Condoleren en afscheid nemen

Ds. J. Prins | Geen reacties | 25-04-2006| 00:00

Een vraag over condoleren. Is het beter/netter als je gaat kijken naar het lichaam van de overledene? Ik heb er zelf nogal moeite mee en kijk liever niet. Alleen als het naaste familie is, zoals laatst m’n oma en opa. Ik vind het nogal eng, maar ik word nogal vreemd aangekeken als ik zeg dat ik liever niet kijk.

Beste vragensteller,

Dat is een hele persoonlijke vraag! Ik denk dat het ook goed is om jezelf af te vragen waarom je er moeite mee hebt. Waar zit dat nu precies in! En je bent niet de enige die er moeite mee heeft. Het is zeker niet fijn als we onze geliefden zo zien. Het is de ontluistering die er is vanwege het oordeel over onze zonde. Dat mag ons gerust aangrijpen. Ook wij gaan eenmaal die weg. Opdat het ons brengt aan de voeten van Christus. En dat alles is genade van de Heere! Daarom hoor je ook wel eens bidden: “Heere, geef dat uit dit sterven, nieuw leven zal worden geboren”. Waarmee bedoeld wordt of de Heere het gebruiken wil, om door Zijn Woord en Geest ons tot geloof te brengen in de Heere Jezus.

Anderzijds kan het voor de verwerking van het verlies en het verdriet ook goed zijn om van de overledene afscheid te nemen. Dat je ook het ‘laatste’ hebt mee gemaakt van iemand die je lief was. Dat zien we ook in de Bijbel. In Israël werd veel plaats ingeruimd om te rouwen bij en over de dode. Denk alleen maar aan David en Abraham. Er was wel een lange rouwperiode, maar de overledene zelf werd meestal dezelfde dag begraven. In die zin was het ook weer kort!

Afscheid nemen van de overledene is dus wel goed voor de verwerking van het verlies en het verdriet. Ik heb dat in mijn eigen leven ook gezien. Ik had een oom waar ik zeer veel logeerde. Als kind dus een sterke band mee had. Maar door omstandigheden ben ik niet bij het sterven, het condoleren en de begrafenis geweest. Heb hem dus na zijn overlijden niet meer gezien. Voor mijzelf is er altijd een soort waas blijven hangen over het laatste van zijn bestaan op aarde. Dat geeft een gevoel van een open einde, van niet af zijn. Van geen echt verdriet kunnen hebben en geen definitief afscheid kunnen nemen. Ik denk dat dit dan ook vooral geldt bij mensen die je lief waren en waar je een sterke band mee had.

Zoals je zelf al aangeeft heb je wel in die zin afscheid genomen van je opa en oma en dat is goed, denk ik. En of het nu netter of beter is, of wat de mensen ervan zeggen dat kan wel een rol spelen in onze overwegingen. Maar het belangrijkste is toch wat de Bijbel zegt over de dood en de verwerking van het verlies en het verdriet. Ook dit mag een onderwerp in je gebedsleven zijn.

Van harte Gods zegen en wijsheid in alles toegebeden.

Met vriendelijke groet,
ds. J. Prins, Randwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Prins

• Geboortedatum:
  04-10-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Ederveen
• Status:
  Inactief

45 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven