Gemeente verlaten is meineed

C.A. Hoekman | Geen reacties | 26-07-2024| 16:08

Onze predikant  (Gereformeerde Gemeenten) beweert dat je een meineed pleegt als je je lidmaatschap opzegt en de kerkelijke gemeente verlaat door bijvoorbeeld lid te worden van een ander kerkgenootschap. Nu is het zo dat ik best wel begrijp dat verlaten van een kerkelijke gemeente en het opzeggen van lidmaatschap iets ingrijpends is. Maar kun je zomaar stellen dat iemand een meineed pleegt als hij of zij bijvoorbeeld de Ger. Gem. verlaat en dan lid wordt van een Christelijke Gereformeerde-gemeente?

Beste vraagsteller,

Wanneer iets het intrieste van de kerkelijke verdeeldheid laat zien, is het wel de vraag die jij stelt. Zowel in de breedte van het kerkelijke leven, als in de gereformeerde gezindte. Want  wanneer je dat ook nog eens op je in laat werken dat er een aantal kerken is, die allemaal als akkoord van belijden de drie Formulieren van Enigheid hebben, dan wordt het wel heel erg moeilijk om in het kerkelijke doolhof je pad te zoeken en te vinden. En daarom denk ik dat juist dan een kerkelijk lidmaatschap een oase kan zijn in een godloze en donkere wereld, omdat Gods Woord open gaat in zo’n kerk. Een oase waar je ervaart de kracht van het profetisch Woord dat zeer vast is en dat het goed is daarop acht te slaan, als op een licht schijnend in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in je hart (2 Petrus 1:19).
 
Jezus heeft van Zichzelf gezegd: Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht van het leven hebben (Johannes 8: 12). In deze stikdonkere nacht van zonde en verlorenheid blijft Jezus alleen over als het Licht schijnend in een duistere plaats, in ons duistere hart. Deze heerlijke Zaligmaker mag in de verkondiging van het Evangelie vrij en blij verkondigd worden, met als adres verloren zondaren uit Adams geslacht. Hij roept het ons toe: Alle dingen zijn gereed, komt tot de bruiloft (Mattheüs 22: 4).
 
Dan kun je begrijpen dat Paulus maar van één Naam wilde weten: Jezus Christus en die gekruisigd (1 Korinthe 2:2). Paulus die het altijd van zichzelf verwachtte, totdat de Heere Jezus hem tegenkwam en dan blijft er maar één verlangen over voor Paulus: en hij predikte terstond Christus (Handelingen 9:20). Onze Heere Jezus Christus als het enige fundament van onze zaligheid. Je bent bij deze Jezus welkom, zoals je bent. Al je zonden en zorgen mag je bij Hem brengen. Hij is niet alleen de enige Redder en Heiland voor zondaren zoals wij zijn, maar ook een gewillige Zaligmaker. Want hoe verloren wij zijn, weet Hij volmaakt. Hij, de Zoon van God, moest sterven om ons te verlossen van de schuld van de zonde en de straf op onze zonde. En Hij deed dat gewillig. Naar de wil van Zijn Vader.

Artikel 26 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis, eerste gedeelte, belijdt het zo wondermooi, als een oase:

”Wij geloven dat wij geen toegang hebben tot God, dan alleen door de enigen Middelaar en Voorspraak, Jezus Christus, de Rechtvaardige; Dewelke hierom mens geworden is, verenigende tezamen de Goddelijke en de menselijke natuur, opdat wij mensen een toegang zouden hebben tot de Goddelijke Majesteit; anderszins ware ons de toegang gesloten. Maar deze Middelaar, Die de Vader ons heeft gegeven tussen Zich en ons, moet ons door Zijn grootheid niet verschrikken, om ons een ander, naar ons goeddunken, te doen zoeken. Want er is niemand, noch in den hemel, noch op de aarde, onder de schepselen, die ons liever heeft dan Jezus Christus; Dewelke, hoewel Hij in de gestaltenis Gods was, nochtans Zichzelf vernietigd heeft, aangenomen hebbende de gestaltenis van een mens en van een dienstknecht voor ons, en is in alles Zijn broederen gelijk geworden. Indien wij nu een anderen middelaar zoeken moesten, die ons goedgunstig ware, wie zouden wij kunnen vinden die ons meer beminde dan Hij, Die Zijn leven voor ons gelaten heeft, ook toen wij Zijn vijanden waren?"

Wanneer je in jouw kerk deze oase mag ervaren, denk je dan dat er behoefte is om je lidmaatschap op te zeggen? Dan neem je de gebreken in je kerk er graag bij. Dan is ook niet je kerk het fundament van je leven, maar Jezus alleen. Ook al blijft het een kerkverband buiten het paradijs, dat zeker. Maar de zondagse oase bemoedigt je en troost je, ziende op onze Heere Jezus Christus, die moedeloze zondaren weer moed en kracht geeft op de pelgrimsreis. Omdat niemand ons liever heeft dan Jezus Christus, ook mij. En het geloof zegt amen. Heere Jezus, U alleen. 

En wanneer deze oase, zondag op zondag, ontbreekt? Is het dan verwonderlijk dat het kerklidmaatschap ter discussie komt? Je geeft het zelf al aan, het verlaten van een kerkelijke gemeente en het opzeggen van lidmaatschap is iets ingrijpends, en terecht. Maar kan/mag je dan nooit veranderen van kerkverband? Pleeg je dan meineed? Ik kan het niet over mijn lippen krijgen. Na de afscheiding is het ene na het andere kerkverband ontstaan. Er zijn duizenden overgangen geweest van predikanten en leden, van mensen die een leven met de Heere Jezus kenden. Allemaal meinedigen? Ik geloof er niets van.

Je kunt beter maar heel stilletjes je weg gaan en je leeg huilen aan Gods voeten. Want al onze kerken zullen er straks niet meer zijn. Kerkverbanden en kerknamen houden op. Alleen de Gemeente van onze Heere Jezus Christus heeft eeuwig toekomst. Nu verlangen we naar het Licht, naar Hem, die onze duisternis kent en er weg mee weet. Want niemand heeft ons liever dan Jezus Christus. Zijn onbevattelijke zondaarsliefde overstijgt elke gedachte hierover. Hier blijft de strijd tegen satan, zonde, wereld en niet te vergeten je eigen ik-gerichte leven, daarom hebben we de oases van het zien op Jezus zo nodig. Straks breekt het eeuwige licht aan, dan is het Lam onze Kaars en aldaar zal geen nacht zijn. Niets zal ons dan ooit nog scheiden van de liefde van God in Christus Jezus onze Heere (Romeinen 8: 31-39).   

Halleluja, lof zij het Lam,
Die onze zonden op Zich nam,
Zijn bloed ons heeft geheiligd,
Die dood geweest is, en Hij leeft,
Zijn volk, dat Hij ontzondigd heeft,
is nu en eeuwig veilig.

Ik denk aan een geschiedenis van meer dan 40 jaar geleden. Mijn moeder was op een avond aan het lezen in het boek van dr. J. C. van der Does: “Kruisgezinden en seperatisten”. Een boek over de periode van na de Afscheiding waarin scheuring, afscheiding en ruzie helaas de inhoud bepalen. Toen mijn vader later op de avond thuis kwam, vertelde ze dat ze het een vreselijk boek vond en opgehouden was het te lezen. Het had haar geestelijk ontredderd. Is dat Gods gemeente en gaan we zo met elkaar om? Een tijd later kwam mijn vader ’s avonds laat thuis en was ze weer in het boek aan het lezen. Op zijn vraag: je hebt het boek weer gepakt, gaf ze aan nu niet ontredderd te zijn, maar verwonderd. Verwonderd over Gods trouw, dat onze God het volhield met zulke mensjes. Toen kon ze het uitlezen, al bleef de pijn van alle scheuring en scheiding volop aanwezig.
 
En nu? Zou het beter zijn geworden? Wat denk je? Laten we samen verwonderd zijn over Gods onverdiende trouw. Want onze ontrouw doet Zijn trouw niet teniet. Dat God doorgaat met Zijn heerlijk werk in jonge en oude zondaren is Zijn liefdeswelbehagen. Jezus komst naar deze wereld is pure, onverdiende Goddelijk liefde en genade. Want alzo lief heeft God de wereld   gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft (Johannes 3:16).
 
Niemand heeft ons liever dan Jezus Christus. Geloof het met heel je hart! 

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven