LAT-relatie met vader van kind

Bijna elf jaar geleden ben ik bevallen van een prachtige dochter. Nu was de vader daar in eerste instantie niet blij mee, maar inmiddels is hij weg van haar. Zo’n elf jaar geleden had ik een burn-out en ben ik dronken bij een ongelovige vriend weggegaan. Er was daar een stel die een man achter me aan heeft laten gaan. Hij bood mij aan om bij hem te overnachten en ik durfde geen te zeggen. Zodoende ben ik zwanger geraakt.

De eerste vijf jaar vond hij mij niet goed genoeg. Ik ben toen opgevangen door een vrouw van de kerk die mij heel goed heeft geholpen en door wie ik Jezus beter heb leren kennen. Nu wil ik graag doen wat Hij wil. Nu is de vader van mijn dochter 100 procent omgedraaid en wil hij een LAT-relatie. Dat wil ik niet en ook geen intimiteit. Op dit moment staat hij wel altijd klaar voor mij, maar wil hij niet trouwen. Daarom wil ik weinig tot geen contact met hem. Hij mag wel altijd onze dochter zien.

Nu vraag ik me af: samenwonen met een ongelovige man en daar intiem mee zijn, is dat het zelfde als trouwen? Graag uw mening daar over. Mijn excuses voor het lange verhaal. Maar het zit me erg hoog.

Beste vraagstelster,
 
Wat heb je veel meegemaakt. Vooral ook de manier waarop je zwanger bent geraakt van iemand die je eigenlijk helemaal niet kende maar die je voor een nacht onderdak gaf. Je schrijft dat je een burn-out had, dronken was en bij een ongelovige vriend bent weggegaan. Een stel heeft een man achter je aan laten gaan en die bood je onderdak en je raakte zwanger. Zo kwam je van het een in het ander.

Allereerst zou ik je willen zeggen dat het heel goed is dat je de zwangerschap niet hebt laten afbreken. Die zwangerschap kwam geheel onverwachts in moeilijke omstandigheden. Maar je kreeg een prachtige dochter, zo schrijf je, en zelfs de vader is inmiddels weg van haar. En het bijzondere is dat je Jezus hebt leren kennen en Hem nu wilt volgen.
   
En nu wil de vader van je dochter een LAT-relatie en niet trouwen. Hij staat wel altijd voor je klaar. Jij wilt geen LAT-relatie en ook geen intimiteit. Je schrijft niet wat je voor hem voelt. Ook schrijf je niet hoe of hij staat tegenover het christelijke geloof. Belangrijk is om daar met hem over te praten. Zou je met hem kunnen bidden? Is het niet mogelijk om 'gewoon' verkering met hem te hebben? In de verkeringstijd kijk je toch in hoeverre je bij elkaar past en of er een mogelijkheid in zit om naar elkaar toe te groeien, zodat je als het goed is meer en meer op één lijn komt. Dat proces moet je dan echt de tijd geven.

Het zou goed zijn denk ik om daar begeleiding in te hebben, dat wil zeggen dat er een hulpverlener bij komt die jullie hierin begeleidt. Jullie hebben wel al samen een dochter en dat is des te meer een reden om te zien of er een relatie in kan zitten, want voor haar zou het fijn zijn  als papa en mama samen verder zouden kunnen gaan. Maar dan moet er eerst wel een en ander worden besproken, want anders stapel je ongeluk op ongeluk.      

Alie Hoek-van Kooten