Vechten of vluchten bij schaamtegevoel
C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 17-03-2025| 11:45
Vraag
Ik heb in een moeilijke periode best het een en ander gedeeld met mensen om mij heen. Dit wilde ik toen liever niet, maar moest wel omdat het niet zo goed met mij ging. Nu twee jaar later gaat het gelukkig een stuk beter met mij. Maar als ik deze mensen tegenkom, voel ik altijd weer een bepaalde schaamte. Dan komt het verleden meteen weer omhoog en kan ik me echt de hele dag naar voelen. Ik vind het achteraf niet fijn dat ik toen zo open ben geweest. Alsof mijn hele leven op straat ligt.
Ook ben ik er in gedachten heel veel mee bezig… wat zullen ze wel niet denken/gedacht hebben. Ik wil hier graag vanaf en heb hierin ook hulp van de Heere gevraagd. Maar tot nu toe lijkt ik wel in een soort schaamtegevoel gevangen te zitten. Ik ontwijk deze mensen het liefst. Wat moet ik doen om met deze schaamtegevoelens om te gaan en kan je er ook echt los van komen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Zonder dat je over inhoud schrijft maak je heel goed duidelijk waar jouw schaamtegevoel zit. Wel, je kunt twee dingen doen: vechten of vluchten. Ik bedoel: je ontwijkt de mensen die je eerder hebt vertrouwd – wat ik goed kan begrijpen, maar hélpend is het niet, ofwel ‘vluchten’ wil je eigenlijk niet. Dan blijft over om nogmaals het gesprek aan te gaan: misschien moeilijk, maar niet onmogelijk!
Je hebt hulp van de Heere gevraagd: ga in het vertrouwen dat Hij met je is, ook al durf je niet zo goed. Je briefje naar Refoweb is de eerste stap. Neem nu de volgende, juist nu het beter met je gaat is het goed om te vrágen om een gesprek zodat je antwoord krijgt op jouw vraag “wat zullen ze van me denken”, toch? Ik las ooit: er is moed voor nodig om jezelf te zijn en dàt wens ik je toe!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
