Ik heb een zusje van 11 die behoorlijk sportief is (...) ze is zo gefocust op he...

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 24-05-2006| 00:00

Ik heb een zusje van 11 die behoorlijk sportief is. Ze doet veel aan sport. Ze doet ook mee met allerlei toernooien die her en der worden georganiseerd. Maar ik heb het gevoel dat er iets scheef zit of scheef gaat groeien, want ze is zo gefocust op het winnen van een beker. Dat is eigenlijk voor haar het aller belangrijkste. Daarvoor zou ze het liefst ook minder sterke tegenstanders kiezen om alsnog die beker voor elkaar te krijgen. Ze wil zich bewijzen... blijkbaar denkt zij dat dit alleen lukt als ze iets tastbaars heeft. Is dit gezond voor haar leeftijd? Ik probeer altijd de nadruk te leggen op het meedoen en plezier hebben. Dat werpt uiteindelijk wel een beetje zijn vruchten af, maar hoe kan ik haar nou begeleiden binnen dit proces? Want zoals ze nu doet vind ik niet gezond.

Beste...

‘k Moet je zeggen dat ik erg veel begrip heb voor je opmerking. Het winnen van een spel moet nooit doel in zichzelf worden. Of het hierin nu gaat om een “spelletje-mens-erger-je-niet”, kwartetten, scrabble of sporten: het gaat om het plezier in het spel en om het feit dat je er ook plezier aan beleeft om het met elkaar te doen. En natuurlijk zijn daar allerlei leuke, nuttige bijverschijnselen: zo is scrabble goed voor je woordenschat en is een gezonde manier van sporten goed voor je lichaam. Een gezonde winnaarmentaliteit past daarbij. Als het niemand iets kan schelen of-ie wint, haal je de spanning eruit en bepaalde spanning hoort bij een spel. Dat geeft juist ook de ontspanning waarvoor je een spel speelt en een sport bedrijft.

Je zus lijkt wat door te slaan naar het verlangen naar succes als doel in zichzelf. Het is goed dat je haar voorhoudt dat ze over een grens heen lijkt te gaan. Mij lijkt ook dat je niet veel meer kunt doen dan dat. Je stelt de vraag hoe je haar kunt begeleiden. Tja, dat is nu meestal niet de taak die je als zus hebt of kunt hebben. Je kunt met haar meedenken, je kunt haar positieve feedback geven en constructieve kritiek, je kunt haar aanmoedigen om op een goede manier met de dingen om te gaan, maar meer hoeft niet en kan niet. Dat zullen toch de mensen moeten doen die meer in een gezagsrelatie tot je zusje staan. Ouders, leerkrachten en degene die haar begeleidt in haar sportieve bezig zijn. Is dat een trainer? Of zijn dat verschillende mensen?
 
Kortom, ik denk dat je voort kunt gaan op de ingeslagen weg en dat je anderen die je zus begeleiden misschien kunt inseinen over de zorgen die je maakt; heb je het er bijvoorbeeld met hen (ouders?) over gehad? Probeer zelf het goede voorbeeld te geven van een plezierige omgang met sport en spel waardoor je ook enthousiasmerend kunt zijn voor je zus. Het zou namelijk jammer en ook onnodig zijn als jullie verschillende kijk op de dingen verwijdering zou brengen tussen jullie. Jij bent wat jaartjes ouder dan je zusje, begrijp ik, dus probeer met dat leeftijdsverschil positief om te gaan en dus ook uitnodigend in je gedrag. Je zusje is nog erg jong natuurlijk. Ze mag nog best geholpen worden in haar keuzes die ze nu nog niet zelf op een volwassen manier kan maken. Daarom is het goed als er in haar omgeving mensen zijn die haar vanuit allerlei goede bedoelingen stimuleren daarbij.

Heb het goed samen!
Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven