Ontheemd van kerk en God

Ds. J.A.J. Pater | Geen reacties | 10-12-2024| 11:29

Afgelopen paar maanden is er iets gebeurd met mijn geloof en ik wil terug naar hoe het was. Voorheen ging ik met enorm veel zin naar de kerk en iedere maandag keek ik weer uit naar zondag. Ik las regelmatig de Bijbel en bad veel. Totdat er veel mensen door verschillende oorzaken de gemeente verlieten. Onze dominees zijn weg. Een van hen voelde zich niet meer thuis in het behoudende klimaat. Inmiddels wordt het allemaal veel moderner.

Door al deze factoren en door al de pijn en al het verdriet die dat veroorzaakt, kom ik helemaal niet graag meer in mijn gemeente. Officieel ben ik niet uitgeschreven, maar ik kom er al een paar maanden niet meer. De kerk betekent wel veel voor mij. Ik ben slechts 20, maar ik kom er al sinds ik mij heugen kan. Toen begon mijn zoektocht naar een andere gemeente. Ik heb mij verdiept in de Rooms-Katholieke Kerk, maar ben daar uiteindelijk toch van weggebleven en sta ik achter de kerk van de reformatie. Ik ben in meerdere denominaties geweest, maar het lukt mij nergens meer om echt in gebed te komen en de woorden van de preek tot mij te nemen.

Ik heb nu een gemeente waar ik vaak kom, maar ook daar lukt het mij maar niet. Ik weet dat ik natuurlijk geen keuzes moet maken op basis van enkel gevoel en dat is dan ook zeker niet het geval. Ik vind het alleen zo vervelend dat ik nergens het gevoel meer heb alsof ik daar voor God kom. Maar ik kom er ook niet voor mezelf. Ik weet niet meer hoe ik God kan dienen en hoe ik moet bidden. Alles voelt ontheemd, omdat het voelt alsof ik geen thuis meer heb.

En dan hoor ik u al denken: we mogen thuis komen bij God. Maar het lukt me niet meer, ik voel me zo geïsoleerd, tot mezelf gekeerd en mijn hart voelt zo erg van steen. Al mijn moeite is tevergeefs en ik kan het alleen van Hem verwachten, maar ik blokkeer. Bidden lukt niet goed meer, Bijbel lezen voelt vruchteloos en ik ben er enorm gedemotiveerd in. Deze vraag is eigenlijk meer een noodkreet: wat moet ik doen? Hoe kom ik weer dichtbij Hem? Het voelt alsof ik verzink. 

Beste Ontheemde,

Als je iets kwijt bent geraakt, dan moet je terug naar het moment en de plaats waar je het kwijtgeraakt bent, omdat het daar zeer waarschijnlijk ligt. Je bent de zin om naar de kerk te gaan kwijt geraakt. En dat niet alleen, maar bidden lukt niet meer, de Bijbel lezen voelt vruchteloos en ook de zin om te bidden en uit de Bijbel te lezen is weg.

Nu kunnen er allerlei redenen zijn waarom bidden niet lukt, de Bijbel lezen nutteloos voelt, en de zin om dit te doen weg is. Zelf leg je een verband met wat er in je gemeente gebeurd is. De kerk betekent veel voor je (daar ben ik blij om!). Maar nu is er in de gemeente waar je al lang lid van bent van alles mis gegaan. En dat heeft, juist omdat de kerk zo belangrijk voor je is, veel impact op je.

Laat ik hier dan ook een aantal vragen over stellen. Ten eerste zou ik willen weten wat er gebeurd is. Er lijkt nogal wat aan de hand te zijn, maar uit je vraag wordt mij niet precies duidelijk wat er dan gebeurd is. Je hebt het over verschillende redenen waarom mensen de gemeente verlieten. Welke oorzaken zijn dat? Wat bedoel je precies met het moderner worden van de gemeente? Waar hebben we het dan over? Gaat dat over dingen die tegen het Woord van God in gaan?

Ten tweede zou ik willen vragen wat dit alles met je deed. Je geeft aan dat “al deze factoren” veel pijn en verdriet bij je hebben veroorzaakt. Die pijn en verdriet zorgen ervoor dat je niet graag in je gemeente komt. Wat ervaar je dan als je wel naar je gemeente zou gaan? Soms ga je ergens “niet graag” naar toe maar is het toch goed om te gaan. Of is de pijn en het verdriet te groot? Waar zit je pijn en verdriet precies? Bij het vertrek van mensen? Bij vertrekkende dominees? Bij het “moderner” worden? Of bij nog andere dingen?

En hoe maakt dit dan dat je niet meer graag in je eigen gemeente komt? Gaat het bijvoorbeeld om pijnlijke herinneringen? Of om mensen die je niet wilt zien of juist mist? Of omdat je jezelf niet meer thuis voelt door dat de liturgie heel erg veranderd is? Of nog andere oorzaken? Waar hebben we het precies over?

Ten derde zou ik je willen vragen wat je met je pijn en verdriet hebt gedaan? Heeft dit je allereerst op de knieën gebracht bij de Heere? Bad en bid je voor je gemeente en voor je kerkenraad? Dat is toch onze eerste verantwoordelijkheid als lid van een gemeente? Heb je vervolgens ook met je wijkouderling gedeeld hoeveel pijn en verdriet je dit allemaal gegeven heeft? Dit is belangrijk, want als het goed is dan waakt hij voor je ziel (Hebreeën 13:17).

Dan zou ik ten vierde willen vragen hoe en waarom je besloten hebt om niet meer naar de erediensten in je eigen gemeente te gaan. Hoe is dat gegaan? Kun je het door alle pijn en verdriet niet langer volhouden? Je geeft aan dat je beslissing niet genomen is op basis van enkel gevoel. Maar op basis waarvan dan wel? En op welke manier kwam je tot het besluit om niet meer te gaan? Hoe is dat gegaan? Ben je begonnen dit aan de Heere voor te leggen? Heeft de Heere je toestemming gegeven om ergens anders naar toe te gaan? Heeft Hij je een andere gemeente gewezen waar je mocht gaan kerken? Heb je andere gemeenteleden en vooral ook je wijkouderling betrokken bij het besluit om niet meer naar de gemeente te komen? Hoe liep dat gesprek af?

Je geeft aan dat je jezelf ontheemd voelt, alsof je geen thuis meer hebt, geïsoleerd, en tot jezelf gekeerd. Maar ik vermoed zomaar dat dit niet alleen een gevoel is, maar dat dit ook de werkelijkheid is. Ben je de gemeente die je had kwijtgeraakt? Als dat zo is, kan ik niet beoordelen hoe dat precies komt. Misschien voor een deel omdat die gemeente veranderd is? Misschien wel zo veranderd is dat ze er niet meer is? Is dat misschien ook het gevoel? Dat er iets van je afgenomen is? Misschien heb je voor een deel ook jezelf geïsoleerd? Door niet te delen wat je bezig hield als het over de gemeente ging?

Dan zou ik je ook willen vragen hoe en wanneer je de zin om naar de kerk te gaan en de zin om te bidden en uit de Bijbel te lezen bent kwijtgeraakt? Was dat in één keer weg of ging dat geleidelijk? Raakte je zowel de zin in het ene als de zin in het andere op hetzelfde moment kwijt? Of verloor je eerst je zin om naar de kerk te gaan en daarna de zin om te bidden en uit de Bijbel te lezen? En wanneer was het precies? Op het moment dat je besloot niet meer naar je eigen gemeente te gaan? Daarvoor al? Of juist daarna?

Deze laatste vragen zouden weleens veel inzicht kunnen geven in wat er precies gebeurd en aan de hand is. De diagnose kan ik niet stellen omdat ik onvoldoende informatie heb. De kerk is inderdaad belangrijk, want de kerk is van God. En het maakt nogal wat uit hoe we met onze gemeente en met de kerk omgaan.

En ik wil heel voorzichtig zijn, want ik weet het echt niet. Maar als je niet in de weg van de Heere bent en je zonder Hem je gemeente verlaten hebt, dan kan daar één van de oorzaken liggen waarom bidden niet meer goed lukt en het lezen uit de Bijbel vruchteloos voelt. Het is echt belangrijk om uit te zoeken wat er nu precies aan de hand is bij je.

Vraag eens aan de Heere hoe het komt dat het zo veranderd is in je leven, of er misschien een schadelijke weg bij je is. Ga dat ook na bij jezelf. Geloof en vertrouw vooral dat Hij je de weg wil wijzen en dat Hij (weer) dichtbij wil komen.

Tenslotte zou ik nog willen noemen dat het hier gaat om de vraag naar je relatie met de Heere. Wie is de Heere Jezus voor je? Het is echt heel goed om met vreugde naar de kerk te gaan, regelmatig uit de Bijbel te lezen en veel te bidden. Maar dat alles kán er zijn zonder de levende kennis van de Heere Jezus. En ik zeg zeker niet dat dit bij jou het geval is, maar we kunnen zelfs van onze kerkgang, ons lezen en bidden nog onze Middelaar maken. En dan is het alleen maar een zegen als de Heere het wegneemt. Nee, gezien wat je vertelt vermoed ik niet direct dat dit bij jou het geval is, maar ik weet dat natuurlijk niet, dus ik wil het ook niet ongenoemd laten.

Het is goed dat je graag terug wil naar hoe het was. Maar richt je niet in eerste instantie daarop. Richt je vooral op de Heere Zelf. Probeer dat zeker niet terug te krijgen buiten de Heere om. Je hebt helemaal gelijk: al je moeite is tevergeefs, je kunt het alleen maar van Hem verwachten. Maar Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht! Alles begint met geloof in, met vertrouwen op de Heere. Dan hoef je niet krampachtig bezig te zijn. Roep maar tot Hem: “Ruk mij uit het slijk en laat mij niet verzinken!” (Psalm 40). Doe het niet alleen. Roepen tot de Heere, alles van Hem verwachten.

Maar misschien toch ook wel verstandig om eens contact op te nemen met een predikant, bijvoorbeeld de predikant van de gemeente waar je nu regelmatig naar de kerk gaat.

Ds. J. A. J. Pater

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A.J. Pater

• Geboortedatum:
  09-11-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Doornspijk
• Status:
  Actief

11 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven