Twijfel na ervaring

De afgelopen tijd heb ik steeds meer en meer ervaren dat Jezus ook voor mij persoonlijk is gestorven. Met een gelovig hart mocht ik dit aanvaarden, door de Geest. Echter is er zo vaak twijfel. Is het wel echt? Bedrieg ik me niet? Tevens heb ik eigenlijk geen angst meer voor de hel, wat ik vroeger wel enorm had. Is dit een teken van Gods genade?

Daarnaast nog een vraag: soms verlang ik naar de wederkomst, maar lang niet altijd. Ik vind het leven op aarde dan ook nog wel oké en wil juist anderen vertellen over Jezus. Hoe hiermee om te gaan?

Graag een reactie op de gestelde vragen door een predikant uit de Gereformeerde Bond van de PKN.

Hier dan het verlangde antwoord van een zogenaamde GB-predikant.
 
In de eerste regels van de vraagsteller loop ik tegen enkele woorden aan die op mij wat wazig over komen. Dat zijn  de woorden:  ervaren, aanvaarden en niet te vergeten; door de Geest. Wat is daar dan zo wazig aan? Dit: hoe ervaar je zoiets als dat Jezus voor jou persoonlijk gestorven is. En ook: hoe ervaar je die zekerheid door de (Heilige) Geest? 

Als dat een innerlijke overtuiging is, die alleen door eigen gedachten en gevoelens binnenkomen, dan is alle latere onzekerheid niet vreemd. Twijfels kunnen door de weg van je gevoelens gemakkelijk naar binnen komen. Andere gevoelens, zoals "ik ben niet bang meer voor de hel, etcetera", kunnen die twijfels deels weer wegnemen, maar wanneer je jezelf hier op aarde nog kiplekker voelt, gaat de twijfel weer knagen! En zo gaat dat maar door.

Hoe komt dat? Was die ervaring, dat Jezus voor jou gestorven was, niet goed? Ach, ik keur die ervaring beslist niet af. Maar wat al te zeer ontbreekt en al dat geslinger in gevoelens verklaart is dit: wie de Heere Jezus mag ontdekken als zijn of haar Verlosser, die moet (gaan) leven bij Gods Woord! Met dat Woord bevestigt de Heilige Geest niet alleen je kindschap van God, maar door dat Woord geeft de Geest van God jou ook les. Je moet nog zoveel dingen leren!

En daarom geef ik hetzelfde advies dat de kerkvader Augustinus heel lang geleden door zijn  openstaand raam naar binnen hoorde waaien: Neem en lees!
 
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan