Niets van vloeken durven zeggen

Ds. H. Liefting | Geen reacties | 01-07-2006| 00:00

Hoe eer ik God? Vaak durf ik niets van het vloeken te zeggen. Is dat echt verkeerd of mag ik het ook door mijn houding laten zien dat ik Christus volg en verder in mijn leven wil volgen?

Een vraag midden uit de praktijk van het leven van alledag. Wat kan de werkvloer, maar ook de school, weerbarstig zijn. Voor je het weet kun je in een geweldig spanningsveld terecht komen. En hoe moet dan onze houding zijn?

Laat ik beginnen met heel duidelijk te stellen dat we God pas echt kunnen eren vanuit de oprechte liefde tot Hem. Hem eren zonder dat het vanuit het ware geloof plaatsvindt, kan ten diepste voor Hem niet bestaan. In Hebr. 11 lezen we: “Zonder geloof is het onmogelijk God te behagen.” Waar we de Heere in ons leven hartelijk mochten lief krijgen, willen we Hem ook graag eren en groot maken. En voor Hem uitkomen. Echter: de situatie kan wel eens heel weerbarstig zijn. Vooral als we veel op plaatsen verkeren waar met God noch gebod rekening wordt gehouden. Waar ook nog eens volop gevloekt wordt. Dan weet je soms bijna niet waar je moet beginnen. Want het is niet alleen het vloeken, maar alles bij elkaar. Aan de andere kant is de Naam van de heilige God ijdel gebruiken een zeer grote zonde,waar  we niet neutraal tegenover kunnen blijven. Maar er steeds wat van zeggen zal op een gegeven moment averechts werken. Het kan het vloeken ook aanmoedigen. Aan de andere kant maken we ons ook schuldig als we er nooit iets van zeggen. Het gaat om het juiste woord op de juiste tijd en op de juiste plaats. Het kan vooral goed zijn iemand onder vier ogen er eens op aan te spreken. En ook eerlijk te zeggen waarom je het zo erg vindt. Omdat de naam van jouw God, Die je lief hebt, wordt misbruikt!

Ik denk dat we vaker te weinig zeggen dan te veel. En ook al zullen woorden misschien niet altijd gebruikt moeten worden, we zullen wel altijd door onze houding heel duidelijk onze afkeuring moeten laten blijken. Het zal zondermeer duidelijk moeten zijn dat we ons er helemaal van distantiëren.

En laat onze levenswandel toch ook uitstralen dat we een Geheim meedragen. Het geheim van de wonderlijke liefde van en tot de Heere, Die we met heel ons hart liefhebben. Laten we bovendien vloekers niet opnemen in onze vriendenkring. En laten we ook niet al te kruiperig zijn. We mogen toch voor onze God uitkomen! Hij is het waard om “voor door het vuur te gaan.” Bovendien, als we er om gesmaad en gehoond worden: denk maar steeds aan de woorden van de Heere Jezus in de Bergrede: “Zalig zijt gij, als de mensen u smaden, en vervolgen, en liegende alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil. Verblijd en verheugt u; want uw loon is groot in de hemelen...” Dan gaan we het zien in het licht van de eeuwigheid, waardoor mensenvrees zomaar vervaagt. En een stille vrede overblijft.

Ds. H. Liefting, Delft

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven