Borstvergroting wegens mamma hypoplasie
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 29-05-2006| 00:00
Vraag
Hoe denkt u over plastische chirurgie? Ik ben 20 jaar en overweeg serieus een borstvergroting te ondergaan, wegens mamma hypoplasie. Ik ben al bekend met de complicaties en eventuele negatieve gevolgen. Maar soms denk ik er wel eens over na of er ook religieuze bezwaren zijn. Er zijn mensen die heel kort door de bocht zeggen dat je niets aan je lichaam mag veranderen zoals je door God geschapen bent. Waarschijnlijk zijn dit wel mensen die tevreden zijn met zichzelf, anders zeg je dat niet zo hard. Hoe ver mag je dan gaan? Als je tanden scheef staan neem je toch ook een beugel? Ben je grijs, dan verf je je haar. Waarom ligt er zo een taboe rondom borstvergroting? Ik probeer niet te zeggen dat ik alle vormen van plastische chirurgie goedkeur. Geslachtsverandering gaat bijv. veel te ver. En een borstvergroting van cup C naar cup E vind ik ook te ver gaan. Maar als je heel weinig borstweefsel hebt, wat is er dan op tegen om een borstvergroting te ondergaan? Ik heb zelf ook al een aantal alternatieve opties overwogen, zoals zelfacceptatie. Ik draag ook altijd bh's met enorme vullingen, om het nog wat te laten lijken. Maar zelfs dan past het nog steeds niet bij mijn lichaam. Ik blijf er gewoon mee zitten.
Antwoord
Beste vriendin,
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik denk dat er Bijbels gezien tegen een borstvergrotende behandeling of operatie geen bezwaar gemaakt kan worden. Er is vanuit de Bijbel geen directe lijn te trekken tegen of vóór zo’n behandeling of operatie, eenvoudigweg omdat die mogelijkheden er in de Bijbeltijd niet waren. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de Bijbel heel open staat voor de lichamelijke schoonheid van een meisje of een vrouw, ook wat haar borsten betreft. Lees maar wat de bruidegom daarover zegt in bijvoorbeeld Hooglied 4:5 en 7:7 en 8. We kunnen die teksten wel vergeestelijken, maar dat neemt niet weg dat het Hooglied met heel eerlijke “lichamelijke kleuren” spreekt over de schoonheid van een vrouw (en een man) en de liefde tussen twee jonge mensen. Ik denk ook aan wat geschreven staat in Spreuken 5:19, waarbij je wel moet bedenken dat de Spreukendichter die woorden zegt in scherpe tegenstelling tot de borsten van een ‘vreemde’ vrouw; hij wil zeggen: verheug je in de borsten van je eigen vrouw, niet in die van een ander. Ik moet aan die tekst nog wel eens denken bij de blootcultuur in onze dagen, i.c. de ontblote borsten van een vrouw. De Spreukendichter zou zeggen: bewaar het ontbloten van je borsten voor je eigen man, ze zijn niet voor een ander. Maar dat terzijde.
Maar wat een borstvergrotende behandeling of operatie betreft, ik durf best te zeggen dat de plastische chirurgie, zo die echt nodig is, een van de gaven is die God aan de medische wetenschap heeft gegeven. Ik zou het alleen niet direct vergelijken, wat jij doet, met bijvoorbeeld een beugel om je tanden niet scheef te laten groeien. Ik denk dat het daarbij heel duidelijk om het ontsieren van het gezicht gaat en of dat voor een onvolkomen borstontwikkeling ook geldt weet ik niet. Bovendien schrijf je dat je dat met extra vullingen weet te verbergen. Maar nog eens: ik zie niet direct een Bijbels bezwaar. Het verven van het haar, dat je ook noemt, is mijns inziens van een andere orde. Eerlijk gezegd verbaas ik me er wel eens over dat heel orthodoxe en bijbels levende mensen daar heel gemakkelijk toe overgaan.
Ik geef je een paar vragen ter overweging. In de eerste plaats wat de medische kant betreft: heb je datgene wat je overweegt met je huisarts besproken? Hij of zij is, als het goed is, je eerste vertrouwenspersoon en kent je waarschijnlijk het beste. Ik weet namelijk niet wat de consequenties van een behandeling of operatie zijn. Hoe zit het als je later bijvoorbeeld kinderen krijgt en je geeft ze borstvoeding: is dat mogelijk? Ik denk dat, als het enigszins kan, borstvoeding het beste voor zowel het kind als de moeder is, al was het alleen al vanwege het feit dat je vijf of zes keer per dag heel intens bijna een half uur lang dichtbij je kind (en je kind bij jou) bent.
En is er niet de mogelijkheid dat je borsten daarna erg gaan groeien, zodat je dan misschien denkt: was ik maar nooit tot borstvergroting overgegaan? Is er ook niet de mogelijkheid van ineens een verlate groei binnen een paar jaar na nu, of is dat helemaal uitgesloten? Vragen die de moeite waard zijn om met je arts te bespreken, temeer omdat de consequentie van een behandeling of operatie is dat je niet meer terug kunt. Je zou ook eens aan je moeder kunnen vragen hoe het bij haar (of bij een ander familielid) is gegaan, en wat zij van een behandeling of operatie vindt.
In de tweede plaats, en daar gaat het mij vooral om, (ik kan niet op de stoel van de huisarts gaan zitten): Heb je jezelf grondig en eerlijk afgevraagd wat je overwegingen zijn? We leven namelijk in een cultuur waarin het heel erg om de buitenkant en om uiterlijk schoon (vooral van een vrouw) gaat. Denk maar aan de (ster)reclame: hoe dikwijls gaat het daarbij niet om mooie vrouwen? Vind je het erg als ik zeg (niet boos worden alsjeblieft!): ben je daar niet erg mee bezig? Dat mag aan de ene kant wel; denk aan wat ik hierboven schreef over de schoonheid van een vrouw of meisje. Maar is er niet veel meer dan ‘volgroeide’ borsten? Is er niet ook een aardig gezicht, een leuk voorkomen, leuk door het leven gaan, enz., zonder dat je daarbij natuurlijk in extremen vervalt? En (weer: alsjeblieft niet boos worden!): speelt bij je overwegingen ook mee het graag hebben van een vriend? Dat mag natuurlijk ook! Maar zou je een vriend willen hebben die het vooral om je buitenkant gaat, of een vriend die jou graag wil hebben helemaal zoals je bent, met je binnen- en buitenkant, en die jou, wat nóg belangrijker is, vooral wil hebben vanwege je samen kunnen geloven in God en in de Heere Jezus? En, stel dat je een heel mooie ‘buitenkant’ hebt, wat als die buitenkant (dat gebeurt een keer) rimpelig en ouder gaat worden? De buitenkant is mooi en mag mooi zijn, maar tenslotte gaat het om een meisje (en een jongen!), die een goede en mooie ‘binnenkant’ heeft. Ik heb nog wel eens vrouwen ontmoet die op vrij jonge leeftijd een borstamputatie moesten ondergaan. Heel ingrijpend! Ben je je ervan bewust dat dan zo’n vraag die je stelt in een heel ander licht komt te staan?
Ik ga het samenvatten: Bijbels gezien dus geen bezwaar. Mits je overwegingen goed en grondig doordacht zijn. Heel goed over jezelf en over je motivatie nadenken! Heel goed ook de consequenties overzien en met je huisarts bespreken! Schoonheid mag, maar ze is niet het een en al. Een jongen die het alleen om de buitenkant van een meisje gaat, moet je niet hebben. Een meisje dat alleen van buiten mooi is, valt tegen. De Bijbel acht de schoonheid en buitenkant van een vrouw hoog. Denk weer aan de teksten die ik aan het begin noemde. Maar, hoe hoog de Bijbel bevalligheid en schoonheid ook waardeert, er staat in het Spreukenboek ook: “De bevalligheid is bedrog en de schoonheid ijdelheid; maar een vrouw die de Heere vreest, die zal geprezen worden (of: dié is te prijzen)”. Laat dat laatste vooral bij je voorop staan. Waarbij je een mooie buitenkant niet hoeft uit te sluiten.
Ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Sterkte en wijsheid bij je overwegingen.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
