Geen Godzoeker maar een Hemelzoeker
Ds. J.J. van Holten | Geen reacties | 21-05-2003| 00:00
Vraag
Ik zou heel erg graag een kind van God willen zijn, maar soms denk ik wel eens dat ik helemaal geen Godzoeker ben maar een Hemelzoeker. Ik vind het volgens mij helemaal niet zo heel erg als ik heb gezondigd. Ik heb er wel spijt van, maar later leef ik gewoon weer verder. Vaak kan ik niet eens meer bidden, het wordt me tegengehouden. Maar als je bidt en elke zondag trouw naar de kerk gaat en er verder niets mee doet verzwaar je alleen maar je eigen oordeel.
Misschien kan ik dan beter niet meer bidden? Ik heb er wel om gevraagd aan de HEERE of Hij mij dat wil leren, maar de volgende dag denk ik er dan weer niet aan en dan is het bidden zo moeilijk. Vaak kan ik het dan niet meer. Soms vind ik het heel erg en ben ik erg bang voor de dood, want eigenlijk ben ik in levensgevaar! Elk moment kan mijn leven opgehouden zijn, maar later leef ik weer vrolijk verder. Ook m'n bijbels dagboek lees ik niet vaak meer. Ik weet het niet meer. Soms denk ik wel dat het niet waar is wat er in de Bijbel staat en dat er misschien helemaal geen God is. Eigenlijk ben ik maar heel schijnheilig en zo voel ik mij nu ook nu ik dit schrijf. Ik weet het niet meer...
Antwoord
In de eerste plaats een woord van waardering voor je eerlijke vraag. Ik heb er geen twijfel over dat de zaken die je schrijft ook werkelijk een probleem voor je zijn, hoewel je dat zelf heel sterk in twijfel trekt. Je bent alleen heel erg bang om je te bedriegen als ik het goed begrijp. En de vraag van mijn kant zou zijn hoe dat komt. Waar heb je dat geleerd, wie heeft dat tegen je gezegd, dat je bijvoorbeeld alleen maar een hemelzoeker bent een geen Godzoeker? Dus dat het je eigenlijk alleen te doen is om maar niet verloren te gaan maar dat God je voor de rest niets kan schelen, wat daar komt het dan op neer. Van wie je dat ook hebt, God zegt dat in Zijn Woord nergens. Ga dus voor jezelf eens na of de gedachten en de vragen waarmee je rondloopt echte vragen zijn die vanuit de bestudering van de Schriften opkomen, of zijn het vragen die je door opvoeding, prediking of kerkelijke cultuur zijn aangepraat?
Wat mij opvalt is dat je in je brief heel veel keer het woordje "ik" gebruikt. Dat doet mij vermoeden dat het voor jou pas goed is als jij weet dat je een kind van God bent, dat jij zeker bent van je zaken, dat jij de overtuiging hebt dat het allemaal echt en welgemeend is dat jij wat ernstiger zou zijn en dat jij wat meer de Bijbel zou lezen, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan aan de hand van je brief. Ik lees in je brief een sterke beweging van beneden naar boven... Dus van jou uit naar God toe. En daar zit nu net de fout. Want het leven van het geloof is een zaak van God uit naar ons toe. Geen godsdienst van beneden maar een godsdienst van boven. God geeft door Woord en Geest het waarachtige geloof.
Vele malen belangrijker is de vraag of God wel wil dat jij zijn kind bent. Hoe je daar achter komt? Lees je Bijbel! Lees Lucas 15, de gelijkenis van de verloren zoon. Lees 1 Joh. 3 vs. 1-10. En je zult ontdekken dat God wil dat jij Zijn kind bent, nu en tot in eeuwigheid. Maar dan komt dat kind-zijn wel van de andere kant, van Gods kant.
Het gebed: Het word je tegengehouden zeg je, Je gelooft nauwelijks meer wat er in de Bijbel staat, en je twijfelt zelfs of God er wel is. En dat alles uit zich in de angst voor een plotselinge en onverzoende dood, een angst die na een tijdje ook wel weer wat minder wordt. Ik hoop dat ik je zo goed heb begrepen.
Een paar dingen zeg ik ervan. Twijfel hoort bij het geloof. Waar vuur is, is rook, waar geloof is is twijfel. En nu hoop ik vurig ( en je brief geeft daar ook aanleiding voor om dat te denken) dat je vooral twijfelt aan jezelf. En dat is geen zonde!. Zondige twijfel dat is een vorm van blijvend Gods Woord en Zijn beloften in twijfel trekken en wat God zegt voortdurend buiten de orde verklaren, of er willens en wetens aan voorbij leven. Ook in de bijbel kom ik twijfelaars tegen. Elia in de woestijn, Johannes de doper in de gevangenis, Israël twijfelt aan het bestaan en het in grijpen van God in Jesaja 40. Maar dan komt de Heere tegemoet met Zijn beloften en met de vervulling daarvan. (lees die geschiedenissen nog eens aandachtig). Van geweldig belang is het Woord van God. Daarin openbaart de Heere Zichzelf. En ook al zie ik het niet en al weet ik het niet meer. Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten, hoe zwak wij zijn en klein van krachten. God is de eerste.
Ik hoop dat je gedoopt bent. Dan mag je het weten: God heeft iets beloofd waar Hij nooit meer op terug komt. Hij heeft betuigd en verzegeld. Lees het doopsformulier er nog maar eens op na. Luther twijfelde ook vaak en als de duivel of zijn geweten hem beschuldigde dan legde hij de hand op zijn voorhoofd en dan zei hij tegen zichzelf: Maarten, je bent gedoopt!, want als je wijst op het teken van de doop dan wijs je op het kruis, op het bloed van Christus en daar moet je zijn voor al je zonden en al je wonden, voor al je twijfel en je onwetendheid ja zelfs als er sprake zou zijn van onwilligheid.
Kort samengevat, blijf zoeken en speuren in de Bijbel naar Gods beloften en leg je Bijbel maar open voor God neer. Hij zal ook aan jou Zijn beloften vervullen. Want al wat gij bidden zult naar Zijn wil (Woord) dat zal Hij u geven.
Vr. groet en Gods zegen,
Ds. J. J. van Holten, Leerdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
