Vraag
We weten het even niet meer. Misschien hebben jullie tips/adviezen? Bijna elke avond brengen we een van onze kinderen naar bed: tandenpoetsen, plassen en omkleden en dan danken en gaat slapen. We zijn nog niet beneden of onze zoon (12) begint keihard te huilen en zegt dan: “Ik heb hele nare gevoelens.” Hij is bang voor de wederkomst en dat hij ons of een van ons moet missen of dat we niet bij hem zijn tijdens de wederkomst. Het is heel lastig om hem weer rustig te krijgen, maar gelukkig lukt dat meestal na 10-20 minuten wel. We vinden het vreemd dat hij zo snel zulke gedachten heeft; we nemen het wel serieus!
Nu is onze vraag: wat kunnen we doen om dit te voorkomen? Dit gebeurt nu bijna dagelijks, vooral als hij een goede/gezellige dag heeft gehad. Hij heeft dit ook weleens ’s ochtends, maar meestal ‘s avonds vlak nadat we welterusten hebben gezegd. Wat kunnen we doen om dit goed te begeleiden? Wat wij nu doen is eerst hem laten praten, helpen met ‘normaal’ ademhalen, proberen te kijken wat er staat in de Bijbel over elkaar herkennen, samen bidden of de gevoelens weg willen gaan, enzovoorts.
Antwoord
Het is voor u en uw zoon een lastige situatie. Als alle rituelen zijn afgerond, zou je denken dat hij nu kan gaan slapen, maar helaas. Dan vraagt uw zoon nog 10-20 minuten van uw tijd tot hij de rust vindt om te slapen. Die tijd heeft hij blijkbaar nodig.
Ik vind het heel goed en ook heel positief dat u hem serieus neemt. Het is begrijpelijk dat zo’n onderwerp als de wederkomst slapeloosheid kan veroorzaken, niet alleen bij kinderen, maar ook bij volwassenen. We moeten immers bereid zijn om God te kunnen ontmoeten.
Het is blijkbaar vooral de angst en de zorg van uw zoon, dat hij u beiden of een van u zal moeten missen en dat u bij de wederkomst niet bij hem zal zijn. Het lijkt wel iets van scheidingsangst. Merkt u daar soms ook overdag iets van of bij bepaalde gebeurtenissen? Het is goed dat u samen met uw zoon luistert naar wat de Bijbel over de wederkomst zegt en dat u dan met elkaar bidt. Blijkbaar helpt dat.
U vraagt: hoe kunnen we het voorkomen? Laat ik beginnen met te zeggen dat op een bepaalde leeftijd veel angsten bij kinderen voorkomen. Kinderen kunnen door gebeurtenissen, door zich in te leven in gruwelijk nieuws, door diep over de dingen na te denken, enzovoorts, dergelijke angsten oplopen. Dat kan zich uiten in problemen rond het slapen, maar ook kunnen kinderen zich in zichzelf opsluiten. Op zich zijn bange periodes heel gewoon, maar ze moeten niet te lang duren en te groot worden.
Het is goed tegen uw zoon te zeggen dat u zijn angsten begrijpt en dat die er wel mogen zijn. Dat zou u overdag kunnen zeggen als het nog lang geen bedtijd is. Als zijn angst gaat over het alleen zijn zonder u, dan zou u bijvoorbeeld kunnen zeggen dat u hem ook niet wil missen en dat u elke dag om bewaring vraagt aan de Heere. Je mag alles aan de Heere vertellen en Hem ook al je zorgen voorleggen.
U zou een bemoedigende tekst uit de Bijbel kunnen opzoeken en over kunnen schrijven. Die tekst kan hij iedere keer lezen, overdenken en uit zijn hoofd leren. Dan kunt u daar steeds op wijzen.
Omdat hij al twaalf jaar is, kunt u hem vragen wat hem zou helpen om zonder angst in slaap te vallen. U kunt aangeven dat jonge kinderen vaak een nachtlampje hebben. Zou hij dat ook willen? Verder lijkt het mij verstandig om goed in de gaten te houden waarom juist na goede en gezellige momenten de angst opspeelt. Kan hij daar zelf iets over zeggen? Zijn er teveel prikkels op goede en gezellige dagen? Levert het spanning op? Misschien kan een gesprek daarover met hem verhelderend werken.
En gaat u verder door met zo te handelen zoals u al gewend bent als hij die angsten heeft. Het is bekend dat de meeste angsten vanzelf overgaan… Maar als de angsten hardnekkig en hevig aanhouden, is het raadzaam de huisarts om advies te vragen. Hij kan dan samen met u zoeken naar een wijze waarop de angsten bij uw zoon verminderd kunnen worden. Mogelijk krijgt u meer handvatten om er goed mee om te gaan. En dat alles biddend of de Heere de middelen, de gesprekken, wil zegenen.
N. J. Teerds
Dit artikel is beantwoord door
N.J. Teerds
- Geboortedatum:24-09-1944
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik Ido Ambacht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
ouderling; docent
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Verder kán Jezus nog niet terugkomen. Het evangelie is nog niet over heel de wereld gegaan, én de antichrist (al is dat ook niet zo'n geruststellende gedachte) is nog niet geopenbaard.
Matt 24:14
2 thess 2:3
Wel of niet ook aanwezig, wel of geen herkenning: in de hemel is het zó volmaakt heerlijk, zó 'welgelukzalig', dat er niemand gemist zal worden...
Ter aanvulling: De reden, bv. "wederkomst" kann de kern van het probleem zijn, maar in sommige gevallen is het ook andersom. Soms zitten kinderen een tijdje lang niet goed in hun vel. Dan hebben ze buikpijn als ze naar school moeten, of kunnen niet slapen, of maken zich veel meer zorgen dan ze normaal doen.
Dan is er sprake van een onrustig of angstig gevoel, dat naar een aanknopingspunt zoekt. Het kind vindt het aanknopingspunt in de vreemdste dingen: bang voor aardbevingen, spinnen, dat iemand doodgaat, of er iets anders ergs gebeurt.
Onze zoon had bv. een tijdje lang 's avonds erge zorgen, dat we zouden gaan scheiden zonder bijzondere reden, behalve dat bij 2 kinderen in de klas de ouders gescheiden waren.
Als dit een van de redenen is, zullen jullie merken, dat het beter gaat wanneer het kind weer beter in zijn vel zit. Dit kan ondersteund worden door overdag voor zinvolle afleiding te zorgen waarbij hij niet teveel moet nadenken, bijvoorbeeld door (team)sport, waarvan we weten, dat daarbij stoffen vrijkomen, die belangrijk zijn voor een goede functie van hersenen en gevoelsleven, bidden (misschien liever niet teveel focus op de dingen waarover hij zich zorgen maakt, maar bijvoorbeeld bidden voor anderen), gezonde voeding, zonlicht en activiteiten in de vrije natuur.
God heeft mensen niet gemaakt om witte boterhammen met hagelslag te eten, de hele dag zonder zon in een duffe klas stil te zitten en naar papier of computer te staren en dan ook nog eens huiswerk. Door aan verschillende kanten wat te veranderen, gaat het meestal na aan paar weken-maanden een stuk beter. En eens navragen wat er zoal op school speelt is zeker geen slecht idee.
