Mijn man is seksverslaafd (...) Wat is de basis van je huwelijk als je elkaar ni...

Ds. C. den Boer | Geen reacties | 05-05-2006| 00:00

Mijn man is seksverslaafd. Ik vind dit best moeilijk. Je mag er niet over praten omdat het lijkt of je hem dan zwart zit te maken. Mensen die we in vertrouwen hebben genomen benadrukken haast allemaal dat, nu hij in therapie is gegaan, ik moet vergeven en hem steunen, enz., enz. Ik wil dit best, maar ik wil ook een stukje erkenning. We zijn tien jaar bij elkaar en zijn verslaving is al van voor die tijd. Hij heeft nooit iets durven zeggen omdat hij bang was dat ik weg zou gaan. We hebben veel gepraat met elkaar. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte, achteraf. We zijn samen in therapie geweest en hebben zoveel momenten gehad waarop hij het had kùnnen zeggen. Ik vind het heel erg dat hij mij niet genoeg vertrouwde om dit nare geheim te vertellen. Nu is het openbaar gekomen en moet ik hem vergeven! Wat is de basis van je huwelijk als je elkaar niet kunt vertrouwen!? Mag ik tijd voor mezelf nemen om dit allemaal een plekje te geven of moet ik voor hem klaar (blijven) staan?!  Ik heb beloofd “als hulpe tegenover hem” te staan...

Seksualiteit is in de Bijbel een goede gave van God, door God bedoeld als een intieme en zegenrijke samenleving van man en vrouw in het huwelijk. God heeft de mens mannelijk en vrouwelijk geschapen (Gen.1:27) en heeft de begeerte van man en vrouw om door elkaar bemind en ‘bekend’ (seksueel aanvaard) te worden, in de natuur van de mens gelegd. De Heere Jezus heeft ook in die zin over het huwelijk gesproken (lees: Matth. 5:27v; Mark. 10:1-12). Alles wat daarvan afwijkt is in beginsel: ontaarding. Ook die zogenaamde seksverslaving waarover je schrijft. Ik weet alleen niet, wat je daaronder nu precies verstaat. Als dat betekent dat je man seksuele verlangens opwekt, bijvoorbeeld door internetsites te bezoeken, maar ook als je man op andere wijzen zijn seksuele verlangens zoekt te bevredigen, dan zou je hem moeten zeggen dat dit een vorm van zelfbevrediging is, om niet te zeggen: grof egoïsme. Zeg dat gerust tegen hem.

Je schrijft, dat jullie samen in therapie zijn geweest. Was dat bij Eleos (Amersfoort bijv.)? Dan moet er toch een moment zijn gekomen of misschien komt dat nog, dat je man eerlijk voor de dag komt en dat jullie de problemen tot op de bodem met elkaar kunnen bespreken. Een gesprek met een pastor is zeker ook goed.

Tenslotte: maak er een zaak van gebed van. Leg je problemen voor aan de grote Hoorder der gebeden. Hij wil meer dan 70 maal 7 maal vergeven. En in Zijn navolging mogen wij dat dan ook doen. Alleen als die bereidheid er is, kan je met je man ook over zijn problemen praten en kunnen jullie samen met Gods hulp een weg vinden om met elkaar verder te gaan. Blijf voor hem klaarstaan. En heb hem lief, zoals hij is. Eerst zo mag je ook van hem vragen, dat hij je als zijn vrouw erkent en dat jullie samen de onderlinge gemeenschap beleven zoals ik in het begin van mijn antwoord schreef.

Ds. C. den Boer, Barneveld

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven