Seksualiteit voor het tweede huwelijk

Wij -weduwnaar en weduwe-hebben ongeveer één jaar vriendschap met elkaar; we zijn ongeveer 50 jaar getrouwd geweest. We gaan af en toe enkele dagen naar een hotel en we overnachten samen op één kamer. De seksuele omgang beperken we tot lichamelijke streling en zoenen. U geeft regelmatig adviezen aan jongeren op dit gebied. Hoe staat u hierin als het om ons ouderen gaat? Is het bijbels verantwoord om zo toch nog wat van elkaar te genieten? Mogelijk dat we nog eens zullen trouwen. We hebben beiden een mooi huwelijksleven achter de rug.

Ook bekruipt mij (weduwnaar) de vraag of ik nu nog mag deelnemen aan het heilig avondmaal als we leven zoals we nu leven. In de toekomst hopen we wel te gaan trouwen.

Beste vraagstellers, wat mooi dat je elkaar gevonden hebt nadat je beiden een mooi huwelijksleven hebt gehad. Allebei meer dan 50 jaar getrouwd geweest. Om dankbaar voor te zijn. En dan word je weduwe en weduwnaar en dan kon je elkaar tegen. Je hebt dezelfde soort van mooie herinneringen en hetzelfde verdriet van het gemis van de partner en het weer alleen-zijn. Wat kun je elkaar daarin dan goed begrijpen. Mooi om dan samen alsnog een relatie te mogen krijgen. U voelt zich ook lichamelijk tot elkaar aangetrokken. Dat is natuurlijk ook zo als je veel van elkaar bent gaan houden en een relatie hebt gekregen. 

Nu gaat u soms samen een nachtje naar een hotel en jullie overnachten dan op één kamer. De lichamelijke gevoelens beperken zich tot  lichamelijke streling en zoenen. En nu vraagt u zich af of dat eigenlijk wel kan. U schrijft ook dat u zowel de mogelijkheid oppert nog eens te gaan trouwen en in de laatste regel schrijft u dat u dat wel hoopt te gaan doen.

Nu is dat trouwen op oudere leeftijd niet zo makkelijk. U hebt waarschijnlijk allebei  een eigen huis of appartement en mogelijk ook kinderen en kleinkinderen. Waarschijnlijk hebben de kinderen en kleinkinderen wederzijds niet zoveel met elkaar want ze kennen elkaar natuurlijk verder niet of nauwelijks. Ga je dan trouwen en een gezamenlijke woning betreden dan krijgen de wederzijdse kinderen en kleinkinderen meer met elkaar te maken. Ook verliezen ze daarmee dan toch een beetje hun eigenlijke ouderlijke huis en dat zouden ze best wel eens moeilijk kunnen gaan vinden.
 

"Ik zou me goed kunnen voorstellen dat de kinderen best verbaasd zijn als ze te horen krijgen dat u samen op één hotelkamer slaapt"

Aan de andere kant heb je ook wel weer een voorbeeldfunctie hierin. Het huwelijk staat in deze tijd toch al zo onder druk en ik zou me goed kunnen voorstellen dat de kinderen best verbaasd zijn als ze te horen krijgen dat u samen op één hotelkamer slaapt. Dat is dan toch een beetje tijdelijk samenwonen. Met iemand anders zou je dat niet doen, dus het is meer dan gewoon een vriendschap. U zegt zelf ook dat u zich afvraagt of u zo nog wel kunt deelnemen aan het Heilig Avondmaal.

Als u samen zou gaan trouwen dan is die drempel daarmee weg. U zou toch kunnen gaan trouwen (eventueel op een eenvoudige manier) en dan voorlopig de beide eigen huizen of appartementen aanhouden. Dan kun je de weekenden en ook andere dagen en nachten van de week bij elkaar zijn en dat kun je dan ook openlijk zo zeggen. Misschien is dat voor de eigen kinderen en kleinkinderen wel zo fijn omdat daarmee hun eigen ouderlijk huis met alles wat daarin vertrouwd is, blijft bestaan. 

Het kan wel gevolgen hebben voor het weduwenpensioen van de vrouw, maar daar moet u dan samen uit zien te komen. En mogelijk ga je er in de loop van de tijd steeds meer naar verlangen om toch samen helemaal onder één dak te gaan wonen en dat kun je dan ook gaan doen. Veel wijsheid hierin toegewenst! 

Alie Hoek-van Kooten