(...) En dan zit ik hoopvol te denken dat anderen mij dan zo'n beste christen vi...

De laatste tijd heb ik telkens last van hoogmoed. Dan denk ik wel eens aan de woorden van de Heere Jezus, die zei: “Ik kom niet om gediend te worden, maar om te dienen.” En dan: Doe ook alzo. Vooral dat stukje “Niet om gediend te worden...” Als ik iets heb gedaan dat ‘goed’ was, dan probeer ik de gedachten van anderen daarover te raden. Misschien denken ze wel bij zichzelf: Nou, nou, dat is pas een echte christen...  Als ik zo denk voel ik me zo hoogmoedig. Want misschien denken de anderen zo helemaal niet over mij. Hier geldt dus ook weer, dat er bij iets goed doen toch altijd weer iets slecht zit. Ik denk/hoop toch dat de Heere mij telkens weer laat zien dat ik helemaal niet zo goed ben als dat ik soms wel eens denk. Ik word dan soms wel een beetje bang. Dan heb ik bijvoorbeeld iets netjes gedaan, of mijn beste beentje voor gezet. En dan zit ik hoopvol te denken dat anderen mij dan zo'n beste christen vinden. Hoe kan ik van deze soort hoogmoed afkomen?

Beste vriend,
Jouw eerste regel in jouw vraag is: “de laatste tijd, heb ik telkens last van hoogmoed”. Waarom de laatste tijd? Waarschijnlijk zijn er in jouw leven andere tijden geweest. Er kunnen verschillende oorzaken zijn dat je nu veel last hebt van hoogmoed. Als wij niet dicht bij de Heere Jezus leven, dan kunnen wij heel gemakkelijk vallen in de zonde van hoogmoed. Maar hoe dichter we bij Hem leven, door de Heilige Geest, hoe kleiner dat wij ons gevoelen.... Je leeft toch wel dicht bij de Bron, Christus alleen?

Ook kan het zijn dat de Heilige Geest jou ontdekt aan de zonde van hoogmoed. Deze zonde leeft sterk in harten van zondaren. Helaas zien wij van nature deze zonde niet en hebben ook over deze zonde geen verdriet. Maar als de tekst, zoals jij citeerde, jouw hart heeft gebroken: ik ben niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. (Math. 20;28/Marc. 10:45) dan gaan we de zonde, om iets te zijn voor God, verachten. Hij kwam niet om aanbeden te worden door ons. Hij kwam om Zijn leven te geven voor goddelozen. Ja, Hij kwam om te dienen. Te dienen met Zijn ziel en Zijn lichaam. Hij was niet uit op eer van mensen. Integendeel. Hij zocht de eer van Zijn Vader en niet Zijn eigen eer.

En jij en ik? Walgelijk, eerrovers Gods! Dat is ons zondige bestaan voor God. Ook Gods kind of kan ik beter zeggen: juist Gods kind leert dat zijn vlees altijd zichzelf zoekt, ook na ontvangen genade. Wat hebben wij dan nodig vriend? Of zoals je het formuleerde in je vraag: Hoe kom ik af van dit soort hoogmoed? Er is maar één antwoord mogelijk; schuld belijden voor God vanwege je verdorven bestaan en te leven uit een Ander, de Ander! Door het geloof af te zien van alles wat van ons is en het leven te leren zoeken in Christus alleen. Ons te verlustigen in Zijn arbeid, in Zijn heerlijkheid, in Zijn volmaaktheid en in Zijn zelfverloochening. Niets, maar dan ook niets goeds meer van je vlees te verwachten, want het is vijandschap voor God. (Rom. 8:7) Eeuwig wonder, dit vlees, deze oude mens, dit lichaam der zonde, heeft Hij gekruisigd. Gal. 2:20 Sterker nog, gedood aan het kruis. Zodat al degene die Christus leren omhelzen belijden met Paulus: Ik ben met Christus gekruisigd e niet ik leef meer, maar Christus leeft in mij. Kom vriend, verwacht het van Hem alleen, door het geloof alleen, door de genade alleen. Gods zegen!

Ds. A. Simons

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven