Rookverslaving van mijn man
C. M. Chr. Rots - de Weger | 18 reacties | 17-07-2024| 15:07
Vraag
Ik maak me veel zorgen over de rookverslaving van mijn man. Hij rookt super veel en bij iedere sigaret word ik boos en krijg ik super veel stress. Zeker nu we net een kindje hebben vind ik het zo erg. Al veel gesprekken gehad, maar we komen er niet uit. Hij wil ooit stoppen, maar weet nog niet wanneer en minderen is ook geen optie. Het maakt mij super somber en depressief en boos, iedere sigaret of sigaar weer. Hoe kan ik hier mee om gaan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Waarschijnlijk rookt uw man al langer dan uw kindje oud is, ofwel tot nu toe hebt u het gedoogd. Nu u echter een baby hebt geeft zíjn roken (nog) meer stress en boosheid. Tijd voor actie dus. Roken ís niet gezond en hoewel uw echtgenoot dat ongetwijfeld weet stopt hij niet. Juist, dat heet dus verslaving. Als hij wíl kan hij hulp krijgen bij afkicken, maar het probleem bij een serieuze verslaving is nu net dat hij dit niet wíl! Eerst moet zogezegd de knop om. Bij hem, wel te verstaan. Pas dàn kan hij denken aan stoppen.
Wat ú kunt doen is niet boos worden of gefrustreerd raken, maar hem confronteren met de gevólgen van zijn gedrag, zodat hij wellicht schrikt. Doe dat níét door middel van uw baby (b.v. door te zeggen dat het niet goed is voor het kind), maar stel úw eigen grens (en houdt u daar dan ook aan!): stoppen. Zo niet, dan gaat ú de kamer uit zodra hij een sigaret opsteekt. Eventueel tijdelijk het huis uit (neem uw kindje méé in dat geval!!). Of zet ramen open (ook als het koud is). Geen woorden (meer), want die helpen niet, maar dáden. Óf, nog één waarschuwing: “Je rookt je dood en dat wìl ìk niet!” Klinkt hard, maar op ieder pakje sigaretten staat iets dergelijks vermeld, toch? Uw man wéét het vast wel, maar nu nog gedragsverandering...
Het vraagt in ieder geval van ú consequent gedrag, zodat uw man beseft dat de grens voor ú echt bereikt is. Juist in het belang van uw hele gezin. Híj moet veranderen, maar kan het niet zonder úw steun en zonder úw standvastigheid. Nee, nogmaals: niet door boos te worden of te dreigen of te huilen. Maar door te dóén.
Sterkte toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
…Inmiddels is mijn man, na decennia zware shag, alweer tien jaar gestopt met roken. God zij dank!!!
Mijn vrouw was toen in verwachting van onze tweede dochter. Zij zei: "Nu vergiftig jij er vier". Dit zette mij aan het denken. Ik besloot te stoppen. Dit is mij God zij dank ook gelukt. Zonder de hulp en kracht van God gaat het nooit lukken
Verder is het belangrijk dat je voor jezelf helder hebt, wanneer je een peuk opsteekt. Vermijd die momenten. Bedenk hoeveel geld je uitspaart en leg dit geld apart om er later leuke dingen mee te doen. Als je binnen je netwerk overal vertelt dat je gaat stoppen met roken, ga je wel erg af als je er dan toch één opsteekt.
Het is een beslissing geweest, waar ik nooit spijt van heb gehad. Dus kappen met die peuk. Sterkte!
Wanneer we binnen onze kring nadenken over roken (en in breder verband onze gezondheid) dan doen we dat vaak aan de hand van de Heid. Catechismus, Zondag 40 (over het zesde gebod). Daar lezen we o.a. dat we onszelf niet mogen kwetsen of moedwillig in enig gevaar begeven. Wanneer op pakjes sigaretten staat, dat roken zeer schadelijk voor de gezondheid is, ja dodelijk, dan kunnen we zonder enige twijfel stellen, dat rokers zichzelf moedwillig in gevaar begeven. Dat daarom tegen het roken gewaarschuwd wordt is alleszins te verdedigen.
Hier is geen speld tussen te krijgen. Een "ja maar....." is totaal niet aan de orde.
Zelf ben ik gezegend met een brein dat nauwelijks gevoelig is voor verslaving. Daar ben ik erg dankbaar voor. In mijn jonge jaren heb ik gerookt, maar was niet verslaafd aan de nicotine. Ik kon zonder moeite stoppen.
Ik ben wel verslavingsgevoelig en heb gerookt, iedereen rookte in het gezin waar ik uitkom, vader moeder broers zussen en er buiten bijna heel de kerkenraad, tja waarom zou je dan niet gaan roken, het heeft me echt heel veel strijd gekost om er af te blijven en niet in iets anders te vervallen, want daarna ging ik snoepen, gelukkig is dat nu helemaal over, al vele vele jaren en het is ook geen gevoelige plek meer, daarom vragensteller, de Heere geneest, maar hij moet wel aan de bak en willen, daar zit vaak de knak. Echt moeilijk voor je...
Ga vooral volwassen met elkaar om en stel duidelijke grenzen. Dat heeft niets te maken met macht uitoefenen of chantage.
