Schaamte vanwege ongehuwde zwangerschap

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 20-09-2024| 13:45

Ik was in verwachting voor ons trouwen, maar ik kan het diepe schaamtegevoel er maar niet over kwijtraken. Het is een trauma geworden. Hoe daar van af te komen? Ik zit op therapie ervoor, maar het helpt niet echt. Ik durf bijna niet onder de mensen te komen. Hoe nu verder?

Beste vraagsteller,

Therapie helpt niet echt, dus stel je je vraag anoniem via het Refoweb. Denk je dat het wél helpt als ìk een reactie geef? Het is voor jou in ieder geval gemakkelijk om in de anonimiteit te blijven en nog thuis ook... bovendien kun je een ander zó naast je neerleggen als het je niet bevalt.

Maar goed, hoe kom je van het schaamtegevoel af -dat je zelfs zèlf tot een trauma maakt- nu je zwangerschap meer en meer zichtbaar wordt. Of misschien is je baby inmiddels al geboren. Hoe dan ook, blijvend verbergen of verstoppen kun je je kindje niet. En dat zou al helemaal niet eerlijk zijn tegenover een kind dat het niet kan helpen dat vader en moeder al vóór hun trouwdag met elkaar naar bed gingen.

Het begint er voor jou mee om te erkénnen dat je fout zat. Dat jullie fout zaten, want papa speelt een even grote rol in deze! Praat er dus sámen over hoe jullie de rest van je leven hier tegenover willen (blijven) staan. De situátie verandert namelijk niet. Nooit. Er zullen altijd weer momenten komen waarop je geconfronteerd wordt met datgene wat niet had gemogen. Er zijn vele zonden, maar ze zijn niet allemaal zo zichtbaar als een kind-dat-er-niets-aan-kan-doen. Erkennen dus. En daarna vergeving vragen nadat je berouw getoond hebt, door op de knieën te gaan (mogelijk zelfs door schuldbelijdenis maar dat hangt er vanaf of je naar de kerk gaat en naar welke kerk). Daarmee mag je voor Gód weer ‘recht’ komen staan, maar alsnog is er alle dagen de confrontatie met jezelf. Vraag is dus of jullie jezelf en elkaar kunnen vergeven door de baby niet steeds tussen jullie in te laten staan. Práát met elkaar (en eventueel met de therapeut) over ál je gevoelens. Net zolang en zo vaak als dat nodig is om dit ‘gegeven’ met je verdere leven te verweven.

Je schámen heeft geen zin. En  gekletst wordt er toch wel, hoewel dat heus wel een keer ophoudt. Ga góéd zorgen voor jullie baby: iedere dag naar buiten voor een wandeling! Een kindje heeft liefdevolle ouders nodig!

Helpen deze woorden nog steeds niet voldoende, lees dan Psalm 32 nog maar eens of Psalm 25 en Johannes 3: 16 en 17, want heus, dat staat ook voor jullie in de Bijbel!                                               

Marijke Rots 

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1539 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven