Baan buiten refobubbel

Drs. J. Noordzij | 6 reacties | 01-11-2024| 11:45

Ik ben een jongere en heb een vraag waar ik mee zit. Ik heb een fijne baan met perspectief op dit moment en waar ik het naar mijn zin heb. Dat stemt tot dankbaarheid. Toen ik hier begon heb ik getwijfeld; het zou mijn eerste baan buiten de refobubbel zijn. Vond ik heel spannend. Ik zit in een omgeving waar aan de lopende band gevloekt wordt en waar onder lunchtijd spreken over seksuele escapades als normaal beschouwd wordt.

Ik lees in de Schrift een plicht je werken te doen en niet zomaar het bijltje er bij neer te gooien. Waar ligt die grens? Ik merk nu al dat ik minder schrik als in het begin van sommige krachttermen. Tegelijk heb ik een verantwoordelijkheid voor de toekomst. Hoe houd ik mezelf staande en hoe draag ik iets uit?

Beste vraagsteller,

Bedankt voor je vraag. Hij is uit het leven gegrepen en zal ongetwijfeld ook bij andere jongeren en wellicht ook bij ouderen leven. Graag geef ik je een aantal zaken mee waarvan ik hoop dat ze je verder helpen.

In de eerste plaats: wat is het belangrijk dat er christenen zijn op plaatsen zoals de plek waar jij werkt. Hoe moeilijk het ook kan zijn, we zijn geroepen om licht en zout te zijn. We moeten als lichten schijnen te midden van een krom en verdraaid geslacht (Filippenzen 2:15) en tegelijk als zout het bederf tegengaan.

In de tweede plaats moeten we dat doen “onberispelijk en oprecht”, als kinderen van God en zijn we geroepen om onszelf “onbesmet te bewaren van de wereld” (Jakobus 1:27).
 
Als ik je vraag goed lees, voel jij de spanning tussen deze twee punten: je wilt niet weglopen, je hebt ondertussen wel het gevoel beïnvloed te worden (je schrikt minder) en je wilt iets uitdragen. Dit brengt me bij mijn derde punt: het is mogelijk om als christen te leven in een goddeloze omgeving. Je kent ongetwijfeld de voorbeelden van Daniël en Obadja. De één aan het hof van Nebukadnezar, de andere aan het hof van Achab en Izebel. De één had te maken met Babylonische tovenaars, de ander zat in het centrum van de dienst van Baäl en Astarte, een godsdienst die ook gepaard ging met seksuele uitspattingen. Hoe hielden ze het vol? Door dicht bij de Heere te leven. Door een leven van gebed.

Dit brengt mij als vierde punt bij een levensbelangrijke vraag: weet jij je geborgen in Christus? Leef je door het geloof in Hem? En blijf je dicht bij Hem? Op eigen (wils)kracht ga je het namelijk in jouw werkomgeving niet voor elkaar krijgen. Je hebt de Heere Jezus nodig. Enerzijds om je kracht te geven om staande te blijven. We kunnen de loopbaan, de wedloop, alleen lopen als we zien op de Overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, en op wat Hij voor ons deed (Hebreeën 12:1-4). Anderzijds om je iedere keer weer te reinigen van de besmetting die je ongewild oploopt. Maar als je zo dicht bij Hem leeft, dan geldt voor jou ook de belofte: “Die in Mij blijft, en Ik in Hem, die draagt veel vrucht” (Johannes 15:5).

Dat brengt me bij een vijfde punt. Hoe kun je nu in jouw omgeving licht en zout zijn? In ieder geval niet door een opgeheven vingertje. Ook niet door te gaan preken. Maar waardoor dan wel? Door te leven als een nederige christen. Als een christen die weet zondaar te zijn en te blijven en die zijn collega's ziet als mede-zondaren. En door je werk goed te doen. Een positieve invloed hebben betekent voor een christen dat hij zichzelf moet zijn. Ik vind dat altijd heel opvallend in de zeereis van Paulus. Aanvankelijk heeft hij geen enkel gezag. De hoofdman geloofde meer de stuurman en de schipper (Handelingen 27:11). Aan het eind van de reis wordt er heel goed naar hem geluisterd (vers 31, 32 en 34-36). Doet Paulus tijdens die reis zoveel bijzonders? Nee. Hij was gewoon zichzelf. 

En dan tenslotte, wat kun je praktisch doen? Bouw een goede relatie op met je collega's. Wees vriendelijk en behulpzaam. Dat geeft een basis om ook het gesprek aan te gaan. Niet in de hele groep, maar één op één als het een keer uitkomt. Wellicht dat je dan kunt delen wat het met jou doet als er gevloekt wordt. En wellicht dat je ook eens een vraag kunt stellen. Maken die seksuele escapades nu echt gelukkig? Het zal niet gemakkelijk zijn. Seks is één van de belangrijkste afgoden van onze tijd. Tegelijk zit er onder het gedrag van je collega's mogelijk de hunkering naar echte liefde, naar een relatie die echt voldoet. En wie weet komt het zover dat je hen wijzen kunt op Degene die de bron van liefde is en die ons mensen een relatie aanbiedt waar we nooit spijt van krijgen. 

Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, en bovenal een nauwe omgang met God.

J. Noordzij

Dit artikel is beantwoord door

Drs. J. Noordzij

• Geboortedatum:
  05-01-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Barendrecht
• Status:
  Actief

2 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven