Voorbede gevraagd voor allerlei kwaaltjes

Ds. C. Budding | Geen reacties | 04-12-2024| 16:14

Er wordt in onze gemeente voorbede gevraagd voor allerlei kwaaltjes waar men voor geholpen moet worden, zoals een staaroperatie, behandeling voor carpaal tunnelsyndroom, enzovoort. Ik vraag me af of dit wel de bedoeling is van Jakobus 5:14. In vers 13 gaat het over als iemand in lijden is, dat bij moet bidden, persoonlijk gebed dus. In vers 14 gaat het over krank zijn, dat hij voorbede vraagt. Gaat het hier om een ziekte die zo ernstig is dat de dood dreigt?

Beste vragensteller, 

Bedankt voor je vraag. Het is een vraag die ik wel vaker gehoord heb in het pastoraat. Daarbij is het goed om na te denken over het nut en het waarom van de voorbede. De vraag is: Mag je Jakobus 5 zomaar toepassen op het doen alle voorbede in de gemeente?

Ik denk het niet. De passage die je aanhaalt uit Jakobus 5 gaat over iemand die door ziekte niet meer in staat is om naar Gods huis te komen. Jakobus roept zo iemand op om de ouderlingen bij hem of haar thuis te laten komen. Zij mogen voor die persoon bidden, hem met olie zalven in de Naam van de Heere. 

Het gaat daarin over heel specifieke situaties waarin er ook ruimte mag zijn (als dat nodig is) om de zonde te belijden die wellicht in de weg staan tussen God en die mens. Dat blijkt een ziekte te zijn die tot de dood leidt. Hierbij wordt zelfs het voorbeeld aangehaald van de profeet Elia. Door de zonde van het volk kwam de droogte als oordeel van God. Elia werd gebruikt om het oordeel aan te zeggen en bad om droogte en tegelijkertijd bad hij opnieuw en er kwam weer regen. Jakobus geeft hier een voorbeeld van het gebed voor een zieke in een hele specifieke situatie, waarbij ik geloof dat we dat ook nu nog zo toe mogen passen. 

Tegelijkertijd is de voorbede in de gemeente iets anders. Zoals al tijdens de tempeldienst in het Oude Testament het reukofferaltaar in het Heilige gebruikt werd om aan te duiden hoe God aangebeden wilde worden. Op het moment dat de priester het Heilige binnen ging met heerlijke kruiden als reukwerk voor Gods Aangezicht was het volk buiten aan het bidden. Denk aan Zacharias in de tempel. Natuurlijk mogen we de lijn verder trekken naar de Heere Jezus die de Hogepriester bij uitstek is. Hij trad als Middelaar op tussen God en mens en is onze Voorspraak. Ook in het Nieuwe Testament zijn veel voorbeelden te vinden waarin we de kracht en de oproep zien voor het bidden voor elkaar en anderen die zelfs buiten de gemeente staan. Ik moet denken aan de situatie in de jonge christengemeente uit Handelingen 12. De gemeente bidt voortdurend voor Petrus en hij wordt verlost uit de gevangenis. In Hebreeën 13 wordt opgeroepen om te bidden voor alle mensen, voor koningen en allen die hooggeplaatst zijn opdat wij een rustig en stil leven zullen leiden in alle godsvrucht en waardigheid. 

Maar nu blijft de vraag over: Hoe ver moeten we gaan? Wat zijn grote noden en wat zijn kleine noden? Je mag best weten, dat is voor een predikant soms ook wel eens een worsteling. Bijvoorbeeld: Hoe lang doe je voorbede (en hoe vaak) voor iemand die langdurig ziek is? Toch is voor mij het uitgangspunt: de zondagse voorbede is de plaats waar wij als gemeente voor Gods Aangezicht komen. Daar mogen we niet alleen komen met lofprijzing aan de Heere, maar ook al onze grote en kleine noden bij Hem neerleggen. 

En wie ben ik als predikant (of als gemeentelid) om de nood te kleineren waar een broeder of zuster in de gemeente voorbede voor vraagt? Wat voor de één heel klein is, is voor de ander groot. Ik heb mensen gesproken die ontzettend tegen een staaroperatie opzagen, mogen we daarvoor niet bidden? Ik denk dat het onze roeping is. Juist vanwege de liefde voor de ander om de nood van de ander aan de Heere voor te leggen. Zo wordt het “draagt elkanders lasten” in de praktijk gebracht. Zo worden we als gemeente opgeroepen om in geduld en liefde het beste voor elkaar te zoeken. 

Daarom sluit ik af met de woorden van de apostel Paulus: “Kleedt u zich dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld. Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen. En kleedt u zich boven alles met de liefde, die de band van de volmaaktheid is. En laat de vrede van God heersen in uw harten, waartoe u ook in één lichaam geroepen bent; en wees dankbaar” (Kolossenzen 3:12-15). 

Met vriendelijke groet, 
Ds. C. Budding

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Budding

• Geboortedatum:
  20-04-1973
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

31 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven