Totaal in de knel
ds. A. (Arjan) van Hees | 3 reacties | 09-10-2024| 12:54
Vraag
Ik zit in de knel. Mentaal totaal in de knel. Wie had dit gedacht na zo mooi nieuws op Goede Vrijdag. En het spijt me dan ook en dat belijd ik ook en ik baal er ook van, want ik ben ook dankbaar en ik wil ook vrolijk zijn. Ik wil dat ook uitstralen, maar ik zit vast! Ik had nooit gedacht dat dit zo ver zou gaan, tot suïcidale gedachten aan toe.
Ik heb alles aangegrepen. Heb bij verschillende mensen aangeklopt. God blijven aanroepen. Maar ik ben zo bang. Ik ben zo onzeker over mijn toekomst, mijn leven, over alles wat ik kwijt ben en anders is. Het is teveel. Niemand schijnt het te snappen. Ik heb een dak boven mijn hoofd, dus ik mag dankbaar zijn. En toch, als ik thuis kom voel ik enkel verdriet en pijn door het afgelopen jaar. Mensen zeggen: je kan het dragen, maar ik heb echt het gevoel dat het teveel voor mij is om te dragen. Ik kan er niks meer bij hebben, ik ben op... Ik schreeuw het bijna uit. Niemand die het doorheeft en het ziet.
Ik heb kanker gehad het afgelopen jaar. Ik heb tot nu toe overleefd. Ik voel een enorme pijn en ben ook vreselijk eenzaam. Wat kan ik doen?
Antwoord
Wat moet je je verschrikkelijk voelen. Aan de ene kant ervaar je zegeningen in je leven en aan de andere kant voel je je totaal onbegrepen. Waar op het ene moment het licht van Goede Vrijdag helder schijnt, is het op een ander moment totaal duister in je leven. Je hebt bij mensen aangeklopt en zelfs bij God aangeklopt. Je kunt het niet meer aan. Wanneer ik je vraag lees, lees ik wanhoop, verdriet, pijn en onbegrip. Je voelt je ellendig en heel erg eenzaam. Daarnaast ben je heel ernstig ziek geweest en heb je tot nu toe kanker overleefd. Waar is God? Waarom hoort Hij niet? Waarom grijpt Hij niet in? Waarom? Waarom?
Vragen waar geen (pasklaar) antwoord op te geven is. Vragen waar misschien wel in dit leven geen antwoord op te geven is. Hoe graag ik het ook zou willen.
En toch, in de eenzaamheid en in de wanhoop van je leven, denk ik aan Psalm 56. Waar David het niet meer weet. Waar David bang is. Waar David vreest voor zijn leven: daar is God. En wat doet God? Hij vangt de tranen van David op in Zijn kruik. Dat doet de HEERE niet voor niets.
Jouw tranen zijn Hem dierbaar. Jouw tranen vangt Hij op. En waar we in dit leven misschien geen antwoorden op onze vragen en waaroms krijgen, geloof ik zeker dat Hij daar straks staat. Met in de ene hand de kruik uit Psalm 56 waarin Hij al onze tranen heeft opgevangen. Hij zal al onze tranen uitleggen. En in de andere hand staat Hij daar met een zakdoek om al onze tranen van onze ogen af te wissen.
Naast Psalm 56 denk ik aan Psalm 31 waar dezelfde David zegt dat “Mijn tijden zijn in Uw hand.” Onze tijden zijn veilig in de hand van de HEERE God. De tijd van onze geboorte. De tijd van voorspoed. De tijd van tegenspoed en de tijd van ons sterven ligt in Zijn hand. Ook de tijden waar je nu in zit.
Heb je hier nu iets aan? Wellicht niet. Het is wellicht geen praktisch antwoord waar je iets concreets mee kunt. Maar waar wij het niet meer overzien, overziet de HEERE God ons leven wel.
Wat ik je wel wil aanraden, is op hier met anderen over te praten. In je vraag gaf je al aan dat je bij verschillende mensen hebt aangeklopt. Praat er over met anderen. Bel of stuur een mail naar je ouderling en/of predikant. Neem contact op met je huisarts. Je kunt met hem/haar je moedeloosheid en je (suïcidale) gedachten bespreken of een gesprek aanvragen met de POH-GGZ (PraktijkOndersteunerHuisarts-GeestelijkeGezondheidsZorg). Het kan helpend zijn om je gevoelens en gedachten te delen.
Als bemoediging wil ik je graag een gedicht meegeven van Corrie ten Boom.
Borduurwerk
Mijn leven is een weefsel
tussen mijn God en mij.
Niet ik kies uit de kleuren;
heel doelbewust werkt Hij.
Soms weeft Hij er verdriet in
en ik, door onverstand,
vergeet: Hij ziet de bovenen
ik de onderkant.
Als ’t weefgetouw zal rusten
en de spoel niet meer schiet om,
zal God het doek ontvouwen
en verklaart Hij het ‘waarom’.
Hoe nodig donk’re draden
zijn in des Wevers hand
naast goud- en zilverdraden.
Zó komt zijn plan tot stand.
Ik hoop dat dit gedicht, naast de woorden uit de Bijbel, je kracht zal geven. Dat er iets van lichtpuntjes te zien zijn in de donkere tunnel waar je inzit. In het vertrouwen dat God weet wat Hij doet, ook al begrijpen wij Hem niet. Tóch mogen we uitzien naar dat moment dat komt om verlost te zijn van al onze ballast, ziekte, angst, pijn en verdriet. Dat is het mooie nieuws van Goede Vrijdag. Waar de Heere Jezus ook geen antwoord kreeg op Zijn waaroms, heeft Hij het volbracht aan het kruis. En in dat vertrouwen en geloof mogen we leven.
Hartelijke groet,
Ds. A. van Hees
Dit artikel is beantwoord door
ds. A. (Arjan) van Hees
- Geboortedatum:18-05-1981
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat je dankbaar moet/mag zijn, dat weet je ook wel, maar dat lukt niet dus daar heb je niks aan. Goed idee van de dominee om hiermee naar de huisarts te gaan zodat hij je door kan verwijzen naar iemand die je kan helpen te zoeken naar wat daarvoor in de weg zit.
Mocht er bij jou in de kerkenraad iemand zitten die niet je wijkouderling is maar waar je wel het idee van hebt dat hij je zou kunnen begrijpen, dan zou je hem om een gesprek kunnen vragen.
Niemand heeft met iedereen een klik, dat is normaal, in tijden van nood kan daar vast rekening mee gehouden worden.
Veel sterkte toegewenst.
Aanvullend op de eerdere adviezen kan deze stichting mogelijk wat voor je betekenen.
https://www.alskankerjeraakt.nl/
Ze bieden, vanuit een christelijke visie, aan kankerpatiënten, hun omgeving en nabestaanden.
Heel herkenbaar, je vraag, je eenzaamheid.. Ik heb ook kanker gehad, inmiddels zo'n 4 jaar geleden, en voelde me ook zo intens eenzaam. Niemand die lijkt te begrijpen wat je doormaakt, en die ziet wat een chaos en pijn er vanbinnen zit. Natuurlijk hebben we niet dezelfde ervaring, want we zijn twee unieke personen, maar toch herken ik wel veel. Enorm hè, hoeveel pijn en wanhoop er in je kan zitten! En die eenzaamheid en het onbegrip maakt het nog zoveel erger..
En dan kan het wel dat mensen om je heen hun best doen, maar soms sluit het gewoon nog steeds niet aan, en dan kun je je nog eenzamer gaan voelen..
Maar Hij is en blijft echt genadig en barmhartig, en Hij zorgt..! Zoek je troost ook bij Hem.. Want Hij is er, ook als je het niet voelt..
Tegelijk heeft Hij ons mensjes zo gemaakt dat we ook elkaar nodig hebben: begrip, een luisterend oor, misschien een arm om je heen.. Ik wens je dat toe, dat je voelt en ervaart dat je niet alleen bent! Ik leef met je mee..!
Nou ja, ik weet niet hoeveel je aan mijn woorden hebt, maar ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen. Hou vol, houd moed! Ik zal aan je denken en voor je bidden..!
