Sociale contacten in woonzorgcomplex

Ik wil straks wonen in een woonzorgcomplex met een ontmoetingsruimte en ook weer busreizen gaan maken omdat individuele treinvakanties getroffen kunnen worden door stakingen. Eerder heb ik wel ruzie gehad tijdens sommige busreizen! Ik was niet verliefd op een dame die op mij verliefd was. Zij bleef aandringen en kreeg de chauffeur aan haar kant. Ik heb echter in Jacobus 4 gelezen dat vriendschap met de wereld vijandschap met God is en 2 Korinthe 6 roept ons weg te gaan bij de ongelovigen. Wat nu? Ik ervaar telkens problemen als ik sociale contacten zoek! Net of het niet mag! (thuiszorg, ziek, gezondheidsproblemen, dingen gaan kapot).

Uw vraag hoop ik te beantwoorden, maar met de kanttekening vooraf dat ik het wel lastig vind, omdat ik heel veel context mis om sommige dingen goed te kunnen plaatsten. Maar: ik ga een poging wagen.

Wanneer ik uw vraag goed begrijp, ervaart u onmacht in het aangaan van sociale contact, omdat het niet lukt om nieuwe contacten aan te gaan. Daarnaast zegt u dat vriendschap met de wereld vijandschap is met God. 

In ons dagelijks leven kunnen we niet om sociale contacten heen. Het ene contact is minder diepgaand dan het andere en sommige contacten zijn van korte en andere van lange duur. We ontkomen er niet aan om ook contacten te hebben met mensen ‘van de wereld’ die niet in God geloven. Ik denk niet dat Jacobus 4 en 2 Korinthe 6 bedoeld zijn dat je bijvoorbeeld geen brood zou mogen kopen bij een ongelovige bakker of dat je geen goed contact met je buren zou mogen hebben.
 
Wanneer ik uw vraag goed begrijp, bedoeld u met ‘sociale contacten’ een diepgaand relationeel contact. Of een contact nu relationeel of vriendschappelijk is, het is weldegelijk van belang met wie we een relatie en/of een vriendschap willen aangaan. Met een ‘vriend van de wereld’ is het moeilijk om God te dienen. 

Wat, denk ik, belangrijk is wanneer u op zoek bent naar sociale contacten, is dat u vooral uzelf bent en blijft. Vroeg of laat vallen we toch wel door de mand wanneer we niet onszelf zijn. En laten we maar eerlijk zijn (en dat zeg ik ook tegen mijzelf), we hebben allemaal mooie kanten, maar ook eigenaardige kanten in ons. Voor de ene vriend(in) is het makkelijker om daar mee om te gaan dan de andere vriend(in). Daarnaast (en dat zeg ik ook tegen mijzelf) is het goed om eerlijk in de spiegel te kijken naar welke rol we zelf spelen wanneer het niet lukt om sociale contacten op te bouwen.
 
Het vooruitzicht dat u straks hoopt te gaan wonen in een woonzorgcomplex kan wellicht helpend zijn in de gedachte dat u daar niet alleen zult zijn. Maar ook daar is het geven en nemen om met elkaar om te gaan. 

Vriendschappen komen en sommige vriendschappen gaan ook weer. Bij de ene persoon is er meer een klik dat bij een ander. Zo gaat het wel in ons leven. Ja, dat kunnen teleurstellingen zijn. Grote teleurstellingen zelfs. Maar wanneer we elkaar met een open houding benaderen, de ander echt op het oog hebben vanuit een hartelijk liefde, dan wil de HEERE God daar in meegaan. Want: “Waar liefde woont, gebiedt den HEERE Zijn zegen. Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen en ’t leven tot in eeuwigheid.” 

Met een hartelijke groet,
Ds. A. van Hees