Teleurstellend huisbezoek na avondmaalsgang
J.W.N. van Dooijeweert | 11 reacties | 08-12-2025| 09:25
Vraag
Onlangs hebben wij als echtpaar huisbezoek gehad. Zowel de ouderling als de diaken zijn geen avondmaalgangers. Ik weet niets van hun zielenleven af. Voorheen vond ik de huisbezoeken prima. Echter, is mijn persoonlijke situatie veranderd. God greep in en na een intensieve periode van zelfontdekking, vrees, vele vraagtekens, mocht ik bevestiging van God ontvangen dat Hij in mij werkt en uiteindelijk mocht ik iets leren kennen van Jezus Christus. Enkele maanden later mocht ik aan het Heilig Avondmaal gebracht worden.
En nu zoek ik naar geestelijk onderwijs, naar gesprek, diepgaand gesprek en tot mijn verdriet vind ik dat niet bij deze ouderling (en diaken). Het verbaast mij oprecht dat iemand het vanaf papier zo goed weet, maar dit als een standaardtekst ‘opzegt’, waarbij er geen oprechte vraag komt (niet wachtend op antwoord), maar zelf al de gewenste antwoorden geeft. En als ik wel iets vertelde, werd hier geen aandacht aan besteed, maar ging het riedeltje gewoon weer verder. De diaken kwam wel op mijn aanvulling terug, maar de ouderling pakte zijn eigen draad weer op. Dit kan natuurlijk voortkomen uit ervaringen uit verleden, dat de mensen die ze bezoeken stilvallen en deze manier van ‘gesprek voeren’ er in geslepen is, maar ik had er naderhand echt verdriet van. En des te meer lag de nood op mijn hart voor bekering van de kerkenraad, bekering van anderen uit de gemeente waardoor de kerkenraad uitgebreid zou mogen worden en het verlangen voor een eigen herder en leraar.
Maar nu mijn vraag: kan ik mijn gevoel/verdriet van dit gesprek delen met desbetreffend persoon? Zo ja, op welke manier is het verstandigst (persoonlijk/brief) en zo nee, welk advies geeft u mij? Graag zou ik deze vraag beantwoord willen zien uit iemand van de Gereformeerde Gemeenten.
Antwoord
Beste vriend(in) en broeder/zuster,
Ik heb zelf dezelfde vragen doorworsteld en ben tot een antwoord gekomen. Maar voor ik overga tot beantwoording heb ik eerst een paar kleine vragen.
1. In welke leeftijdsgroep zit je?
2. Woon je in de Biblebelt?
We kunnen er eventueel ook mondeling over in gesprek gaan.
Hartelijke groet en Gods zegen!
Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Heel bedroevend.
Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zál die herders! Ik eis Mijn schapen op uit hun hand, en doe hen ophouden met het weiden van de schapen. Die herders zullen zichzelf niet meer weiden en Ik zal Mijn schapen uit hun mond redden, zodat ze hun niet meer tot voedsel zijn. (HSV) Ezechiël 34:10
------------------
In het bevestigingsformulier zeggen de ambtsdragers ja op hun kerkelijke taken. Het geestelijk leiding geven staat daarin centraal. Dat is een opdracht. Velen zullen dat ook zo uitdragen en naar handelen. Wee de mens die zich bedient van een theoretisch antwoord en geen echte herder is, die zich gedraagt met zijn (haar) antwoord als een huurling. Zijn (haar) antwoord is hol en ledig.
God is een God van nodiging en Liefde, zoveel zelfs dat Hij zijn Zoon gaf om te laten zien hoeveel hij voor de mensheid over heeft. Ik wens alle ambtsdragers toe dat ook zij de schroom van het niet verkoren zijn mogen afschudden. Dat is ook wat onze God zou willen!
Helaas hoor ik ook andere verhalen. Ik snap ook wel dat een ouderling die zelf niet aangaat, 'niets kan' met avondmaalsgangers. Je kunt een ander immers niet leiden waar je zelf niet geleid bent. Bijzonder dat hij wel in de kerkenraad mag zitten. Op basis waarvan, vraag ik me dan af.
Misschien ziet u een mogelijkheid om contact te maken met het mens achter de ouderling? Als u begrijpt wat ik bedoel.
"Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven." Johannes 10:29
De tekst die ik gebruikt heb is geen knip en plakwerk. Het is een illustratie van hoe het niet moet zijn. U weet wat de sancties zijn en u kent de uitkomsten van de door mij gebruikte tekst. Het door mij aangehaalde voorbeeld hoe de handel en wandel van ambtsdragers dient te zijn. Je kunt een wegwijzer zijn die ergens naar toe leidt. Je kunt ook een gids zijn, die gaat met je mee naar de bestemming. Een wereld van verschil dus.
Ik had ook andere teksten kunnen gebruiken die dezelfde intenties hebben zoals de talenten die wij hebben gekregen. Gebruiken wij die of begraven wij die in de aarde. Ook u zult met mij instemmen dat de ingestelde kerkelijke ambten gebruik maken van hun talenten. Een van die is het geestelijk leiding geven. En natuurlijk zitten daar bij die vijf of tien talenten hebben ontvangen.
Wat ik hiermee aan wil geven is dat de druk en de verantwoordelijkheid van ambtsdragers zeer zwaar is. Die wordt juist verlicht door een blijmoedig getuigenis.
Volledig mee eens. Laten we wel mild blijven naar de slachtoffers, die echt wel 'aangegaan' waren als ze lid waren geweest van een groep christenen in een andere setting.
Is dat ergens niet wat tegenstrijdig?
