Tijdelijk en niet diepgaand geloof

Een vraag aan ds. D. J. Budding. Ik lees uit uw dagboek “Zalig”. Bij de bladzijde van 11 november staat er: "Dat wij mensen verlicht kunnen zijn, of diep inzicht hebben in de Bijbel en weg van verlossing, of zelfs hemelse gaven smaken, maar toch kan je er dan nog niet in delen. Of nog verder. Er kan een zekere mate van vrede, geluk en zaligheid in ons hart zijn, maar deze dingen zijn tijdelijk en niet diepgaand", zo schrijft u. Ik vind dat, als nog niet heel lang tot geloof gekomen (jonge) vrouw, lastig. U zegt aan het eind dat we ons moeten hechten aan dat ene Fundament, de Rotssteen, Wiens werk volkomen is. En daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens, wat moeten wij zonder Hem?!

Toch maakt het me onzeker, want dan kan het dus ook dat ik dat in zekere mate heb, maar dat het toch niet echt is? Ik dacht dat ongeloof ook weer een zonde is, dus elke keer weer vragen om bevestiging is toch ook niet-bijbels? Hoe moet ik hier mee om gaan, want ik merk dat ik dat vaker lastig vind, want je zult jezelf maar bedriegen. Tegelijkertijd kan ik niet ontkennen dat God mij op Zijn Zoon heeft laten zien. Vroeger heb ik alleen maar zware preken gehoord, dus misschien dat ik daarom meteen zo onzeker word van dat soort teksten. Wat is hierin wijsheid?

Er kan inderdaad heel veel zijn, wat het uiteindelijk niet is. Er kan ook heel weinig zijn wat het wel is. De hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in ons hart is uitgestort, door de Heilige Geest, die ons gegeven is. De Heilige Geest getuigt met onze geest dat we een kind van God zijn.

We worden juist ernstig gewaarschuwd om de hoop van onze zaligheid niet te bouwen op iets wat van ons is en ook niet op wat in ons is. We kunnen inderdaad veel meemaken wat in de vrucht uiteindelijk blijkt niet zaligmakend te zijn. Lees in dit verband Mattheüs 7:21-23 en Hebreeën 6:4-6. Denk ook aan mensen als Bileam, Saul, Judas. We noemen dat wel eens “algemene werkingen” van de Heilige Geest. Door die werkingen worden we wel tijdelijk anders, maar niet echt vernieuwd.

Als het oprechte geloof in ons is, al is het nog zo klein, kunnen we niet afvallen. We worden in de kracht van God bewaard door het geloof. Dat geloof brengt zeker ook ervaring (bevinding) mee, zoals liefde, droefheid, blijdschap, heimwee, verwondering en aanbidding. Het draagt ook vrucht, die blijft. Maar ons gevoel kan daarin zeer wisselen. Zie de psalmen, denk aan Job. Soms voelen wij het tegenovergestelde van wat we zouden willen. Soms is er geen vrede maar vrees. Soms kunnen we denken dat God is vergeten ons genadig te zijn (Psalm 77).

Waar geloof is ook nooit zonder aanvechting. Maar juist daarin mogen en moeten we leren de hoop van onze zaligheid niet te bouwen op wat wij ervaren en wat wij gedaan hebben en wat wij voelen of niet voelen. Onze  hoop rust uitsluitend en voor honderd procent op de liefde van God in Christus Jezus. Zijn liefde is eeuwig, volmaakt, onveranderlijk en onvoorwaardelijk. We bouwen alleen op het volmaakte offer van de Heere Jezus. Daarin ontvangen we de rust voor onze ziel, die Hij heeft beloofd (Mattheüs 11).

Eén blik op de verhoogde slang, in geloof, gaf genezing en redding (Johannes 3:14-16) Laat je oog voortdurend op de Heere Jezus gericht zijn. Want zodra je weer naar jezelf of iets of iemand anders kijkt, zink je weg in de golven van twijfel en onzekerheid. Maar Hij is en blijft de Getrouwe, Die je ook altijd weer opricht.  “Jezus, Uw verzoenend sterven, blijft het rustpunt van mijn hart.”

Ds. D. J. Budding