Vraag
Mijn man heeft een fetish voor rubberen kledingstukken om zelf te dragen. Ik ben hier helemaal niet van maar heb het geaccepteerd, mits hij het niet in de buurt van ons kind doet en mij niet 'verplicht' om het ook te doen. Ik heb dit moeten accepteren, dit omdat het anders ons huwelijk teveel in de weg gaat staan. Verder heeft hij gewoon een normale baan en een normaal leven.
Ik ben er nu alleen achter gekomen dat hij op een site zit met mensen met dezelfde fetish. Hij zet hier foto’s op en hij deelt met die mensen privégesprekken die wij voeren over ons huwelijk en hoe om te gaan met zijn fetish en mijn behoeften. Ik ben hier misselijk van. Ik voel me zo vreselijk aangetast in m’n privacy en vertrouwen. Ben er ontzettend verdrietig van. Aan de andere kant heb ik ook in zijn privé gerommeld door deze berichten te lezen, iets waar ik zelf niet trots op ben. Maar onze eigen gesprekken terug te lezen doet intens veel pijn!
Ik heb heel veel moeite met het accepteren van zijn fetish, dat kost strijd en opoffering. Maar als dat ons huwelijk redt dan heb ik het er voor over. Maar privégesprekken had ik zo graag privé gehouden tussen ons. En de foto’s maken me echt misselijk! Hoe moet ik hiermee omgaan?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Dankjewel voor je persoonlijke vraag en hoe je zo eerlijk je pijn en hulpvraag met ons deelt. Ik lees een diepe vertrouwensbreuk en hoor je eigenlijk zeggen: “De fetisj, onder voorwaarden, kan ik ternauwernood mee leven. Maar vervolgens, achter mijn rug om, met onbekenden privé zaken delen; dat schendt privacy, trouw, vertrouwen en exclusiviteit. Het laatste restje veiligheid is weg.” Dit, terwijl je daarvoor nog een soort modus had gevonden die voor jou werkte. Ik kan me voorstellen dat je je verraden voelt en machteloos. Gekwetst en bedrogen en niet weet wat je moet doen.
In zo’n situatie kun je gevoelens bij jezelf bemerken waar je eigenlijk geen raad mee weet. Gevoelens die ook heel moeilijk zijn om onder ogen te komen. Je wilt je huwelijk graag als iets moois zien, maar in plaats daarvan word je misselijk van wat je ontdekt hebt. Een signaal van walging; en dat voel je bij je eigen man. Het lijkt me dat je hem en het huwelijk zo absoluut niet voor je had gezien. En je daarom diep teleurgesteld voelt en misschien ook wel schaamt. Je zou willen dat je je veilig voelde bij je man en samen een thuisbasis bent voor je gezin. In plaats daarvan is er verlies van vertrouwen, diepe pijn en wanhoop. En misschien ook wel minachting.
Ik snap wel dat je bang was/bent dat het niet accepteren van zijn fetisj je huwelijk kan bedreigen. Want als hij het van zichzelf wel accepteert, zal hij waarschijnlijk ruimte vragen om dit ook bij jou te mogen uitleven. Vaak is een fetisj beleven belangrijker dan wat echte intimiteit nodig heeft. Tenzij hij zelf tot de conclusie komt dat het een zondige basis heeft, dit onacceptabel voor hem wordt en hij minder nadruk legt op seksuele behoeftebevrediging. Maar ik vermoed (gezien jij schrijft dat het jullie huwelijk teveel in de weg staat als je deze fetisj niet accepteert) dat seks voor hem gekoppeld is aan zichzelf mogen zijn.
Ik proef je radeloosheid en snap die ook. Je had een modus gevonden maar nu weet je het niet meer. Want dit is een brug te ver. Nog gewoon jezelf zijn in het samenleven met hem voelt te onveilig, als wat je kwetsbaar deelt zomaar op straat kan liggen. Ik denk dat het belangrijk is om dit te gaan aankaarten (als je dat intussen nog niet gedaan hebt). Dus tegen hem zeggen dat dit voor jou een rode lijn is. Dat je woest bent, gekwetst en je intens verraden voelt.
Ik lees dat je je ook schuldig voelt, omdat je in zijn privé gerommeld hebt door deze berichten te lezen. Ik denk dat het wel nodig is dat je dit eerlijk aan hem opbiecht en erkent dat je daar niet trots op bent. Dat hij daarbij mag voelen wat hij voelt en je dit in zijn volheid laat staan. Ik begrijp wel dat je (waarschijnlijk intuïtief vanuit wantrouwen) op onderzoek uitgegaan bent. Maar als je jezelf gaat verdedigen, is het risico groot dat je in een machtsstrijd terechtkomt, waarvan je je kunt afvragen of je dat wilt.
Mogelijk zal hij vanuit zijn boosheid hierover zichzelf gaan rechtvaardigen of jouw boosheid proberen af te wenden, maar daar hoef je niet in mee te gaan. Je kunt zijn boosheid laten staan, zonder te gaan bagatelliseren wat dit voor jou betekent.
Ik denk dat je het herhaaldelijk duidelijk mag maken dat je dit echt niet wilt. Dat je zijn fetisj met moeite wilt blijven accepteren, maar niet wilt dat hij met anderen deelt wat over jou persoonlijk gaat. Dat dit je vertrouwen zodanig schaadt dat je niet weet hoe je het dan vol moet houden.
Kun je hier verder mee? Laat anders gerust weten.
Hartelijke groet,
Jantine Stam-van de Beek
Dit artikel is beantwoord door
J. (Jantine) Stam-van de Beek
- Geboortedatum:07-12-1987
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
