Niet-verzekerde ouders doen beroep op kinderen
Ds. J.D. Heikamp | 21 reacties | 14-11-2025| 08:34
Vraag
Op dit moment (en al veel langer) zit ik in een ingewikkelde kwestie. Mijn ouders hebben financiële zorgen. Dit heeft te maken met het feit dat mijn moeder een chronische ziekte heeft en daardoor veel onkosten maakt voor medicatie en ziekenhuisbezoeken. Ze pakken vanuit hun overtuiging geen AOW aan en zijn niet verzekerd. Per maand is er maar een kleine bron van inkomsten, wat zeker niet toereikend is.
Nu is het zo dat wij als kinderen worden aangekeken om in de kosten bij te dragen. Het tekort dat zij hebben bedraagt een groot bedrag per maand. Deze situatie brengt veel discussie en verdeeldheid tussen ons als kinderen en door de verschillende meningen lopen ruzies hierin soms hoog op. Mijn ouders lijken zelf geen verantwoordelijkheid te nemen om dingen op een andere manier aan te pakken (of kunnen het niet), verminderen niet in hun uitgavepatroon, wonen te groot en willen dit niet veranderen. Ondertussen wordt er een appèl gedaan dat je als kind moreel verplicht bent om te helpen en je ouders moet eren. Ook tussen mijn man en mij geeft dit spanningen omdat ik loyaler ben.
Mijn vraag is: in hoeverre ben ik verplicht om hierin mijn ouders te steunen? Het geeft mij het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur sta en het geven voelt als plicht. Het doet ook veel met mijn gevoel richting mijn ouders en liever ga ik ze uit de weg. Te meer omdat zij hun verantwoordelijkheid niet nemen om dingen anders te doen en hier niet over te praten is. Wat is wijsheid in deze situatie? Kan deze vraag worden beantwoord door een rechts-reformatorische dominee?
De actualiteit verandert. De Bron niet.
Zie je ook iedere dag een stroom aan nieuws voorbijkomen? Het RD zet je aan het denken en geeft inzicht met nieuws en achtergronden in Bijbels perspectief. We duiden de actualiteit vanuit een onveranderlijke Bron. Ontdek nu één week gratis...
Antwoord
Enkele adviezen vanuit eigen pastorale praktijk.
Op korte termijn met hun predikant of diaken een gesprek aangaan. Niet mogelijk? Neem contact op met de stichting Onesiforus. Zij bieden steun aan gemoedsbezwaarden die in financiële moeilijkheden verkeren. Ook niet mogelijk? Hebben de ouders een eigen huis? Zijn er kinderen met centen? Zij kunnen geld steken in de woning via een notaris. Gewoon een lening die bij overlijden van ouders wordt terugbetaald. Prima oplossing.
Mijn antwoord komt wat nuchter over. Dat heeft de praktijk in zulk soort zaken mij geleerd en voorkomt veel gekrakeel in de familie met teksten en verzen.
Wijsheid toegewenst,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar de weigering om het uitgavenpatroon te veranderen hoeft u niet te accepteren. Trek een duidelijke grens, samen met uw man. En volg het advies van ds Heikamp op.
Ik respecteer de keus om niet verzekerd te zijn, maar als er vervolgens van de sociale omgeving (te beginnen bij de kinderen) verwacht wordt dat zij het wel oplossen: dan ben je dus alsnog verzekerd. Alleen nu niet bij een maatschappij maar bij je sociale omgeving.
Door instanties of door omgeving? Of door de ouders zelf?
Misschien kun je aan de ouders vragen wat de diepste reden is dat ze geen AOW aanpakken en zich niet verzekeren, is het omdat ze op God vertrouwen? Dan zouden ze dat nu ook moeten doen toch? Want nu gaan ze op hun kinderen vertrouwen, dat is in principe ook op iemand anders vertrouwen dan op de Heere.
Met alle respect, ze kunnen toch niet verwachten dat die hoge rekeningen door hun kinderen opgehoest worden?
Heel moeilijk!
Als men vind dat dat niet zo is, dan is het tijd om bij de hemelse verzekeringsmaatschappij aan te kloppen voor de ondersteuning die nu nodig is; of om te snijden in de uitgaven die ondersteuning niet rechtmatig laten zijn.
Van een afstandje makkelijk praten natuurlijk, je zal er maar middenin zitten.
Mooi antwoord, maar ook erg zakelijk.
- bespreek het met de kerkenraad, mogelijk hebben zij een andere visie
- beroep je op je onderdanigheid als vrouw : je man wilt het niet. Beetje flauw natuurlijk, maar je eigen huwelijk staat boven de relatie met je ouders.
- bij een koophuis vind ik het een mooie oplossing: laat het huis van jullie worden en zie het als een investering. Of je ouders gooien zelf hun hypotheek omhoog als dat kan.
- ga met 1 van je ouders in gesprek. Het moet niet zo zijn dat jullie elk dubbeltje om moeten draaien omdat je ouders geen aanpassingen willen doen aan hun levensstandaard.
Sorry, maar ik vind dit niet deugen!
Een huis en erfenis krijg je van je ouders. Die volgorde is Bijbels!
Onbegrijpelijk dit; omgekeerde wereld!
Als je deze keuze maakt financieel, dan moet je er ook voor staan! (Mega veel spaargeld bewaren, huis verkopen etc)
Kan me ook niet bedenken waar iemand iets als ‘geen aow’ op baseert.
Veel wijsheid gewenst en laat je huwelijk voor gaan.
Er zijn altijd mensen geweest die (laat ik het eens ouderwets uitdrukken) leefden 'uit de hand des Heeren'. Daarvan zijn mooie en ontroerende voorbeelden genoeg. Denk aan dingen zoals: mensen die voor een lege voorraadkast dit aan de Heere voorlegden, aan tafel gingen, baden voor hun lege borden, gestommel hoorden bij de deur waar een mand met eten door een onbekende werd neergezet. Etc.
Dit kan zeer teer liggen tussen een mens en God. Wanneer iemand zijn of haar hoop en vertrouwen alleen stelt op de Heere, dan is dat iets heel moois. Maar dan hebben we het wel over het verwachten van en vertrouwen op de Vader in de hemel op grond van Zijn beloften hieromtrent.
Mensen die zo mogen leven zullen nooit hun kinderen afdwingen voor geld of middelen te moeten zorgen.
In bovenstaande vraag/antwoord mis ik dit.
En ik betreur dit ten zeerste.
Het liet me denken aan Jasaja 31, waarin het volk Israël gezegd wordt geen hulp te zoeken bij Egypte omdat ze simpelweg op God moeten vertrouwen.
En ja wat is wijsheid? Ga je ouders niet uit de weg. Hoe moeilijk het ook kan zijn, maar respecteer hun keuze om zich niet te verzekeren en ook hun keuze om geen dingen te veranderen. Ik neem aan dat ze niet wilsonbekwaam zijn. Aan de andere kant mag je respect van hen vragen voor jouw keuze om niet bij te dragen, als ze in jouw ogen een onverantwoord uitgavenpatroon hebben en dit niet willen veranderen. Maak dit bespreekbaar bij de diaken/predikant.
Verder wat algemene adviezen:
Loop niet op de zaken vooruit, maar wacht tot ze bij jou om hulp komen.
Kijk niet wat de andere kinderen wel of niet doen. Bepaal voor zelf ( in overleg met je man) wat je wilt en kunt en spreek dit ook duidelijk naar hen uit.
Maak geen verwijten naar elkaar.
Ga in een eventueel overleg met de diaconie alleen met de eigen broer(s) en/of zus(sen).
Verder is het een goed voorstel van Ds. Heikamp, indien men een bedrag wilt geven om het als een lening vast te leggen, zodat deze teruggevorderd kan worden op de eventuele erfenis. Dit hoeft niet altijd bij een notaris wat kosten bespaart. Wel alles duidelijk en schriftelijk vastleggen in een leenovereenkomst ( voorbeelden van modellen vindt je op internet) dit heeft voldoende juridische basis.
Het lijkt me niet wijs om daar tussen te komen als kinderen, en die afhankelijkheid te willen torpederen.
Dit is iets tussen je ouders en de Heere, ik denk dat het belangrijk is om dat te respecteren en je er niet tegenaan te bemoeien.
Aangezien vanuit de vraag blijkt dat ouders juist niet in afhankelijkheid van God willen leven, maar in afhankelijkheid van hun kinderen.
Ik wil met alle liefde financieel bijspringen als mijn ouders het nodig zouden hebben, maar als mijn ouders er voor kiezen om zich niet te verzekeren om op die manier tot uiting te brengen dat ze in afhankelijkheid van de Heere willen leven dan zou ik de verantwoordelijkheid laten waar die hoort: bij de Heere en de ouders.
Daar wil ik dan niet tussen komen.
Laten we niet speculeren over de bedoelingen en intenties van andere mensen die we niet kennen.
De Heere Jezus is niet naar deze wereld gekomen om mensen te redden die de juiste keus hebben gemaakt m.b.t. AOW of verzekeringen.
Maar om zondaren te redden.
Dat zijn mensen in wiens leven de dingen verkeerd zijn gelopen, omdat ze verkeerde inschattingen of verkeerde keuzes maken en hebben gemaakt.
Dus, kinderen van deze ouders: geloof het Evangelie en 'preek' dat ook naar je ouders toe.
De Blijde Boodschap is wat ze nodig hebben.
Het bloed van Jezus Christus reinigt niet van een paar fatsoenlijke zonden, maar van alle zonden. Laten we dat niet vergeten en al helemaal niet onderschatten. Maar elkaar ermee bemoedigen!
Graag een antwoord van een rechts reformatorische dominee.
Het antwoord van de dominee is heel concreet en praktisch.
Ik zie wel een risico, de erfenis kan ook een schuld worden wanneer de situatie lang genoeg blijft voortduren.
Spreuken 13:22: Van een goed mens zullen zelfs de kleinkinderen erven.
Je kunt natuurlijk niet zulke slimme principiële overtuigingen hebben, best, ieder voor zich.
Maar om van een ander te eisen dat die daarin meegaat gaat als je zelf de consequenties niet wil/kan dragen gaat te ver.
Het staat er niet zo aardig maar lees vers 20 uit Spreuken 13 er ook even bij.
Ik reageer nog even op jouw reactie. Deze ouders doen een beroep op hun kinderen dat die financieel bij moeten springen. Dan kun je wel zeggen dat je de verantwoordelijkheid wil laten waar die hoort "bij de Heere en de ouders" maar ondertussen wordt wel jouw portemonnee aangetast! Als je geld genoeg hebt zal het niet zo'n probleem hoeven zijn en kun je wel bijspringen. Maar niet iedereen heeft dat!
We leren toch allemaal dat we niet altijd krijgen wat we willen?
Dat bedoel ik met de verantwoordelijkheid laten waar die ligt: bij de ouders en bij de Heere. Niet bij de kinderen dus.
Dan heb ik je verkeerd begrepen. Ik dacht dat je vond dat 'iedereen' (hoewel je wel aangeeft dat jij er voor kiest in zo een situatie) geld zou moeten geven zodat de ouders zo'n geloof in de Heere in stand kunnen blijven houden. Want dan geef jij geld (dus neem je daarin verantwoordelijkheid) en ondertussen ligt dan de verantwoordelijkheid 'ogenschijnlijk' tussen jouw ouders en de Heere.
- 1
- 2





