Ontevreden over mijn uiterlijk

Ds. E. Gouda | 6 reacties | 27-12-2023| 15:04

Ik ben enorm ontevreden over mijn uiterlijk, met angst en depressie als gevolg. Gelukkig biedt het geloof mij hoop en troost. Ik vroeg mij af of wij als mensen het uiterlijk behouden bij het aantreden van de nieuwe hemel en aarde.

Beste vragensteller, bedankt voor jouw vraag. Kort maar krachtig. Je bent ontevreden over jouw uiterlijk (Psalm 139). Dat is jammer. Ik ken je niet, ik ken ook niet de achterliggende reden die de onvrede over het uiterlijk markeert. Het is aangrijpend om te lezen dat angst en depressie het gevolg zijn. Ik ga ervan uit dat hulpverlening je niet onbekend is; in elk geval zou een huisarts of een psycholoog je verder kunnen helpen met de vragen die spelen rondom het uiterlijk.

Je stelt dat het geloof je hoop en troost biedt. Dat is dankbaar om op te merken, want zonder geloof is het niet mogelijk om God te behagen (Hebreeën 11:6, vgl. Hebreeën 12:14).

Jouw vraag nu is een andere: “Behouden wij als mensen bij het aantreden van de nieuwe hemel en aarde het uiterlijk?” Ik begrijp die vraag tegen de achtergrond van je inleidende opmerkingen. Het is voor jou een existentiële vraag. Je bent niet tevreden over het uiterlijk. Je moet er dus niet aan denken dat je het uiterlijk meeneemt in de nieuwe bedeling. Dat is een schrikbeeld.

Laat ik eerst een aantal dingen op voorhand zeggen:
-Er is veel wat wij (nog) niet weten (1 Korinthe 13:12a);
-Aan de andere kant is er genoeg voor ons geopenbaard om behouden te worden (Johannes 20:31);
-Er zal een tijd komen dat niemand zeggen zal: Ik ben ziek (Jesaja 33:24a);
-Er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, zonder tranen, zonder moeite (Openbaring 21:1, 4);
-Dáár ligt het accent op de verheerlijking van het Lam (Openbaring 5:12v).

Maar hoe zit het met het uiterlijk van mensen? Het uiterlijk van mensen is niet onbelangrijk (zie 1 Korinthe 6:19). Een christen is met lichaam en ziel gekocht en het eigendom van de Meester (Heidelbergse Catechismus, Zondag 1). Het lichaam doet ertoe. Het lichaam is geen kerker waarin de ziel gevangen zit. Het gaat niet alleen om onze ziel, maar om lichaam én ziel. Na het sterven komt er wel een (tijdelijke) scheiding. Uitvoerig spreekt de apostel Paulus hierover in 1 Korinthe 15: het hoofdstuk over de opstanding. Pastoraal en hoopvol schrijft Paulus hierover tegenover hen die in Korinthe andere dingen rondom de opstanding beweren. De apostel stelt orde op zaken in een jonge stadskerk. Vanaf vers 35 gaat de apostel in op het onderwerp “het nieuwe lichaam” wat samenhangt met het voorgaande. Ik ga niet elk vers voor vers bespreken, maar noem slechts een aantal dingen:

-Het lichaam van mensen is vergankelijk (in tegenstelling tot het opstandingslichaam). Het vergankelijke lichaam wordt bij een begrafenis in de aarde gezaaid;
-In de aarde vergaat het lichaam;
-Analoog aan wat er met een graankorrel (vgl. Johannes 12:24) gebeurt, geeft God een nieuw lichaam waarmee het uit het graf komt, maar er is wel sprake van continuïteit tussen het gezaaide lichaam en wat straks opstaat. Dat is vanzelfsprekend wanneer gedacht wordt aan het feit dat Jezus' opstanding model staat voor dit alles. Hij kwam uit zijn graf met weliswaar een getransformeerd lichaam, maar een lichaam dat eruit zag (met wonden en al) als dat wat in het graf gezaaid werd. De mens Jezus bleef de mens Jezus, met een herkenbaar lichaam (zie dr. R. Dean Anderson, 1 Korintiërs, serie CNT, p237). Dean Anderson schrijft in zijn uitleg ten slotte: “Ondanks de uitleg van Paulus blijft veel nog steeds een mysterie” (mysterie heeft niets te maken met geheimzinnigheid, maar wel met verborgenheid).
-Bovenstaande is uiteraard niet uitputtend, maar het volstaat voor nu.
-Er is een boekje van J. C. Ryle met de titel “Zullen we elkaar in de hemel kennen?” Hij schrijft in dit boekje, ik stip alleen wat relevant is aan: “De heiligen zullen elkaar in de hemel kennen. Zij zullen hetzelfde lichaam en hetzelfde karakter hebben dat zij op aarde hadden; een volmaakt lichaam, veranderd van gedaante gelijk Christus' lichaam in deze verheerlijking, maar nog hetzelfde lichaam; een volmaakt karakter en gezuiverd van alle zonde, maar nog hetzelfde karakter. Maar op het ogenblik, dat wij die verlost worden, onze verschillende vrienden in de hemel zullen ontmoeten, zullen wij hen dadelijk kennen en zij zullen dadelijk ons kennen. (...) Wij zullen elkaar met heerlijke lichamen ontmoeten [vgl. 1 Korinthe 15:35 vv], bekwaam om onze Heere tot in eeuwigheid te dienen.”

Afsluitend: Er is een Middeleeuws verhaal (’t is maar een verhaal!) over twee monniken die vaak met elkaar spraken over de hemel. Geen van beiden echter konden zij begrijpen, hoe ’t daar precies zou zijn. Daarom spraken zij met elkaar af, dat hij die het eerst heen zou gaan, aan de ander nog een keer in een droom zou verschijnen om er iets van te vertellen. Dat gebeurde. Eén van hen ging heen. En in een nacht verscheen hij aan zijn broeder. “Taliter qualiter?”, vroeg deze. “Is het zoals wij er samen over spraken?” En het antwoord van de overleden broeder was: “Totaliter aliter” - totaal anders.

Houd dat maar in gedachten, want voor hen die geloven is er een blij vooruitzicht.

Hartelijke groet!
Ds. E. Gouda

Dit artikel is beantwoord door

Ds. E. Gouda

• Geboortedatum:
  25-12-1968
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven