Weigering om trouwtoestemming te vragen
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 01-11-2024| 09:30
Vraag
Mijn vriend en ik zijn nu bijna drie jaar samen en willen ons gaan verloven. Zoals u hoogstwaarschijnlijk weet is het in onze kringen nog altijd zeer gebruikelijk dat de aanstaande bruidegom zijn aanstaande schoonvader symbolisch om toestemming vraagt. Mijn vriend weigert dit. Hoofdzakelijk om deze redenen: omdat hij zegt dat ik in Gods ogen zoveel meer ben dan een voorwerp wat van eigenaar wisselt; hij vindt het gek over mijn hoofd toestemming te vragen.
Mijn vriend is enorm recalcitrant. Omdat het in deze een ongeschreven regel is, gooit hij zijn achterste tegen de spreekwoordelijke krib. Het stukje ‘toestemming’ -al is het symbolisch- stuit hem tegen de borst. Hij zegt dat dit een beslissing is die door anderen genomen dient te worden: onze Schepper en ons zelf. Hij zegt dan ook het prima te vinden achteraf mijn ouders in te lichten, maar vooraf toestemming vragen gaat hem een brug te ver. Maar juist omdat dit zo’n ongeschreven regel betreft wordt dit ook wel echt verwacht.
Wat vindt u? Heeft mijn vriend een punt en moet ik hem hierin steunen, of moet ik hem overhalen toch om toestemming te vragen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je vriend steunen of overhalen… dat zijn niet twee verschillende opties of zelfs tegengestelde begrippen, maar -wat mij betreft- aanvúllende zaken. Als ik het goed begrijp stellen jouw ouders het ‘officiële vragen’ van jou als bruid zeer op prijs. En daarom is het voor je vriend van belang om te beseffen dat het mede gaat om de goede relatie met zijn aanstaande schoonouders! Als hij niet óver jouw hoofd heen wil praten, kun je toch voorstellen om een gezamenlijke afspraak te maken: jullie beiden plus vader en moeder. Eventueel met schoonouders erbij, dat is ook een mooi idee! Nodig een ieder uit voor een etentje, bijvoorbeeld, om in een ongedwongen sfeer jullie verlovings- en huwelijksplannen voor te leggen, waarbij de bruid in de ogen van de bruidegom veel méér is dan ‘een voorwerp dat van eigenaar wisselt’ (jouw woorden)! Je bent ook niet het éígendom van je ouders, toch? Net zo min als je niet zíjn eigendom wordt, maar zijn ‘hulpe’ en daarmee tegelijk op zijn tijd zijn ‘tegenover’! Zo is het ‘steunen’ náást wat jij ‘overhalen’ noemt, hoewel ik zou zeggen: bespreken.
Hij vraagt ook niet de toestemming om ‘van eigenaar te wisselen’, maar hij vraagt aan de vader van de bruid of hij met zijn dochter mag trouwen... dat is toch wel een wezenlijk verschil, lijkt me. Praat dus eerst met je vriend over jullie verhouding tot elkaar, over jouw ‘kind-zijn’ en zijn ‘schoonzoon-zijn’ en daarna pas praat je met ouders c.q. schoonouders.
Tenslotte, nog even over de verhoudingen binnen de familie: misschien werpt je vriend tegen dat hij niet in een goed blaadje hoeft komen te staan met jouw ouders. Besef echter wel dat een goede onderlinge relatie in de familie heel belangrijk is, juist ook naar de toekomst toe! En daarnaast: het getuigt van respect naar (schoon)ouders als je de (huis)regels volgt, ook die ongeschreven zijn! Recalcitrant tegen een en ander in gaan getuigt, naar mijn idee, van enige onvolwassenheid in deze en daarom: wordt het eerst met elkaar eens over de ‘aanpak’ van jullie huwelijksplannen!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet niet wat ik er van moet denken, als jullie 3 jaar met elkaar gaan is die toestemming toch al stilzwijgend gegeven, of niet dan?
Ik denk dat je het groter maakt dan het is.
Je vriend heeft echt wel een punt, het is geen stuivertje verwisselen, maar een keuze van jullie beiden, in de Bijbel regelde de vaders een huwelijk, daar trouwde sommigen met een wildvreemde...
Ook in de vorige eeuw waren er nog gearrangeerde huwelijken, toestemming vragen als een van beide (of beiden) erg jong is of het leeftijdsverschil war groot is , is wel heel netjes, maar wel aan het begin van je relatie, niet als je al 3 jaar verkering hebt.
Lijkt mij hoe dan ook een onvolwassen houding en een ongemakkelijk begin. Kan nog gezellig worden dan...
Vraag onder de koffie gewoon een keer of ze als ouders ook een beetje blij zijn met het voorgenomen huwelijk en het lost zich vanzelf op.
