Gereformeerde Bondsgemeente op hellend vlak

Wij zijn lid van een Gereformeerde Bondsgemeente in de PKN. Sinds kort is er door de kerkenraad besloten dat ook mensen van hetzelfde geslacht die in de praktijk samenleven, toegelaten worden om belijdenis te doen en dus ook toegelaten worden tot het Heilig Avondmaal. Hierover heb ik een aantal vragen.

1. Kun je als gemoedsbezwaarde dan wel aan het avondmaal gaan? We hebben gebruik gemaakt van censura morum, maar dit is terzijde geschoven door de kerkenraad omdat, volgens de predikant, de besluitvorming over deze kwestie reeds gemaakt is na redelijke afweging. Mijn vraag (om de woorden van Paulus te gebruiken uit 1 Korintiërs 11) eten en drinken de overige avondmaalgangers zich een oordeel als ze wel aangaan?

2. Indien de personen die een homorelatie hebben zelf besluiten om niet aan te gaan, is het avondmaal dan wel heilig?

3. Is het terecht om zelf het avondmaal te mijden vanwege het door de kerkenraad genomen besluit, nog los van het feit of een homostel daadwerkelijk aan gaat? In 1 Korintiërs 5 noemt de apostel Paulus een situatie waarin een lid van de gemeente in openlijke zonde leeft en niet wordt gecorrigeerd. Paulus wijst erop dat de gemeente verantwoordelijk is voor de heiligheid van haar leden, zoals  Paulus schrijft “een klein beetje zuurdeeg doorzuurt de hele deeg”, dus de hele gemeente kan schade lijden hierdoor.

Wij willen wel graag lid blijven van deze gemeente, maar kan dat wel in deze omstandigheden? Een aantal personen heeft hun benoeming als ouderling niet durven aannemen vanwege dit besluit. Dit betekent dat de kerkenraad verder weg schuift van Bijbelgetrouwheid. Is zo’n besluit  om in dit geval de benoeming te weigeren, terecht?  Paulus schrijft in Fillipenzen 3:5 dat hij een farizeeër is (en niet was?), ondanks de standpunten van die groepering waarmee het niet eens was. Dus een benoeming mag je toch niet zomaar weigeren? 

Ik stel deze vraag namens verschillende mensen in onze gemeente. Ik begrijp dat er niet altijd een uitsluitsel  kan worden gegeven, maar graag de mening van een predikant uit de PKN over deze zaak.

Beste vraagsteller, u kaart een mijns inziens verdrietige kwestie aan. Uw uitvoerige schrijven bepaalt ons bij de gebrokenheid van het bestaan, maar stelt ook een heikel punt binnen de kerken aan de orde. Wat het eerste betreft: er zijn medemensen die worstelen met hun seksuele gevoelens. Ze voelen zich aangetrokken tot mensen van gelijk geslacht. Velen wekken trouwens de indruk de worsteling voorbij te zijn en die zelfs nooit te hebben gekend. Ze omarmen hun “anders-zijn”. Dat zal niet opgaan voor mensen die deel uitmaken van de christelijke gemeente en zeker niet wanneer die gemeente zich bevindt in het spectrum van de orthodoxie. Van alle kanten horen lhbt’ers vandaag dat er niets mis is met hun seksuele voorkeur, zelfs dat die een mooie variant in Gods schepping is. Men wordt aangemoedigd zichzelf geen beperkingen op te leggen en te laten opleggen. 

Wat nu in uw gemeente gebeurt, werd in 2004 aanleiding voor het opstappen van tienduizenden betrokken kerkleden, vooral die van hervormde huize. De moeizaam tot stand gekomen kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland laat om de lieve vrede het huwelijk maar helemaal onaangeroerd. Daarmee wordt tegelijkertijd ruimte gegeven aan andersoortige relaties, die overigens al ver vóór 2004 in veel gemeenten binnen de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Nederlandse Hervormde Kerk geaccepteerd waren! Men lapte de kerkorde ‘gewoon’ aan zijn laars. We zien nu waar dat de Christelijke Gereformeerde Kerken gebracht heeft.
 

"We gaan de Schrift lezen onder aanvoering van de tijdgeest. Daarvoor moeten heel wat teksten gemasseerd worden"

Inmiddels zijn we 21 jaar met de PKN op pad en een ‘nieuwe’ wijze van Bijbellezen wint steeds meer veld, ook buiten deze kerk. In steeds meer gemeenten gaan wissels om en worden bakens verzet, helaas ook in kringen die in 2004 bezwaard de fusiekerk ingingen. Wordt het Schriftgezag nu met voeten getreden…? Het is maar net wat je daaronder verstaat. Acht je bijbelse standpunten inzake ethische kwesties veelal tijd- en cultuurgebonden, dan zal dat consequenties hebben voor beslissingen die je neemt met het oog op nu. Dat emoties een groot gewicht in de schaal leggen, zal waar zijn. Wat goed voelt, is goed en moet wel van God zijn. Zo wordt God ‘losgepraat’ van Zijn Woord. De Bijbel wordt multi-interpretabel. Je laat Hem zeggen wat jij wilt dat Hij zegt. 

De vraag dient zich aan of twee mensen van gelijk geslacht die een relatie met een seksuele dimensie aangingen, belijdenis van het geloof mogen afleggen en in het verlengde daarvan toegang ontvangen tot het Heilig Avondmaal en de kerkelijke ambten. In geval van “ja” dienen de relevante bijbelpassages op een andere wijze gelezen te worden dan de gereformeerde traditie steeds deed. We gaan de Schrift lezen onder aanvoering van de tijdgeest. Daarvoor moeten heel wat teksten gemasseerd worden. De volgende stap is de bewering dat wij vandaag méér zouden weten dan de bijbelschrijvers. Hun kennis van met name seksuele gevoelens en gender -we hebben het niet meer over geslacht- was nog maar zeer beperkt. Wij weten meer, althans dat pretenderen we.

Hoe je het ook wendt of keert: lees je wat er staat, dan kun je alleen maar vaststellen dat de Bijbel een negatief oordeel velt over seksualiteit buiten het huwelijk tussen één man en één vrouw. 

Laat duidelijk zijn dat we niet de homoseksuele mens afwijzen, maar wel de homoseksuele levenswijze. De manier waarop de Heere Jezus de overspelige vrouw tegemoet treedt, is leerzaam (Johannes 8:1-11). Zijn woorden: “Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste een steen op haar werpen”, moet ieder zich aantrekken, maar vergeet vooral het slot van deze geschiedenis niet. Daar zegt Jezus tegen haar: “Ga heen en zondig niet meer!”

Het Avondmaal is een Heilig Avondmaal. Paulus is heel duidelijk in zijn brieven, ook als het daarover gaat. Denk aan zijn brief geadresseerd aan Korinthe. Het ruime Evangelie is ook absoluut. Leven we bewust tegen de Schriften in, dan wordt ons een duidelijk halt toegeroepen. Ik begrijp daarom niet hoe een kerkenraad mensen die in openlijke zonden leven, toegang geeft tot het Heilig Avondmaal. Dat onbegrip wordt alleen maar meer als blijkt dat de broeders ook vasthouden aan het klassieke formulier. De opstellers daarvan hebben hun oor immers overduidelijk te luisteren gelegd bij de Schrift. 

Staat men eenmaal op het standpunt dat mensen van gelijk geslacht die een relatie met seksuele dimensie aangaan, welkom zijn aan het Heilig Avondmaal, waarom zou men hun verbintenis dan niet zegenen? En als zij kinderen adopteren (of verwekken): mogen die dan gedoopt worden…? Nog iets: hoe stellen we ons op ten aanzien van polygamie…? Dat er complete aardverschuivingen plaatsvinden ten aanzien van de seksuele moraal -en niet alleen daar- zal wel niemand kunnen ontkennen. Ongehuwd samenwonen is steeds minder taboe, evenals seks voor het huwelijk.

Aan het Heilig Avondmaal oefenen we door het geloof (door de Heilige Geest) gemeenschap met Christus, maar ook onderling. Hoe kan er in de geschetste situatie sprake zijn van onderlinge eenheid van gelovigen…? 1 Korinthe 10 is één grote waarschuwing om Gods heiligheid en heiligheden niet te ontheiligen. Getolereerde zonden breken de gemeenschap met Christus en met de heiligen. Wij dienen radicaal te zijn waar God Zelf radicaal is. Tucht is altijd bedoeld om zondigende zondaren te behouden in de weg van bekering en betering.
 

"Uw kerkenraad hanteert een andere wijze van Bijbellezen en interpreteren dan de klassiek gereformeerde. Zo glijden kerk en gemeenten door op het hellend vlak"

Samenvattend. Uw kerkenraad hanteert een andere wijze van Bijbellezen en interpreteren (hermeneutiek) dan de klassiek gereformeerde. Dat heeft verregaande consequenties, dat blijkt. U schrijft over broeders die om hun geweten geen geweld aan te doen, niet kunnen toetreden tot de kerkenraad. Zo glijden kerk en gemeenten al verder door op het hellend vlak.

Hoe lang u het in een dergelijk klimaat volhoudt, is aan u. Laat de broeders vooral weten dat u hun visie niet deelt en het spoor dat zij nu gaan naar uw overtuiging een dwaalspoor is en dat u vanwege de heiligheid van God bedroefd bent. Het lijkt een dooddoener, maar zo is het niet bedoeld: bid, bid, bid voor uw gemeente, voor de kerk(en) en voor de lhbt’ers om ons heen die niet willen toegeven aan hun gevoelens en die het extra moeilijk wordt gemaakt als een kerkenraad zonde geen zonde noemt. Daardoor worden mensen in verwarring gebracht en zelfs verleidt tot zondigen.

Wijsheid van de Heere gewenst en veel gebed voor uw gemeente.

Ds. J. Belder