Niet van mezelf houden
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 26-03-2024| 12:53
Vraag
Voor zover ik me kan herinneren, heb ik altijd een negatief zelfbeeld gehad. Ik heb hier verschillende therapieën voor gehad, echter zonder resultaat. Nog steeds kan ik niet met ‘compassie’ naar mezelf kijken. Ik weet dat het ook bijbels gezien niet goed is om zo negatief tegenover mezelf staan, omdat je daar eigenlijk God mee beledigt, aangezien Hij de mens goed geschapen heeft. Verstandelijk weet ik dus wel wat waar is, maar het dringt niet tot mijn gevoel door. Nog steeds word ik de hele dag door bekritiseerd en afgekraakt en vermijd ik spiegels zoveel mogelijk.
Pas hoorde ik van iemand: je kunt pas van iemand anders houden, als je ook van jezelf houdt. De patronen zitten zo diep ingesleten dat ik me afvraag of ik hier ooit nog vanaf kom. Betekent dat dan dat ik nooit echt lief kan hebben? En klopt deze stelling eigenlijk wel? Tegelijkertijd realiseer ik me dat dit echt een ‘first world problem’ is. Waar andere mensen in gevaar zijn of omkomen van de honger, is mijn probleem dat ik niet van mezelf hou. Hoe kan ik mijn leven hier minder door laten beïnvloeden?
Een jonge vrouw.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste jonge vrouw,
Je hoorde onlangs van iemand dat je pas van een ander kunt houden, als je ook van jezelf houdt. Dat is een gezegde, zeker. Maar niet een stelling die absolúút is, zodat je nu gaat denken: dan kan ík dús nooit iemand anders liefhebben, van een ander houden. Nee, zó is het gelukkig niet! Je kunt zeer zeker iemand lief gaan krijgen, ook al zitten de patronen van je leven-tot-nu-toe zo diep ingesleten.
Ik weet niet wat voor therapieën je hebt gehad, maar wat wél helpen kan is op de spiegel in je slaap- of badkamer te schrijven: “God houdt van mij.” Simpel, een paar woorden. Maar die moet je dan ook gewoon gaan bekijken: iedere dag opnieuw. Een paar keer zelfs: als je opstaat, als je naar bed gaat en eventueel als je daartussendoor in de badkamer of in je slaapkamer komt. Kíjk in die spiegel, lees die woorden. Want ja, ook jij bent door Hem geschapen en dús door Hem gewild. Als je je bekritiseerd en/of afgekraakt voelt denk je eveneens aan de woorden op de spiegel. Is dat een tovermiddel? Nee, maar zo leer je je wel bewust te zijn van het feit dat je er mag zijn. Natuurlijk. Net als anderen, die soms -bewust of onbewust- domme dingen zeggen.
Ben je gestopt met je therapie, of is er nog een mogelijkheid om bovenstaande eens te gaan bespreken met je therapeut? Of je ooit van diep ingesleten patronen afkomt weet ik niet, maar je hoeft je er niet door te laten beheersen: als bovenstaande ‘oefening’ je helpt ben je al een heel eind op weg om een patroon te doorbreken, toch?
Ik hoop, dat je hier iets aan hebt!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je hebt al verschillende therapieën achter de rug en verstandelijk weet je wel hoe het zit. Alleen je gevoel gaat daar niet in mee.
Dat is écht heel naar, het is een afschuwelijk gevoel waar je mee rondloopt.
Als ik met je mee mag denken: mocht je overwegen om toch nog eens naar een therapeut te gaan, gooi het dan eens over een andere boeg. Zoek het niet in de cognitieve hoek (cognitieve gedragstherapie, schematherapie enz) maar in lichaamsgerichte therapie (Sensori Motor Therapie, iemand die een opleiding heeft gehad bij Peter Levine, haptotherapie, enz).
Ik herken je wel in je verhaal. Verstandelijk wist ik het ook allemaal wel dus cognitieve gedragstherapie hielp mij ook niet. Schema-therapie heeft mij wel goed geholpen, omdat ik daar leerde voelen en patronen verbreken.
En dat je niet van anderen kan houden geloof ik niet in. Ik kon toen ook al zielsveel van anderen houden
Hopelijk schat ik het goed in dat dit is wat je zoekt: In de hoek van negatief zelfbeeld, onzekerheid, angst en depressie werkt ACT erg goed. Het is goedkoop en laagdrempelig en toch heel effectief om bij je gevoel te komen (je werkt eraan om dat gevoel terug te vinden): https://www.actinactie.nl/wat-is-act/
ACT kan je volgen op verschillende manieren, het kan al met een zelfcursusboek bijv. maar ik zou het in groepsverband willen aanraden (via de huisarts kan je dit aanvragen). De (h)erkenning van anderen kan extra goed helpen om begrip en compassie te krijgen voor jezelf.
Is het echt zo eenvoudig? Hopelijk wel, proberen is leren (en andersom) en een nieuwe ervaring is ook winst.