(...) Aan de ene kant wil ik Gods kind zijn, aan de andere kant wil ik gewoon me...

drs. I. A. Kole | Geen reacties | 24-07-2006| 00:00

Eigenlijk heb ik heel veel vragen! Ik ben een meisje van 15 jaar. Ik wil God wel dienen, en van binnen in m’n hart weet ik ook wel dat het moet en met haast, maar het lukt niet. Ik kan dit niet alleen! Ik bid wel, maar ik krijg geen gehoor! Ik kan dit echt niet alleen! Het lijkt wel of God m’n behoud niet nodig en belangrijk vindt. Ik snap de ernst van dit leven niet. Ik leef er maar op los en houd in mijn achterhoofd dat het wel elk moment afgelopen met me kan zijn. Aan de ene kant wil ik Gods kind zijn, aan de andere kant wil ik gewoon meedoen met wat de wereld me te bieden heeft! Het dringt niet tot me door dat ik in de Hemel moet komen. Ik vind het allemaal wel best. Waarom helpt God mij niet? Hij weet toch dat elk mens dit niet van nature alleen kan doen? Ik hoop dat u mij hiermee kunt helpen?

Gered om anderen te redden.
 
Bedankt voor het feit dat je ons even mee laat liften. Veel van wat je schrijft is herkenbaar. Je zit in een leeftijdsperiode waarin je je oriënteert, vooral op de wezenlijke aspecten van het leven. Dan lijd je het meeste aan de onzekerheid in je leven. Het lijkt of er helemaal geen ankerpunten meer zijn. Je voelt je soms gewoon in de steek gelaten, ook door God. Het gaat je niet om woorden maar om daden, om houvast en rust in je levenstent.

In contact met vriendinnen zul je merken dat zij dezelfde onzekerheden kennen; in gesprek met catechisanten en op de vereniging merk je dat je niet uit de boot valt. Het hoort bij de fase op weg naar de volwassenheid, maar daar heb je nu weinig aan. Misschien zeggen ze tegen je: leef er op los, want als je uitverkoren bent dan zal God je op Zijn tijd wel stilhouden; of: God is liefde; Hij zorgt dat het goed komt tussen God en jou: eind goed al goed.

Van belang is dat je weten mag dat God het goede met je voor heeft. Hij heeft er alles voor overgehad om zondaren te redden: Hij heeft Zijn Zoon gezonden Die in de plaats van zondaren, van jou en ik, de toorn van God tegen onze zonden verzoend heeft. Elke keer als je in je stille tijd je Bijbel en je dagboek leest en je bidt, dan mag je alles aan de Heere vragen. Elk gebed hoort de Heere. Alleen het antwoord kan heel verschillend zijn en soms moet je (voor jouw gevoel) er lang op wachten. Gods tijd is de beste tijd, want wij overzien maar een klein stukje van alles, maar God ziet alles. Hij weet wat het beste voor je is!

Blijf in contact met de Heere, vraag om bewaring voor de zonden, want daarmee doe je God echt verdriet. Vertel je vragen ook aan iemand waar je volop vertrouwen in hebt. Stel je in de gesprekken open, zodat je leert van de geloofservaringen van anderen. Let erop dat de duivel de veroorzaker is van je twijfel en je heen en weer slingeren, want hij draineert al het werk van God! Gelukkig is de grote tegenstander van God verslagen op Golgotha. Jezus roept: Het is volbracht; het doel is bereikt! Gered om anderen te redden.

Drs. I. A. Kole

Dit artikel is beantwoord door

drs. I. A. Kole

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven