Autisme houdt belijdenis doen tegen

De afgelopen tijd ben ik erg bezig met dat ik belijdenis wil afleggen van het geloof. Maar hier zitten best veel dingen aan vast. Ik zit thuis door vastgelopen te zijn met sociale contacten. Belijdenis volgen is juist veel contacten aan gaan, zelfs met de kerkenraad. Ik vind dit heel erg lastig. De laatste belijdenisdienst van onze kerk heb ik hard gehuild, want mijn verlangen is ook zo groot om belijdenis te doen. Maar mijn autisme houdt dit tegen. Alleen al voor in de kerk staan, mijn ja-woord geven in een volle kerk, ik krijg er enorm veel spanningen van. Dit is voor mij echt geen doen. Maar ik vind het zo ontzettend pijnlijk, want mijn verlangen om dit te doen is heel groot. Ook durf ik niet naar de kerkenraad te stappen; gesprekken durf ik ook niet aan. Heeft iemand tips?

Beste jongere, 

Twee belangrijke zaken worden er in de vraag die je stelt duidelijk. Allereerst dat je een groot verlangen hebt om belijdenis van het geloof af te leggen. Daarnaast dat er veel dingen eromheen zijn die je spanning geven en je eigenlijk niet ziet zitten. Het is goed dat je deze twee zaken zelf onder ogen ziet, dat is een belangrijk iets om in deze moeilijkheden je weg te kunnen vinden.

Wat verder belangrijk is om te beseffen dat voor de Heere het meest belangrijk is hoe het in je hart ligt. Denk aan wat we lezen in 1 Samuel 16:7: “De mens ziet aan, wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.” Wat de keuze van je hart is, weet de Heere, en Hij doorgrondt dat tot de bodem. Als die keuze van het hart er niet zou zijn, dan heeft de rest wat hoort bij het doen van belijdenis voor Hem weinig betekenis. Tegelijkertijd mag je zoeken naar wegen om wat er leeft in je hart tot uiting te laten doen in een daad: het doen van belijdenis in de gemeente.

Wat betreft praktische tips: Probeer voor je zelf goed duidelijk te krijgen wat je grenzen zijn, wat (nu) echt niet gaat, leg dat ook in gebed voor de Heere neer. Verder is het goed om iemand (mogelijk een hulpverlener) in vertrouwen te nemen en samen met hem/haar na te denken hoe je dingen die misschien wel kunnen op een manier probeert op te pakken zodat het voor jou werkbaar is. Wellicht is het goed dat je samen met diegene een gesprek hebt met een ambtsdrager uit de kerkenraad, hem in vertrouwen neemt en uitlegt wat je moeilijk vindt en waarom. Misschien vinden jullie samen dan wel een invulling die op sommige punten wat anders is dan hoe het gebruikelijk gaat, maar die voor jou haalbaar is. 

Gods leiding hierin toegewenst. “Ken Hem in al uw wegen en Hij zal uw paden recht maken” (Spreuken 3:6). 

M. M. van Winkelen