Ik blijf zoveel twijfelen

Ik las het antwoord van ds. Mol op een vraag over geloofstwijfel. Ik twijfel ook zo veel, ik word moe van mezelf. Nog niet zo lang geleden zijn mijn ogen opengegaan voor het evangelie en wat een heerlijke boodschap vind ik dat. Lange tijd heb ik niet doorgehad wat het evangelie was. Op den duur geloofde ik ook dat de Heere Jezus ook voor mij het offer heeft gegeven. Ik heb momenten gehad dat ik zeker wist dat Jezus ook mijn Zaligmaker was en hoe heerlijk was dat! Ik wil ook zo graag Hem volgen en in alles op Hem vertrouwen. Ik bid dan ook in ieder gebed weer om Gods hulp, of Hij mij wil helpen in het vertrouwen op Hem.

Maar ik vind het zo erg: ik twijfel zoveel en blijf zoveel twijfelen. Dat komt ook weer door sommige preken. Pas preekte een dominee over dat een ware gelovige bekering en vergeving van zonden moet hebben. Ik weet dat ik anders ben gaan denken en leven (bekering), maar heb ik ook vergeving van zonden? Ik weet het niet! Ik heb nooit iets ervaren daarover. Hoe kan ik weten dat ik dat ook heb? Ik ben echt bang dat ik mezelf bedrieg voor de eeuwigheid. En dan komt de tekst in mijn hoofd “Kom allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” Ik weet zeker dat God dit kan en wil doen, maar deze tekst komt dan in mijn verstand. Het is misschien wel dat ik mezelf dit inbeeld omdat ik de tekst een paar keer heb gelezen en hij nu in mijn verstand (hoofd, niet in hart) terugkomt.

Heb ik mijn eigen geloof gecreëerd? Heb ik mezelf bekeerd? Ik vind het zo lastig allemaal... Ik weet dat twijfel zonde is, maar ik ontkom er niet aan! Het zit zo erg in me en het lijkt steeds erger te worden. Ik denk steeds vaker dat ik me alles ingebeeld heb, ook omdat ik helemaal geen diep verdriet voel over mijn zonden. Maar ik weet wel dat ik Jezus nodig heb als mijn Zaligmaker en dat ik zo graag bij Hem wil horen. Ik wil ook zo graag getuigen van de hoop die in mij is, alleen als ik dat doe ben ik bang dat het een vals getuigenis is.

In het antwoord van ds. Mol las ik dat het aanvechtingen van de duivel zijn. Ik geloof dat de duivel gelovigen probeert te verleiden, maar het kan nog steeds zo zijn dat ik me bedrieg of niet? Ik weet het allemaal niet meer. Wat moet ik doen?

Beste vriendin,

Het is niet niks als je ogen opengaan voor het Evangelie. Wat een genade! Wat een zegen! Wat een heerlijke boodschap! Te zien dat de Heere Jezus Zijn leven voor jou heeft gegeven. Wat een wonder! Het prille geloof verlangt er naar zo graag Hem te volgen en in alles op Hem te vertrouwen. Maar je komt er wel achter dat je Gods hulp daarbij nodig hebt. Waarom? Je bemerkt zoveel twijfel in je hart!

Is dat twijfelen nu nodig? Is twijfel normaal? Je ogen zijn toch opengegaan voor het Evangelie? Je hoort dat een ware gelovige bekering en vergeving van zonden moet hebben, maar je weet niet of je dat hebt, omdat je nooit iets daarover ervaren hebt. Hoe zit het nu eigenlijk? Hoe weet je nu dat jouw geloof echt is? Of bedrieg je je voor de eeuwigheid? Er komt een Bijbeltekst in je hoofd, maar beeld je je dat niet in? En iets in je verstand is toch nog niet in je hart? Twijfel is zonde, en het lijkt wel erger te worden. Kan ik me niet alles ingebeeld hebben? Ik voel ook geen eens verdriet over mijn zonden. En toch weet je dat je Jezus nodig hebt als Zaligmaker. En toch verlang je bij Hem te horen. Maar als je je nu bedriegt? Je schrijft allerlei gedachten op in je vraag, waarmee je eerlijk laat zien: ik weet het allemaal niet meer. Wat moet ik doen?

Mooi vind ik die laatste zinnen. Jij weet het niet meer. Misschien is dat heel goed op dit moment. Want als jij het niet meer weet? Is dat dan het laatste wat we kunnen zeggen? Is er dan geen uitkomst meer? Als wij het niet meer weten, dan wil dat niet zeggen dat de Heere het niet meer weet! Hij weet precies hoe het ligt in je hart, wat je verlangen is en wat voor jou nodig is. Graag probeer ik je te helpen door een paar dingen op een rij te zetten.

1. Je ogen zijn opengegaan voor het Evangelie. Dat is bijzonder! Dat is een werk van de Heilige Geest. Van nature zijn onze ogen gesloten voor het Evangelie. Wat heerlijk te mogen zien op de Heere Jezus en Zijn offer. Ook voor jou. Dat is toch niet vanzelfsprekend, maar genade?

2. De duivel kan het niet hebben wanneer hij een onderdaan verliest aan de Heere Jezus. Die grote tegenstander gaat rond als een briesende leeuw, zoekend wie hij kan verslinden (1 Petr 5:8). Hij doet zijn uiterste best ons bij de Heere Jezus vandaan te houden. Als hem dat echter niet lukt (dankzij de Heere!), dan druipt hij niet af. Integendeel. Hij laat je nog steeds niet los. Hij probeert  je zoveel mogelijk bij Hem vandaan te houden. Dat doet hij op allerlei manieren. Eén van die manieren is: twijfel strooien! 

3. Twijfel over vergeving van zonden. Heb je wel vergeving van zonden als je daarover nooit iets hebt ervaren? Een ware gelovige moet immers vergeving van zonden hebben. Als ik je goed begrijp denk je dat je om vergeving van je zonden te krijgen nog iets bijzonders moet ervaren. Dat is niet zo! Hoe kom je daarbij? Een ware gelovige hééft vergeving van zonden ontvangen! Verhelderend hierbij is om te lezen in de Heidelbergse Catechismus, zondag 7, vraag en antwoord 21. Wat is een waar geloof? De nadruk in het antwoord ligt op een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving van zonden(!)… enz. door God geschonken is. Kortom, wie gelooft in de Heere Jezus (Evangelie) hééft vergeving van zonden.

4. Twijfel vanwege geen diep verdriet over je zonden voelen. Je wéét dat je gezondigd hebt tegen de Heere? De Bijbel zegt het! Je wéét dat jouw zonden zo erg zijn dat de Heere Jezus aan het kruis werd gespijkerd? De Bijbel zegt het! Geloof het Woord van God. Ook als je geen diep verdriet over je zonden gevóélt. Je gevoel is niet maatgevend. Vertrouw op het Woord alleen.

5. Twijfel omdat het geloof iets zou kunnen zijn van je verstand, maar niet van je hart. Dit komt nogal eens voor. Maar wat is het verschil tussen ‘geloven met je verstand’ en ‘geloven met je hart’? Inderdaad is er een verschil. Maar ben je dan niet hártelijk betrokken op de Heere? Geloven met je hart is ervan overtuigd zijn (ondanks die aanvechtingen!) van Wie de Heere is en wat Hij in Zijn Woord zegt, ook tegen jou. 

6. Twijfel omdat je jezelf toch iets kan inbeelden? Zeker waar. Bedrieg je jezelf niet? Je kunt er bang voor zijn. Wat moet je dan doen? Vluchten! In het Woord vluchten en met Zijn eigen Woord tot de Heere gaan. Dan zul je ontdekken dat Hij zo te vertrouwen is! Dat Hij inderdaad vermoeiden en belasten rust geeft. Iemand die met Zijn eigen Woord in de nood van zijn of haar leven tot Hem komt, zal Hij beslist niet uitwerpen!

7. Wat moet je doen? Zo eindigt je vraag. Ik vind dat een mooie vraag. Wat moet jij nu doen? Jij moet helemaal níets doen, maar stoppen met al dit geploeter. Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je verstand (eigen inzicht) niet! Vertrouwen is overgave. Voor het eerst. Ook steeds opnieuw. Werp je voor Hem neer, met al je twijfels, gedachten, tegenstrijdige gevoelens, ellende en nood. Hij zal je rust geven. Van harte Zijn zegen gewenst. 

Met hartelijke groet,
Ds. J. A. Mol