Vader mishandelt ons (2)

drs. C.D. (Constant) van den Heuvel | Geen reacties | 11-03-2006| 00:00

Meneer van den Heuvel. U heeft mijn vraag 'Vader mishandelt ons' behandeld. Het gaat over mijn vader die mij en mijn broertjes heeft mishandeld. U gaf als tip om Chris te bellen. Ik heb Chris gemaild, en zij hebben mij aangeraden om naar een maatschappelijk werker te gaan. Op school hebben wij wel twee vertrouwenspersonen, maar ik heb het gevoel dat ik deze mensen niet vertrouwen kan. Een dominee hebben wij niet. Mijn familieleden wonen ook ver weg. Heeft u misschien nog een andere oplossing?

Beste vriend(in),

Bedankt voor je mail. Goed dat je met Chris contact hebt opgenomen. Maar voor je gevoel ben je nog niet zo veel verder gekomen. En toch ben je dat wel. Je bent bezig om je energie positief te gebruiken, namelijk door te zoeken naar een goede oplossing in plaats van om je af te zetten tegen je vader. Je geeft aan dat familie ver weg woont en jullie geen dominee hebben. Dat maakt het al wat lastiger. Ik weet overigens niet of er eventueel ook ouderlingen of diakenen zijn, die wellicht een luisterend oor kunnen bieden. Vanuit hun ambt hebben ook zij een plicht om dingen niet “op straat te brengen.”

Je geeft ook aan dat je niet zoveel vertrouwen hebt in de vertrouwenspersonen op school. Ik ben benieuwd waarom. Het lijken me namelijk toch de meest aangewezen mensen. Of is het dat je bang bent om gezien te worden door anderen als je hen benadert ? Wellicht kun je via je mentor contact met ze opnemen of een briefje in hun postvak stoppen. Hoe het ook zij; deze mensen hebben ook zwijgplicht. En ze informeren alleen iemand anders met jouw toestemming of als jij gevaar loopt als zij blijven zwijgen. Je informatie is daar dus altijd veilig! Wellicht heb je over die mensen bepaalde verhalen gehoord, maar meestal zijn die onvolledig of helemaal niet waar.

Bij mij kwam ook de gedachte op dat je het wellicht moeilijk vindt om heel direct met iemand te praten. Je durft bijvoorbeeld wel contact op te nemen met mensen ver weg, zoals Chris of Refoweb, maar dichterbij lijk je wat eng te vinden. Op zich zou ik dat wel kunnen begrijpen. Als je geen vertrouwen (meer) hebt in een van je ouders, vind je het vaak ook heel lastig om andere volwassenen te vertrouwen. Je bent echter geen klein kind meer. Je mailde de vorige keer dat je tussen de vijftien en twintig bent. Een jongvolwassene dus. En daarom zou ik je willen vragen om toch niet te blijven hangen in je wantrouwen of angst, maar gewoon de stap te zetten naar zo’n vertrouwenspersoon op school. Je zult merken dat die persoon best te vertrouwen is.

Ik denk dat je er verstandig aan doet om alles aan de Heere voor te leggen en biddend met Hem de stap te zetten. Daar wil Hij echt in helpen. Dat heb ik in mijn eigen leven ook vaak gemerkt. Nog een dingetje; ga niet uitstellen. Probeer deze week nog contact te leggen; hetzij via je klassenleraar/lerares of direct met een van de vertrouwenspersonen. Maar doe het wel gauw. Met uitstel heb je alleen jezelf maar.

Het ga je goed !

Drs. C. D. van den Heuvel

Dit artikel is beantwoord door

drs. C.D. (Constant) van den Heuvel

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven