Al geruime tijd werkloos

Ben al geruime tijd werkloos. Vandaag voor de zoveelste keer afgewezen. Zit er aan te denken er een eind aan te maken. En krijg steeds meer het idee, als de maatschappij mij niet hoeft, dan heb ik ook niets meer met de maatschappij te maken. “Bidt en het zal je gegeven worden”... Al bid je nog zo veel, je wordt toch niet aangenomen...

Beste schrijver,
 
Hoe goed kan ik me voorstellen dat je jezelf intens diep teleurgesteld moet voelen. Mogelijk voel je jezelf onnut en heb je weinig waarde voor je gevoel. Anders zouden ze je toch wel willen? En dan zie je er bovendien de hand van God ook niet meer in, dus de verlatenheid die je ervaart is dubbel: van God en mensen verlaten.
 
Allereerst dit: als je bid, wordt je zeer zeker wél gehoord, en je gebed wordt ook verhoord. Maar... op de wijze die de Heere in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid het beste vindt. Vergeet niet dat Hij de tijd overziet en weet wat er allemaal nog in jouw leven zal komen. Met die onvoorstelbare wijsheid zet Hij de lijnen uit, ook voor jouw leven. Het gaat er dus niet om dat Hij doet wat wij vragen/willen, maar wat het beste voor ons is. En Hij weet op welke wijze ons leven aan Zijn doel en zin beantwoordt.
 
Geloof me: ik antwoord je niet gemakkelijk of goedkoop, want mijn levensweg is ook vol diepe dalen. Maar dit heb ik daarin wel ervaren, dat als je jezelf overgeeft aan Zijn trouwe leiding, dan kom je nooit beschaamd uit. Maar het gaat soms wel eens héél anders dan je zelf had gedacht. Geloven is ook niet synoniem met weten of kennen, maar met vertrouwen. Ver-trouw-en kun je Hem absoluut, want bij Hem is échte trouw. Lees maar eens Jes. 55:8-9, die tekst is me dierbaar geworden in de nood.
 
En als we het hebben over je verlaten voelen: is er niet Eén die werkelijk verlaten is geweest? "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?", riep Hij uit aan het kruis. Daar was Hij van God verlaten, opdat wij nooit meer van God verlaten zouden worden. Die troost mag je vastgrijpen, want daarvoor heeft Hij alles geleden. Wijs Hem niet af in Zijn liefde, maar kniel bij het kruis en leg je nood voor Hem neer. Hij weet wat je voelt.
 
Ik hoop dat je het aandurft om je leven in Zijn hand te leggen, zoals een klein kind op z'n ouders vertrouwt. Makkelijk wordt het niet, maar je komt daardoor wel dichter bij Hem. Ik wens je toe dat je eens de diepe zin mag gaan zien van al je moeiten nu, en dat je er misschien ooit nog voor zal kunnen danken.

Ds. W. van der Wind