
 
Jammer is het altijd weer dat in het zoeken naar dit samenstemmen (waar verschillen in modaliteit, of kerkgenootschap is) er vaak zo weinig verlegenheid is naar dé waarheid. Anders gezegd: waar de Liefde van God (met een hoofdletter!) gestalte mag krijgen in de liefde van twee jonge mensen naar elkaar toe. Jammer, dat er -tot schade en met veel pijn- vaak met bepaalde waarheden geschermd wordt, terwijl er in wezen niet eens een gesprek van hart tot hart plaatsvindt. Er wordt niet naar elkaar gevraagd, en er wordt niet geluisterd naar wat elkaar beweegt. Naar elkaars hart, elkaars motieven, elkaars beweegredenen. Vaak gaat het dan om bepaalde waarheden, die meestal aanleunen tegen eigen waarheden, gevoed door een bepaalde traditie. Of er is bij voorbaat antipathie tegen elk ander kerkgenootschap dan het eigen.
 
Jammer is het ook, dat -wanneer ik je goed beluister- je helemaal geen gehoor hebt kunnen krijgen bij de ouders van je meisje. Integendeel. Ik bespeur zelfs een zekere vooringenomenheid, waarbij elke discussie bij voorbaat onmogelijk wordt gemaakt. En teruggekaatst met: "Jij weet er niets van af. Jij bent uit een ander nest". Terwijl jij, van jouw kant, het nodige weet in te brengen. Vanuit je eigen standpunt. Het lijkt wel een gevecht vanuit schuttersputjes. Een strijd -van beide kanten- die bij voorbaat al verloren is!
 
Toch heb je elkaar nodig. Ja, een man zal inderdaad zijn vader en moeder (dat wil zeggen: alles wat je té zeer aan huis bindt) verlaten, en loslaten alles wat hem in de weg kan staan om tot volle geestelijke wasdom, volwassenheid, volgroeiing te komen. Je hebt echter wel ouders en schoonouders nodig. Afgezien van de clichés over schoonmoeders, is het een zegen als je het treft met je schoonouders. Niet zelden kunnen schoonouders zelfs méér voor je (gaan) betekenen, dan je eigen ouders. Een goede band met je (schoon-)ouders is óók van belang voor de verdere ontwikkeling van je eigen huwelijk. Al zijn er heus ook wel dingen, die je toch anders zult (moeten) doen. Ofschoon anders willen nog niet altijd leidt tot anders kunnen.
 
Je eigenlijke vraag is, waarom christenen het elkaar zo moeilijk maken... Tja, iedereen die nu meeleest, zal wel moeten glimlachen. Het eenvoudigste, maar naar ik besef toch minst zeggende antwoord op je vraag ligt voor de hand: "Christenen zijn óók mensen, en dus per definitie zondaren!" Einde verhaal.
 
Ik denk, dat de problematiek wel heel wat dieper ligt. Christus zegt niet voor niets: "Gij geheel anders!" Er is wel degelijk onderscheid. Er zijn mensen, die menen christen (dat is: op naam van Christus geschreven) te zijn. Maar ze zíjn het ten diepste helemaal niet. Noch met hun woorden, noch met werken kunnen ze hun christen-zijn oprecht waarmaken. Noem ze maar naamchristenen.
 
Er zijn ook mensen, die er voor gaan om met bijbelse en dogmatische waarheden 'groot' te willen zijn. Ze denken zelf de waarheid in pacht te hebben. Maar ze raken niet aan de Bijbelse waarheid. Het zijn misschien wel doordachte, maar zeker geen doorleefde waarheden. Het gaat immers om de éne waarheid, die het grote Gebod des Heeren (het gebod der liefde) als fundament heeft. Namelijk Christus, Die ons (als de lijdende Knecht) leert de minste te zijn. Die voeten wast, en niet de oren. Al heeft Hij voor dat laatste ook zeker het goddelijk recht.
 
Als wij "als christenen" naar elkaar toe al zo'n kwalijke reuk afgeven, hoe moet dat dan overkomen op onkerkelijke mensen, op de wereld, die altijd over onze schouders meekijken? Zij lachen erom, en ze schudden het hoofd en... ze hebben nog gelijk ook. Niet zíj, maar wíj beschamen dan de Heere! Daarom: "Gij geheel anders!" Wat dat betreft hoorde ik iemand ooit het volgende zeggen: "Heidenen bekeren is een christelijk werk. Maar christenen bekeren is een heidens werk."
 
Het is geen troost. Hopelijk kan wat ik schrijf de pijn wat wegnemen. Ik eindig met je toch sterkte toe te wensen in de keuze, die je gemaakt hebt. En dat God je ook duidelijk mag maken welke je weg is. Het water kan wel diep zijn. Maar diepte hoeft geen verhindering te zijn om toch overbrugd te (kunnen) worden.
 
"Indien er twee van u samenstemmen op de aarde, over enige zaak, die zij zouden mogen begeren, dat die hun zal geschieden van Mijn Vader, Die in de hemelen is."
 
Ds. M. F. van Binnendijk, Vinkeveen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.F. van Binnendijk

• Geboortedatum:
  30-11-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Stadskanaal
• Status:
  Actief

171 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven