Het doel van God

Vraagsteller, weet je zeker dat de predikant zei dat God mensen naar de hel stuurt omdat Hij uiteindelijk dan meer verheerlijkt wordt??
Ik kan het me haast niet voorstellen.

Ik heb die gedachte ook wel eens dat het steeds maar verheerlijken van God egoïstisch zou zijn. Maar wellicht hoeven we ook niet constant te verheerlijken zoals jij het voor ogen hebt. Je mag ook klagen of huilen. Staat ook nog in de Bijbel.

De Heere zegt: Ezechiël 18

23 Zou Ik enigszins lust hebben aan den dood des goddelozen, spreekt de Heere HEERE; is het niet, als hij zich bekeert van zijn wegen, dat hij leve?

Ik kan me moeilijk voorstellen dat wat Hij dat jeer verheerlijkt wordt als Hij mensen naar de hel stuurt.

Dan denk ik nog aan andere teksten bijvoorbeeld:
Johannes 15

8 Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij zult Mijn discipelen zijn.
Of:
Matteüs 5

16 Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

Het is niet schriftuurlijk als er zo gepreekt wordt.

Mijn complimenten voor zo'n nauwkeurige en goed geformuleerde vraag! :)

Ik kan eigenlijk haast niet geloven dat dat het enige is wat de dominee heeft gezegd.
Hij ontvangt in het zaligmaken/redden van goddelozen meer eer dan in het verdoemen van hen. Maar in beide gevallen zal Hij aan Zijn eer komen. Daar zorgt Hij Zelf voor. Want Zijn rechtvaardigheid én soevereiniteit zullen bejubeld worden. Dat kan irritatie veroorzaken omdat wij soeverein (als God) willen zijn.

Eigenlijk kun je stellen dat elke eigenschap van God in ons vlees (gevallen mens zijn) irritatie oproept. Omdat wij zelf met Hem wedijveren. Pas als je, met je hart, ziet wie jij bent. “Zie de mens!” Als je ziet Wie/wie je met al je rechter spelen (tegenspreken/ongeloof) veroordeeld hebt tot de vloekdood. Alles omgedraaid. Jezus werd Mens om zichzelf te laten veroordelen door de mens. Als een Lam. Om in Zichzelf te laten zien wie wij geworden zijn. Wat een wijsheid en liefde! In Zijn gangen komen al Zijn eigenschappen in het licht van elkaar te staan. Dan begin je de enige en waarachtige God écht te leren kennen, dan begin je te leven, te ademen en te loven.

Maar als je één eigenschap van Hem uit het hele Woord neemt en er dus je eigen betekenis aan geeft… dan botst dat natuurlijk niet vanbinnen. Zo kunnen heel veel mensen God liefhebben omdat Hij liefde is. Maar… die ‘liefde’ die zij bedoelen is een eigen fabricaat. Het is eigenlijk een: ‘mij vrijlaten in de zonde’ / ‘mij eren’ / ‘mij in de watten leggen'. En daarom botst het niet met mijn eigen (‘narcistische’) koninkrijkje. Of… je legt een eigenschap met de rechte Bijbelse betekenis langs jouw eigen gefabriceerde (kromme) meetlat. Ja, dat botst wél natuurlijk.

Zo kun je ook spreken over Zijn ‘rechtvaardigheid’ zonder Zijn ‘liefde’. Dat maakt het net zo goed mogelijk om in je eigen koninkrijkje te kunnen blijven leven. Want je hart hoeft zo niet te buigen voor de liefde van de Koning van de joden. Genade zonder waarheid, Waarheid zonder genade, Vrede zonder recht en recht zonder vrede. Ik hoor wel eens zeggen: “Het is net een mobiel boven een babyledikantje. Als je aan één kant trekt, raakt alles uit balans.” Zo beweegt (leeft) het niet meer. Als je aan één kant te veel gewicht hangt dan dien je een afgod.

Alle knieën zullen uiteindelijk voor Hem buigen. Hij zal ook verheerlijkt worden in de spijt en wroeging van de opstandelingen als ze zien Wie zij verworpen hebben. Hij wordt verheerlijkt in het krachtig vernederen van de hoogmoedigen. Maar Hij wordt meer verheerlijkt in de levenden die Hem kennen en loven om Wie Hij is. Die ook door Hem vernederd zijn maar dan door Zijn stervende liefde en daarin al Zijn deugden. Zijn rechtvaardigheid, Zijn heiligheid, Zijn almacht en Zijn soevereiniteit worden ook verheven en bezongen. En als je ziet dat de Hij anderen (nog) op de weg laat doorlopen/dwalen waar ook jij eens liep, dan lichten de eigenschappen van Zijn liefde (voor jou persoonlijk), Zijn almacht en Zijn soevereiniteit op. “Door U, door U alleen om het eeuwige welbehagen.” Vaak klinkt de lofzang, in het hart dat zo vernederd is, in stilheid tot Hem.

Maar ook hierin wordt straks Zijn eer meer door het oordeel van de goddelozen: Wanneer je als een schaap aan Zijn rechterhand gebracht wordt en anderen als bokken aan Zijn linkerkant gebracht ziet worden. Wat zal Zijn welbehagen, Zijn onbegrijpelijke soevereine liefde je klein maken! Je wil zal helemaal gelijk zijn aan Zijn wil. En je mag als gerechtvaardigde rechtvaardige samen met Hem de wereld oordelen.

Want ja, Hij is onze God, Die het niet nodig heeft om door mensenhanden gediend te worden. Hij Die onze Pottenbakker is en Die ons allen de adem, het leven en alle dingen geeft. Die het ene vat ter ere maakt en het andere tot oneer. Die God Die wij niet kunnen bedenken, maken of verslepen. Hij zal de wereld écht rechtvaardig oordelen door een Man. Hij is door Zijn Vader verkozen om dat te doen. En Zijn Vader heeft iedereen daarvan verzekerd door Hem op te wekken uit de doden. Zou je dan met Hem blijven twisten?

Hij liet me vandaag in Job lezen. Het is heel goed om te lezen hoe de Heere, na een hele poos zwijgen, Zijn kind(!) Job gaat stil maken. Hij redeneert/dondert met hem door heel veel vragen te stellen. Dit viel me op: De Heere wil Job ook wel loven hoor… Als hij Hem zijn kracht en macht zou tonen in het vernederen van de hoogmoedigen…

Job 40:5 Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij gelijk Hij met de stem donderen? Versier u nu met voortreffelijkheid en hoogheid, en bekleed u met majesteit en heerlijkheid. Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige en verneder hem. Zie allen hoogmoedige en breng hem ten onder, en verpletter de goddelozen in hun plaats. Verberg hen tezamen in het stof; verbind hun aangezichten in het verborgene. Dan zal Ik ook u loven, omdat uw rechterhand u zal verlost hebben.

(Khoorde dit nog over de geschiedenis van Job. Het ging er niet om dat zijn 3 vrienden niet oprecht waren maar ze hebben de wegen van de Heere met Job verkeerd geïnterpreteerd. Ze hebben de Heere daarin te kort gedaan. Er moet een volkomen Offer gebracht worden want ze zijn de dood waardig… En Job wordt uit zijn (bitterheid)gevangenis verlost wanneer hij voor zijn vrienden bidt. )

@huise_op_de_hei
Ja, Hem eren en loven betekent niet alleen uitbarsten in gejubel of de lof die in stilheid als een reukwerk voor hem opklimt uit het hart. Maar ook het vertrouwen in grote nood is liefhebben en Hem eren. “Ik zal dan gedurig bij U zijn in al mijn noden, angst en pijn. U al mijn liefde waardig schatten omdat U mijn rechterhand wilde vatten.” (Zelfs na een groot beest te zijn geweest.) Daarin zoekt Hij Zijn eer dat onwaardig, ellendig, nietig stof naar Hem toevlucht en vertrouwt als een Vader Die Zichzelf met jou verzoend heeft in Christus. En wat kijk Hij vertederd Zijn zwarte bruid toch tot Hem vlucht om bescherming te vinden onder de vleugels van haar medelijdende Bruidegom en sterke Koning. Blank en rood én Hij draagt de banier boven tienduizenden. En… ook hierin ontvangt Hij Zijn eer: gehoorzaamheid en overgave (Én het niet meer bang zijn om al je zonden en zwakheid (ongeloof en bangheid) aan Hem op te biechten. Want de liefde drijft de vrees uit.)

Vraagsteller schrijft:
"dat alles in de Bijbel lijkt te draaien om het verheerlijken van God? Zit daar niet iets egoïstisch in? Dat Gods opdracht steeds maar weer is om Hem groot te maken".

Ik denk dat dit te maken heeft met onze menselijke manier van kijken naar een ander.
Als een ander roemt over zichzelf, dan zien we tegelijk dat hij/zij ook gebreken heeft.
Dus dan vinden we hem/haar een opschepper.

Maar als er nu Iemand, dus God, roemt in Zichzelf, omdat Hij écht in alles volmaakt is...
Dan is Hij de enige die onze echte roem en eer verdient en waardig is.

Want God is geen grote ópschepper, Hij is onze volmaakte Schepper!