Hooggevoeligheid en intuïtie
drs. J(oke) Ronner-Wattel | 5 reacties | 12-05-2025| 10:32
Vraag
Ik heb een vraag met betrekking tot hooggevoeligheid en intuïtie. Ik ben een vrouw van rond de 30 jaar oud en heb in die 30 jaar veel meegemaakt. Ik was al jong volwassen. In deze tijd is “high sensitive” hot topic, het lijkt ineens heel ‘populair’ te zijn. Of juist helemaal niet, ik heb er soms ook mijn bedenkingen bij. Toch moest ik op alle vragen “ja” antwoorden, bij de checklist van de psycholoog over hooggevoeligheid. En ik herken er dan ook daadwerkelijk veel van. Helaas zou ik willen zeggen... want ik ervaar er meer de lasten van dan de dingen die juist ook mooi en waardevol kunnen zijn.
Ik merk dat ik een enorm sterke intuïtie heb. Ik doorzie mensen. Ik weet heel snel of iemand zuiver is of niet (in handel en wandel). Laatst was er een situatie die heel onduidelijk was, maar waar ik wist: dit klopt niet. Een niet-pluis-gevoel. Heel sterk. Degenen waar ik mee sprak om dit te delen vonden dat ik er wellicht teveel achter zocht. Het gebeurt trouwens erg veel, dat dit gezegd wordt. Ik had een diepe overtuiging van de uitkomst. En het klopte. Doordat ik die overtuiging had, wist ik me te redden in de situatie die nog komen ging en werd een drama voorkomen. Heel veel vraagtekens natuurlijk, totdat iemand zei: misschien wilde God het je laten zien, zodat je je kon redden uit die situatie. Dat raakte me. Vaak blijkt namelijk wél dat het waardevol is, dat voorgevoel en die intuïtie.
Het maakt me echter wel soms helemaal kapot van binnen. De realiteit en de pijn van de gebrokenheid van dit leven voel ik in dit soort dingen heel sterk. Het is soms dus wel ergens goed voor, maar ik voel me dan niet goed. Als je sociale media en internet volgt, gebeurt er echt heel veel rondom dit thema. Spiritualiteit kent een enorme opmars op deze platformen. Vooral edelstenen, kaarten trekken en manifestaties zijn thema's die hier al gauw mee gepaard gaan. Het eigen-ik is hierin echt een enorme afgod. Heel gevaarlijk, want ik herken dus sommige eigenschappen. Alsof je een extra zintuig hebt.
Ik probeer heel vaak te duiden waar dit vandaan komt bij mezelf en hoe ik dit moet plaatsen. Kan het inderdaad zo zijn dat God sommige mensen een bepaalde eigenschap geeft? Waarin bijvoorbeeld het zenuwstelsel anders afgesteld is dan bij andere mensen? Waardoor je inderdaad écht dingen sneller doorziet en aanvoelt dan een ander? Ik heb veel meegemaakt, dus levenservaring zal ook wel een belangrijke rol spelen. Moet ik het vooral daarin zoeken? En hoe hou je dan balans ten opzichte van de zaken die ik noemde omtrent spiritualiteit. Ik zie het echt als een gevaar namelijk, wat er op sociale media gaande is. Maar ik kan mijn eigen intuïtie en gevoeligheid ook niet negeren. Het maakt soms ook eenzaam, omdat je het niet echt met anderen kunt delen. Hoe moet je deze zaken duiden tegen de achtergrond van de Bijbel?
Antwoord
Je schrijft dat je je herkent in hooggevoeligheid; in alle vragen in een vragenlijst van een psycholoog herkende je jezelf. Veel mensen herkennen zich in een zekere mate van hooggevoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen psychiatrische stoornis, het staat niet vermeld in de DSM (het boek met alle psychiatrische ziekten en aandoeningen). Het is een persoonlijkheidskenmerk waarbij iemand gevoeliger is voor interne en externe prikkels. Mensen die hooggevoelig zijn ervaren de wereld op een meer intense manier dan anderen. Hoogsensiviteit wordt gezien als een aangeboren eigenschap. Het ‘filter’ dat bij de meeste mensen een deel van de prikkels uit de omgeving tegenhoudt lijkt anders te werken, het lukt vaak niet goed die prikkels tegen te houden, uit te schakelen omdat het filter minder effectief werkt. Je kunt daardoor gemakkelijk overprikkeld raken. Ook jij beschrijft een sterke gevoeligheid, een sterke intuïtie, en je ervaart de pijn en gebrokenheid in dit leven heel sterk. Alles wordt intens ervaren.
Wat precies het verband is met spiritualiteit, edelstenen, kaarten trekken weet ik niet, maar ik kan me voorstellen dat hoogsensitieve mensen zich daartoe aangetrokken voelen. God is daarover heel duidelijk in de bijbel, we moeten ons daar verre van houden.
Je schrijft dat je veel hebt meegemaakt in het leven, al snel volwassen was. Ik zie regelmatig bij mensen met bijvoorbeeld traumatische of ander nare ervaringen in de jeugd een sterke gevoeligheid, ook bij hen komen prikkels vaak heftig binnen, ze worden alle erg intens ervaren. Zoals God iedereen verschillend maakt met bijzondere eigenschappen, kan Hij aan sommige mensen ook de gave van hooggevoeligheid geven. Niet anders dan andere eigenschappen die iedereen heeft gekregen.
En ja, hoe ga je daar mee om? Dat is niet heel gemakkelijk te zeggen, maar een goed uitgangspunt kan zijn, sommige dingen die jij denkt te zien of op te merken te toetsen bij anderen. Want je kunt ook met dingen op de loop gaan omdat je gevoel zo sterk is. Gevoel is belangrijk, maar moet niet altijd leidend zijn. Dat gevoel kan ook leiden tot niet kloppende conclusies.
En ja, anderen kunnen je niet altijd volgen of begrijpen. Maar dat wil niet zeggen dat je hun woorden niet mee kunt nemen als toetssteen. En dan kun je hooggevoeligheid ook inzetten als kracht.
Groet, Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief

Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Er zijn genoeg mensen bij wie de intuïtie wat onbetrouwbaar blijkt te zijn.
Ik herken in jou dat ik mensen haarscherp aanvoel. Inmiddels heb ik geleerd dat ik gerust op mijn 'niet pluis'-gevoel kan vertrouwen. Ook al kan ik er geen woorden aan geven, als ik het gevoel heb dat er ergens iets niet klopt, dan nog heb ik geleerd om dat gevoel serieus te nemen.
Als jouw intuïtie (meestal) klopt, is dat iets om dankbaar voor te zijn en goed naar te luisteren.
Misschien hebben mensen die hier meelezen wel goede boekentips voor je.
Persoonlijk was ik er bang voor. Dat ik het gevoel allemaal als werk van de duivel te bestempelen. Want als het van God zou zijn, zou ik dan niet zondigen tegen de Heilige Geest? Die gedachte bracht me in verwarring. Maar uiteindelijk leerde ik dat het een verkeerde gedachte was. Geen enkel gevoel mag de Bijbel ontkrachten. Als een gevoel strijdig is met ook maar één vers uit de Schrift, dan weten we dat we het moeten negeren – al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Zijn we daartoe in staat uit onszelf? Nee. Daarom moeten we vluchten tot Christus – en dat is geen eenmalige daad, maar een dagelijkse. We worden immers voortdurend herinnerd aan onze zonden en aan de moeilijkheden van het heden, zeker wanneer we naar onszelf kijken.
Het beeld van een pauw is hierin veelzeggend. Een pauw paradeert trots met zijn prachtige veren, maar zodra hij naar zijn zwarte voeten kijkt, trekt hij zijn veren weer in. Zo is het ook met ons: als we naar onszelf kijken, zien we alleen gebrokenheid. Maar wanneer we naar Christus kijken, kunnen we roemen – niet in onszelf, maar in de heerlijkheid van Hem.
Je zou eens het boek Habakuk kunnen bestuderen. Hij kreeg een last opgelegd die zwaar was om te dragen. Toch bleef hij wachten op Gods antwoord en mocht hij zich – ondanks zijn zorgen – verblijden in de Heere.
Mijn hoop en gebed is dat God je ogen opent, dat je Zijn woorden mag verstaan en van de Grote Leraar mag leren hoe je met deze dingen om kunt gaan.
Grappig : pinkstermensen noemen dit profetische gave.
Met wijsheid handelen, bidt de Heere ten alle tijde om zijn leiding.