Niet-verzekerde ouders doen beroep op kinderen
Ds. J.D. Heikamp | 3 reacties | 14-11-2025| 08:34
Vraag
Op dit moment (en al veel langer) zit ik in een ingewikkelde kwestie. Mijn ouders hebben financiële zorgen. Dit heeft te maken met het feit dat mijn moeder een chronische ziekte heeft en daardoor veel onkosten maakt voor medicatie en ziekenhuisbezoeken. Ze pakken vanuit hun overtuiging geen AOW aan en zijn niet verzekerd. Per maand is er maar een kleine bron van inkomsten, wat zeker niet toereikend is.
Nu is het zo dat wij als kinderen worden aangekeken om in de kosten bij te dragen. Het tekort dat zij hebben bedraagt een groot bedrag per maand. Deze situatie brengt veel discussie en verdeeldheid tussen ons als kinderen en door de verschillende meningen lopen ruzies hierin soms hoog op. Mijn ouders lijken zelf geen verantwoordelijkheid te nemen om dingen op een andere manier aan te pakken (of kunnen het niet), verminderen niet in hun uitgavepatroon, wonen te groot en willen dit niet veranderen. Ondertussen wordt er een appèl gedaan dat je als kind moreel verplicht bent om te helpen en je ouders moet eren. Ook tussen mijn man en mij geeft dit spanningen omdat ik loyaler ben.
Mijn vraag is: in hoeverre ben ik verplicht om hierin mijn ouders te steunen? Het geeft mij het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur sta en het geven voelt als plicht. Het doet ook veel met mijn gevoel richting mijn ouders en liever ga ik ze uit de weg. Te meer omdat zij hun verantwoordelijkheid niet nemen om dingen anders te doen en hier niet over te praten is. Wat is wijsheid in deze situatie? Kan deze vraag worden beantwoord door een rechts-reformatorische dominee?
Antwoord
Enkele adviezen vanuit eigen pastorale praktijk.
Op korte termijn met hun predikant of diaken een gesprek aangaan. Niet mogelijk? Neem contact op met de stichting Onesiforus. Zij bieden steun aan gemoedsbezwaarden die in financiële moeilijkheden verkeren. Ook niet mogelijk? Hebben de ouders een eigen huis? Zijn er kinderen met centen? Zij kunnen geld steken in de woning via een notaris. Gewoon een lening die bij overlijden van ouders wordt terugbetaald. Prima oplossing.
Mijn antwoord komt wat nuchter over. Dat heeft de praktijk in zulk soort zaken mij geleerd en voorkomt veel gekrakeel in de familie met teksten en verzen.
Wijsheid toegewenst,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar de weigering om het uitgavenpatroon te veranderen hoeft u niet te accepteren. Trek een duidelijke grens, samen met uw man. En volg het advies van ds Heikamp op.
Ik respecteer de keus om niet verzekerd te zijn, maar als er vervolgens van de sociale omgeving (te beginnen bij de kinderen) verwacht wordt dat zij het wel oplossen: dan ben je dus alsnog verzekerd. Alleen nu niet bij een maatschappij maar bij je sociale omgeving.
Door instanties of door omgeving? Of door de ouders zelf?
Misschien kun je aan de ouders vragen wat de diepste reden is dat ze geen AOW aanpakken en zich niet verzekeren, is het omdat ze op God vertrouwen? Dan zouden ze dat nu ook moeten doen toch? Want nu gaan ze op hun kinderen vertrouwen, dat is in principe ook op iemand anders vertrouwen dan op de Heere.
Met alle respect, ze kunnen toch niet verwachten dat die hoge rekeningen door hun kinderen opgehoest worden?
Heel moeilijk!
