Seksuele gemeenschap zou volgens uw schrijven, wat ik keer op keer lees, het ult...
C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 24-07-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
Beste mevrouw,
U legt in een paar zinnen nogal wat neer! Zit ik er ver naast als ik het samenvat in het woord “teleurstelling”? U schrijft dat u een goed huwelijk heeft: mag ik vragen of u gelukkig bent? Terecht schrijft u dat er ook andere manieren zijn om het fijn te hebben met elkaar. Als u daar eens even bij blijft stilstaan, voor uzelf nagaat wát en hoe “fijn” voor u betekent. Wat is liefde, welke betekenis geeft u daar aan? En dan nog meer specifiek: wat betekent uw liefde voor uw man en de zijne voor u? God heeft man en vrouw zo bijzonder geschapen, dat ze elkaar tot “hulp”, dat wil zeggen “aanvullend”, mogen zijn. In alle dingen van het leven. Liefde geven aan én liefde ontvangen van elkaar. En die liefde uit zich op vele manieren. Wilt u voorbeelden? In complimenten, in een bloemetje, in een lekkere maaltijd, in een arm om je heen, in een goed gesprek, in een opgeruimd huis, en ja, óók in de ultieme liefdesdaad. Ik noem het expres zo, want “gemeenschap” houdt voor mij méér in dan die ene “daad”.
Zit uw teleurstelling niet een beetje in het missen van die gemeenschap met elkaar? U bent toch ooit verliefd geweest? Uw kinderen zijn toch uit liefde geboren, en niet ‘zomaar’ gekomen omdat u kinderen op de wereld wilde zetten?
Beetje plat uitgedrukt wellicht, maar ik wil u aan het denken zetten! Gelukkig zijn is een balans vinden in geven en ontvangen. Waarbij geven natuurlijk beter is, maar ontvangen als een kùnst mag worden beschouwd! En die balans wil nog wel eens zoek zijn, ook in een “goed huwelijk”. En ja, als dan genieten eigenlijk zou moeten, omdat ‘men’ dat vindt... voelt u wel, zo werkt het niet! Het gaat in ùw huwelijk niet om “men”, maar om uw man en óók om ù! (het liefst zou ik dit dikgedrukt willen zien staan: sla ùzelf niet over). Ga bij uzelf maar eens na hoe het zit met “geven” als iets voor iemand over hebben, uzelf wegcijferen; ja, soms zelfs ten koste van jezelf (en dan is genieten ver weg; dan ligt teleurstelling op de loer!).
En stel uzelf ook de vraag “kan ik ontvangen?” Wat dóé ik met gekregen aandacht, met die bos bloemen of met die arm om m’n schouder? Genoeg om over na te denken, nietwaar? Ik hoop, dat ik met deze overwegingen u wat heb kunnen helpen om ùw balans, samen met uw echtgenoot, te kunnen (her)vinden. Want echt, er is méér dan lichamelijke liefde nodig om te kunnen genieten... trouwens: móéten past niet bij genieten!
Nu nog een ander punt dat ik omschrijf als “hoe vertel ik het mijn kinderen”. U zult in woorden én in daden aan uw kinderen laten merken hoe u over liefde denkt, hoe u liefde beleeft! Als u hen voorhoudt dat een gelukkig huwelijk een geweldige gave van God is, een instelling van Hem die Zijn liefde voor mensen weerspiegelt, dan is dat véél meer dan “gemeenschap wel of niet voor het huwelijk”. God, die mensen zo bijzonder gemaakt heeft gaf ook seksualiteit als iets om blij mee te zijn. Hij gaf daar echter ook zijn regels bij! Communiceer nÃét naar uw kinderen dat die regels er niet toe doen, omdat ù in uw relatie teleurgesteld bent (geraakt)!
Wilt u nog eens verder ’praten’, dan hoor ik dat graag! Ik wens u sterkte en bovenal Gods zegen toe.
Hartelijke groeten, Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
