Tegelijk slaaf van Jezus en slaaf van zonde

Ds. W. Pieters | Geen reacties | 26-01-2024| 12:58

In Romeinen 6:16 gaat het over de twee soorten slaven. Of de slaaf van zonde tot dood, of van de gehoorzaamheid, tot gerechtigheid. Kan het zijn dat je je allebei die slaven voelt en bent (nee toch?) Ik geloof dat Jezus ook voor mij gestorven is, maar telkens slaat de angst toe als ik besef dat ik nog steeds een slaaf van mijn zonde ben en er zo telkens weer in blijf hangen.

Ik weet dat we niet heilig hier op aarde kunnen leven en dat we altijd zonde blijven doen, en vleselijk verkocht zijn onder de zonde en dat alleen Jezus mij kan verlossen uit het lichaam van de dood (Romeinen 7). Ik geloof dit en vertrouw hier zeker op, maar doe nog zoveel zonde en zoveel verkeerde (seksuele) gedachten en laat toe dat ik ook zoveel angst heb. Hoe wordt er onderscheid gemaakt tussen deze twee slaven? Waar ligt de duidelijke grens? Is het geloof in Jezus genoeg?

Paulus geeft een eenvoudig en onthutsend antwoord op de vraag of je die twee slaven kunt voelen – die twee slavernijen. Tussen haakjes wil ik eerst opmerken dat het woord “slaaf” net zo geschikt of ongeschikt is als het woord “dienstknecht” in onze oude vertaling. Al staat er twee keer het Griekse woord doulos (spreek uit: doelos), toch betekent het niets negatiefs wanneer Paulus het gebruikt (en vaak gebruikt) om de toewijding en onverbrekelijke band met zijn Meester aan te geven. Terwijl hetzelfde woord juist helemaal negatief geladen is, wanneer hij het gebruikt in verband met de zonde.

In Galaten 5 vers 17 schrijft hij over het christenleven: “Het vlees begeert tegen de Geest, en de Geest tegen het vlees.” Wat houdt dit in? “Deze staan tegenover elkaar.” Wat is het resultaat? “Zodat je niet doet, wat je wilde.”

De statenvertalers schrijven bij die begeerte van het vlees: “Dat is, de kwade lusten van het vlees strijden tegen de goede lusten, die de Heilige Geest in de wedergeborenen verwekt.” En dat wij niet doen wat we willen, geldt naar twee kanten: “Namelijk naar de goede lusten en begeerten, die de Heilige Geest in u gewerkt heeft; zoals ook daarentegen de lusten van de Geest verhinderen dat gij de lusten van het vlees volbrengt.”

Dus: het vlees verhindert ons om God te dienen, zoals we als wedergeboren mensen willen; en de Geest verhindert ons om te zondigen zoals we als zondaar willen. Soms heeft de ene begeerte meer de overhand en soms de andere. Soms wil het vlees iets zondigs, maar verhindert Gods Geest ons om dat te doen. Soms willen wij heel graag de Heere dienen, maar o, die zondige begeerten verhinderen het ons maar al te veel…

Je schrijft dat je nog steeds een slaaf van je zonde bent. Ja, in die zin, dat allerlei zondige verleidingen van buiten of ook van binnen ons zómaar gevangen nemen. Maar als het in je hart smart geeft dat je zo aan de een of andere boezemzonde verknocht en verslaafd bent (seks of geld of trots), dan mag je keer op keer op keer op keer de toevlucht nemen tot de Zaligmaker Die voor ons de overwinning heeft behaald en ons uiteindelijk ook -in de weg van volhardend geloof en ootmoedig-vrijmoedig gebed- in de eindoverwinning doet delen.

Daarom – bij alle verlies in jouw strijd tegen je seksuele zonden (hoewel seksuele begeerten op zich NIET zondig zijn), mag je toch in een heilige ontspanning van dag tot dag, en van nacht tot nacht, je leven voor de Alwetende openleggen en zeggen: “Heere, ik haat de zonde die ik liefheb en ik heb de zonde lief die ik haat.” Deze strijd is door Christus allang beslist en de vijand zal uiteindelijk zeker verliezen, maar hevig valt hij ondertussen jou en mij aan.

In antwoord 43 omschrijft de Heidelbergse Catechismus het zo: dat de boze lusten van ons vlees in ons niet meer regeren… Let op: ze regéren ons niet meer (de wettige rechtsmacht van satan en alles wat bij hem hoort, is gebroken), maar ze térroriseren ons nog maar al te veel. Vergelijk het met de bezettende macht in de Tweede Wereldoorlog. Onze wettige overheid (koningin Wilhelmina en het kabinet) was in ballingschap, Engeland. En in ons land terroriseerde Seyss-Inquart ons volk namens Hitler. Maar hoe machtig deze bezettende macht ook was (met wapengeweld, niet LIEFDE): regeermacht en wettige volmacht hadden ze niet (wat ze zich ook verbeeldden).

Zo is het ook met het heilige en goede, dat God in ons werkte en steeds werkt: dát regeert en voert een onophoudelijke oorlog tegen de terroriserende macht van satan en zonde – die nog tegen onze (geheiligde) wil in ons is overgebleven.

Daarom: word niet moedeloos, maar vlucht alle dagen tot je Zaligmaker. Zoek Zijn kracht, die in jouw en mijn zwakheid wordt volbracht.

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

263 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven