Geweerd van Heilig Avondmaal om halflang haar

Bij ons in de gemeente mogen vrouwen met ‘kort haar’ niet aan het avondmaal. Zo ook mijn moeder; halflang haar tot op de schouder. Ik merk dat ik hier steeds meer moeite mee krijg. Mijn vraag is dan ook: wat is hier nou werkelijk de reden van?

Beste vraagsteller,

Je bent een zoon/dochter die zich zorgen maakt om je moeder. Een moeder die, begrijp ik uit je vraag, verlangen heeft om aan de bediening van het Heilig Avondmaal deel te nemen, maar vanwege haar te korte haar niet mag deelnemen. Je schrijft: bij ons in de gemeente mogen vrouwen met ‘kort haar’ niet aan het avondmaal. Zo ook mijn moeder; halflang haar tot op de schouder. Je krijgt hier steeds meer moeite mee. Je bent een zoon/dochter die de toegang tot het Heilig Avondmaal voor je moeder belemmerd ziet vanwege haar, volgens de kerkenraad te korte haardracht, wat volgens jou lang genoeg is. Zo lees ik je vraag. En dan volgt je vraag, waarin volgens mij verbazing en onbegrip doorklinkt: wat is hier nou werkelijk de reden van? Ik zal proberen een bijbels antwoord te geven.

Om te beginnen is jouw vraag een vervolg op al de vragen die in de loop van vele jaren over dit onderwerp zijn gesteld. Haardracht, kleding, media etc. blijven in onze gezindte een belangrijk deel uitmaken van ons leven vanuit Gods Woord. Wanneer je de geschiedenis van het Bijbels christendom in de loop van de eeuwen eens naloopt, kom je verbazingwekkende dingen tegen. Alleen al de haardracht, inclusief pruiken enkele eeuwen terug, blijft je verbazen en dat in een tijd die wij een Godvruchtige tijd noemen. Laat ook de modeontwikkeling eens op je inwerken en je denkt: hoe is het mogelijk. Je moet constateren dat wij het binnen onze gezindte van Parijs keer op keer verliezen. Is er een oorzaak? Samenvattend denk ik dat al deze verschijnselen ten diepste in strijd zijn met het wandelen zoals Christus gewandeld heeft (1 Johannes 2:6). Ik denk dat in ons leven het Bijbelse ‘gewoon doen’ een gave en een opgave is. En dan heb je onmiddellijk weer een probleem, wat de een gewoon vindt, noemt de ander onbijbels. We komen dan gelijk bij jouw eerlijke vraag.

Wat is nu de werkelijke reden dat mijn moeder, vanwege haar halflange haar, niet aan het Heilig Avondmaal mag deelnemen. De basis van deze afhouding is wat Paulus zegt in 1 Korinthe 11:14 en 15: “Of leert u ook de natuur zelf niet, dat zo een man lang haar draagt, het hem een oneer is? Maar zo een vrouw lang haar draagt, dat het haar een eer is; omdat het lange haar voor een deksel aan haar is gegeven?”

Is, als uitleg van deze tekst, het halflange haar te kort of is het wel lang genoeg om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen? Wanneer je op deze wijze dit Woord van God uitlegt, doe je aan de heiligheid van het Woord en het sacrament te kort. Immers Paulus zegt hier niet hoe lang het haar van de man moet zijn om het tot een oneer te maken en ook niet hoe kort het haar van de vrouw moet zijn om het tot een oneer te maken. Gods Woord leert ons met gezag dat kort haar een eer is voor de man en lang haar een eer voor de vrouw, om zo ook het onderscheid tussen man en vrouw te handhaven. Zeker ook met het oog op de toenmalig sterk geëmancipeerde cultuur. En dan zegt hij er nadrukkelijk bij, als versterkend argument: of leert ook de natuur zelf niet... 

Ik denk dat we hier de kern van de boodschap van Paulus ontdekken. De natuur leert ons toch ook dat kort haar voor de man bij uitstek mannelijk is en lang haar voor de vrouw bij uitstek vrouwelijk. Maar de natuur hanteert geen rolmaat. De eer van de man ligt in het feit dat zijn haardracht mannelijk is en niet vrouwelijk, en de eer van de vrouw dat haar haardracht vrouwelijk is en niet mannelijk.
 
Ik denk dat je begrepen hebt wat mijn standpunt op grond van Gods Woord is over kort/lang haar ten aanzien van de deelname aan het Heilig Avondmaal. Ik begrijp echt niet dat je moeder vanwege haar halflange haar wordt afgehouden van het Heilig Avondmaal. Ik denk dat hier onze gewoonten, tradities en wat ons eigen is, te veel benadrukt worden ten koste van het Woord van God. Laten we van Gods Woord toch geen lijst van regels en voorschriften maken. Er is christelijke vrijheid die met eerbied voor Gods Woord begeert te blijven binnen de grenzen van het Woord en waarin we elkaar ook die christelijke vrijheid gunnen, met christelijke blijdschap.

Wanneer Christus Zijn kinderen nodigt aan Zijn tafel, dan zijn dat allemaal zondaren die van genade mogen leven. Op kosten van hun Heere en Heiland. Aan Zijn tafel mogen ze weten, niets uit mij, maar alles uit Hem. Dan gaat hart en oog naar boven, want hier beneden is het niet. Met Hem te mogen eten en drinken omdat Hij dat begeert. Begrijpen kun je dat niet, je mag het aanbidden, met heel je hart. Het ware leven, lieven en loven is toch alleen daar waar men Jezus ziet. Hij deed en doet alles voor mij. Nooit zegt Hij, ga maar weg. Integendeel, kom, want alle dingen zijn gereed. Ik voor u, voor jou, omdat je anders de eeuwige dood zou moeten sterven. Je hebt niets om te betalen en toch heeft de vrouw, die haar Zaligmaker mag belijden aan Zijn tafel een kostbaar sieraad.

Welk sieraad? Lees 1 Petrus 3: 3 en 4. Het sieraad van de verborgen mens van het hart, elke dag vernieuwd naar Gods beeld, elke dag tot de Heere Jezus gaan en van Zijn liefde en genade leven. Maar ook met het onvergankelijke sieraad van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God. Het verlangen om de Heere Jezus te volgen en door onze wandel anderen te winnen voor de dienst van Koning Jezus. Stil en ootmoedig, maar ook met kalme vrijmoedigheid je Heiland aanprijzen.  Laat ook mannen zich dat aantrekken.

Laat dat het verlangen van jou zijn, van je moeder, van mij. Onze Heere Jezus Christus ontvangt ook nu nog zondaren en eet met hen. Kom!  

C. A. Hoekman

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

105 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven