Logeren bij niet-gelovige tante

Wij hebben behoefte aan iemand die vanuit enige deskundigheid met ons mee kan denken in de volgende situatie. Onze dochter van 9 jaar heeft een paar keer gelogeerd bij mijn zus. Wij willen onze kinderen opvoeden als volgelingen van Jezus. Mijn zus daarentegen heeft bewust gebroken met God, de kerk en alles wat met het geloof te maken heeft. De onderlinge verhouding is gelukkig goed gebleven. Onze dochter krijgt bij mijn zus alle ruimte om te bidden voor het eten en stille tijd te houden. Toch hebben we onze twijfels over het logeren.

Onze dochter is een diepe denker en heeft tijdens een van de logeerpartijen een gesprek aangeknoopt met haar tante over waarom die niet meer gelooft. Mijn zus doet dan geen pogingen om haar te overtuigen en geeft zo beknopt mogelijk antwoord, maar is wel open over haar beweegredenen. Een andere keer hadden ze, op verzoek van onze dochter, muziek geluisterd van een muziekgroep waar wij niet achter staan. Volgens haar mocht het van papa en mama, terwijl ze daar thuis nooit naar gevraagd had. Blijkbaar voelt ze aan dat ze bij haar tante ruimte kan pakken die ze thuis niet krijgt.

Tijdens het logeren wordt onze dochter 'ondergedompeld' in een leven zonder God. Wat doet dat met onze dochter?"

 

En een soort overkoepelend bezwaar: tijdens het logeren wordt onze dochter 'ondergedompeld' in een leven zonder God. Hoewel ze ruimte krijgt voor haar geloof, is ze toch even een soort van onderdeel van het leven van mijn zus (haar tante waar ze loyaal aan is). Wat doet dat met onze dochter? Aan de andere kant kunnen we haar niet afschermen van alle ongelovige mensen en dat willen we ook niet. Ze zal moeten leren met God te leven middenin een wereld waarin dat niet vanzelfsprekend is.

We hebben pas met mijn zus over onze twijfels gesproken. Een respectvol gesprek van beide kanten. Mijn zus heeft begrip voor ons dilemma. Wat is wijsheid hierin?

Dit lezend kan ik niet anders zeggen dan: jullie doen dit erg goed! Vooral dat je over je zorgen spreekt met de (schoon)zus is eerlijk en transparant. En het treft me dat zij ook respectvol reageert. Er is dus geen conflict hierover, er wordt over en weer goed naar elkaar geluisterd. Juist dat lijkt me voor jullie dochter essentieel. Als zij een diepe denker is, dan zal ze zeer goed kijken naar hoe jullie met elkaar omgaan en hierover spreken. Zodra er thuis veroordelend of negatief over haar tante en haar overtuigingen gesproken zou worden, reken maar dat dat juist verkeerd kan vallen bij haar. Ik krijg ook de indruk dat zij het naar de zin heeft bij deze tante. Dat hoeft echt niet negatief te zijn, alsof ze daar 'vrijheid pakt die ze thuis niet krijgt', en dat zou 'misbruiken'. Geef haar juist het gevoel dat jullie haar vertrouwen en niet ineens een andere houding tegenover haar aannemen als ze dit contact heeft.

"Wijs vind ik het dat je je kind wilt voorbereiden op een leven tussen mensen die zonder God leven. Dat is precies wat haar te wachten staat."

 

Wijs vind ik het ook als jullie zeggen dat je je kind wilt voorbereiden op een leven tussen mensen die zonder God leven. Dat is heel goed, dat is precies wat haar te wachten staat. En als dat dan gebeurt in zo'n vertrouwde omgeving als bij haar tante bij wie ze zich kennelijk prettig voelt, dan is daar niets mis mee. Zij weet al best dat er mensen zijn die anders denken en geloven en dan is het van groot belang dat ze leert die mensen net zo goed te respecteren als ieder ander. Als je haar als volgeling van Jezus wilt opvoeden, dan is dat de houding die Jezus ons leert: met liefde en respect met je naasten omgaan, zonder oordeel maar wel zoekend naar de ziel van de ander. Hij kwam om het verlorene te zoeken! Dat zijn wij, die gevonden zijn, dat zijn zij die Hij nog zoekt!

Als je je dochter heel strikt gaat afschermen hiervan, kan er juist veel mis gaan. Er komt een onprettige spanning en afstand, die haar juist van jullie als ouders zou kunnen afdrijven. Dan komt er een loyaliteitsconflict in haar naar boven en dan kan ze juist een kant op gaan die je niet wilt. Laat haar rustig met haar tante omgaan, laat haar rustig haar vragen aan haar stellen (de (schoon)zus gaat hier blijkbaar verstandig mee om!), laat haar maar nadenken en haar eigen mening ontwikkelen, negenjarige meisjes zijn soms vroegwijs. Nogmaals, haar daarvan afschermen zou haar juist zeer doen. Houd een rustige en open relatie met haar, waarin ze ervaart dat jullie van haar houden en haar vertrouwen. Liefde zonder oordeel, zoals Jezus ons leerde in de gelijkenis van de verloren zoon.

En ten slotte: bid! Bid elke dag voor jullie dochter en voor jullie (schoon)zus en voor hun contact. Doe dat als ouders samen, zonder haar er bij, dat zou haar onnodig belasten. Bid samen in de binnenkamer die Jezus ons leerde, de vertrouwelijke omgang met onze trouwe God en Vader. Hij laat niet los wat zijn hand begon!

Zoals jullie zien: dit zijn wezenlijk geen 'theologische' adviezen, maar adviezen vanuit levenservaring en/of een soort 'opvoedingsadviezen'. En zoals gezegd: jullie doen het zo goed, en voelen je zo verantwoordelijk! Leg het neer bij de Heere, en moge dat ook een stukje ontspanning geven dat je het in Zijn hand kunt geven. Zijn zegen gewenst.

Ds. K. van den Geest