Ik zit in de Ger. Gem en ik voel me daar echt niet thuis. Ik voel me er zelfs ni...
drs. I. A. Kole | Geen reacties | 19-06-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
De spijker op de kop: Als de liefde ontbreekt...
Bedankt voor je openhartige opmerkingen. Jammer dat je je niet thuisvoelt in je kerkelijke gemeente. Ik kan het begrijpen: als er geen aandacht is voor jongeren, de mensen langs elkaar heen leven en er commentaar op iedereen geleverd wordt, dan is dat geen basis om je thuis te voelen. Deze sfeer, zoals jij die aanvoelt, zal niet van de ene op de ander dag ontstaan zijn. Kunnen je ouders (als je die nog mag hebben!), of kennissen je een verklaring geven van deze slechte sfeer en verziekte verhoudingen? Praat je weleens met leeftijdgenoten over deze situatie en zijn hun ervaringen hetzelfde? Kun je tijdens de catechisatie je zorgen ook ventileren en tijdens het huisbezoek, want er zal toch ook aan jou gevraagd worden of je nog vragen/opmerkingen hebt?
Zeker aan de orde stellen, niet verwijtend maar aangeven dat je toch zorgen hebt. Bereid je dat thuis biddend voor? Dat is niet vroom, maar de Heere wil je inzicht en woorden geven en geduld om te luisteren. Lees maar in Jeremia 1: 4-12 én Johannes !4:14.
Je mag niet passief blijven; je hoort bij die gemeente, je lijdt aan bepaalde dingen, je moet alles doen om het ter sprake te brengen. Durf dat niet alleen, doe het dan samen met je vriendinnen/vriendinnen. Ga naar een ouderling op bezoek en vertel wat je bindt aan de gemeente en waar je aan lijdt! Geef zelf het goede voorbeeld, zet je in, geef aandacht aan mensen in je gemeente: En nu blijft geloof, hoop en liefde, de drie, maar de meeste van deze is de liefde (1 Kor.12:12).
Gelukkig zijn er erg veel gemeenten waar deze klachten niet/heel minder zijn! Geef de moed niet op!
Met vriendelijke groeten,
Drs. I. A. Kole
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
