Gods oogappel

Ds. A. van der Zwan | Geen reacties | 27-12-2024| 10:55

Ik vraag me steeds af wie nu eigenlijk Gods oogappel zijn. Is dat het Joodse volk of zijn dat de door God bekeerden?

Ik vond in het Oude Testament verschillende teksten waarin het woord “oogappel” voorkomt. Overigens gaat het daarbij niet alleen om het oog als zodanig (de oogbol), maar bijzonder om de pupil (“het zwart des oogappels”, Psalm 17:8): het belangrijkste onderdeel van dit tere lichaamsdeel, omdat daardoor het licht naar binnen valt, zodat we kunnen zien.

Een enkele keer wordt de oogappel vergeleken met Gods Woord, waarvan de spreukendichter zegt dat we dat zorgvuldig moeten koesteren, opdat we mogen leven (Spreuken 7:2). Ook wordt eenmaal het woord oogappel letterlijk bedoeld, als in Klaagliederen de inwoners van Jeruzalem wordt gezegd dat ze reden hebben om hun tranen de vrije loop te laten vanwege de verwoesting van hun stad (Klaagliederen 2:18).

Twee keer wordt in de Bijbel het volk Israël inderdaad als Gods oogappel benoemd, zowel in de tijd van de woestijnreis (Deuteronomium 32:10) als in de profetieën van Zacharia 2:8. Daaruit kan men afleiden dat het antwoord op de gestelde vraag moet zijn: het joodse volk. En vanwege het feit dat Gods verbond met dat volk nog altijd geldig is, mag ons dit ook veel te zeggen hebben in een tijd waarin het joodse volk letterlijk en figuurlijk onder vuur ligt. Zacharia’s profetie klinkt nog altijd tot troost van de joden en tot waarschuwing van hun vijanden: “die ulieden aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan”!

Vervolgens wil ik er toch ook op wijzen dat Gods verbond met Israël zich sinds Pinksteren verder uitstrekt dan alleen tot de natuurlijke nakomelingen van Abraham. Van de heidenen die Gods Geest tot geloof en bekering brengt, zingt de Psalmdichter immers dat God hen “telt als in Israël ingelijfd, en doet de naam van Sions kinderen dragen” (Psalm [berijmd] 87:4). Zo bezien mag Gods kind, al is hij of zij van oorsprong uit de heidenen, zich vertroosten met de gedachte dat God over de Zijnen waakt met een bijzondere zorg. Niet omdat ze in zichzelf zo kostbaar of bijzonder zijn, maar omdat Hij ze om Jezus’ wil tot Zijn kinderen en erfgenamen heeft aangenomen. Daarom mogen al Gods kinderen in geloof de Psalm meezingen, waarmee ik dit antwoord begon: “Uw zorg bewaak’ mij van omhoog, bewaar m’ als d’ appel van het oog, wil mij met Uwe vleug’len dekken” (Psalm [berijmd] 17:4). Die troost wens ik ook de vragensteller van harte toe!

Ds. A. van der Zwan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van der Zwan

• Geboortedatum:
  27-02-1972
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Dordrecht-Centrum
• Status:
  Actief

31 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven