Bekering na sterfgeval

Ik ben christelijk opgevoed, maar deed de laatste jaren nergens aan. Niet meer bidden en ook niet meer naar de kerk en catechisatie. Had God verbannen uit m’n leven. En nu iets meer dan een maand geleden is mijn opa overleden en dat heeft me diep geraakt en ik besefte me ineens dat jonge mensen KUNNEN sterven. De avond voor de rouwdienst las mijn moeder uit de Bijbel waar ze gebleven was bij Mattheüs 6 (over het koninkrijk Gods te zoeken) en we spraken er nog wat over na. Toen op de dag van de begrafenis predikte de dominee over exact dezelfde tekst; hoe wonderlijk.

Vanaf dat moment ben ik veranderd. Ik lees veel geestelijke boeken en in de Bijbel. Ik heb heel andere interesses en wil rekening houden met wat God wil. Ik zie ook dat de wereld zo leeg is. Ik dacht in het begin dat het misschien iets zou zijn wat zo wel weer over zo gaan, omdat we een sterfgeval hadden meegemaakt. Maar ik kan en wil mijn oude leven niet hervatten. Maar is dit dan bekering?

Ik heb de uitgebreide en toegelichte vraag uitvoerig gelezen. Toch bevatte de lange vraag tenslotte niet meer dan één  vraag! Namelijk: is dit nu bekering? Met andere woorden: wat is nu precies bekering?
 
Als antwoord zou ik het volgende willen zeggen: als er ergens woorden vaag gebruikt worden, dan is het wel op het terrein van de bekering! Het woord 'bekering' wordt bijna te pas en te onpas gebruikt. In bevindelijke kring is de invulling van dit woord namelijk anders dan in evangelische kring. Zo zijn er mensen, die de totale ommekeer van een mens aanduiden met bekering. Anderen reserveren dit woord voor slechts dat gedeelte van de verandering in het leven van een zondaar dat hij niet langer van God af leeft, maar naar God toe gaat leven.

Ik denk, dat dit laatste zeker aan de gang is in het leven van de vragensteller. Hij is 'stilgezet'. En vervolgens vraagt hij weer naar de Heere. Zijn leven heeft een totaal andere richting gekregen. Niet vanuit de mens. Nee, de Heere gebruikte de droeve omstandigheden van een begrafenis, en de niet te vergeten het Woord des Heeren zodanig, dat de vragensteller in de knoop kwam met het wereldse leven dat hij tot op dat moment leidde.

Wat is deze 'bekering' waard? Veel! Wij zondaren hebben het allemaal nodig om van onze verkeerde (wereldse of godsdienstige) weg afgebracht te worden om de goede weg te gaan zoeken. Alleen: daarmee zijn we er nog niet. De verloren zoon uit de bekende gelijkenis moest niet alleen besluiten om naar zijn vader te gaan, hij moest ook de daad bij het woord voegen en bij zijn vader terechtkomen. Wat wil ik daarmee zeggen? Dat een mens niet alleen de Heere moet gaan zoeken, maar ook als een verloren zondaar aan Zijn voeten terecht moet komen. Met de belijdenis van schuld, met de vraag om genade, om vergeving. En waar de verzoening gesmaakt wordt door het geloof in het bloed van Christus, daar is een mens 'bekeerd', in de zin van de bekering in die eerste betekenis.
Overigens: hoe een mens geleid wordt van die eerste omkering tot het vinden van de vrede met God door het bloed van het Lam kan heel verschillend zijn. Maar één ding is zeker: de Heere trekt ontdekkend met de koorden van Zijn goedertierenheid! 
 
Met een hartelijke groet,
ds. M. Baan