Niet weg willen bij ongelovige partner
Ds. P.D.J. Buijs | 14 reacties | 04-07-2023| 10:22
Vraag
Ik ben een vrouw van rond de 40 en ik ben al diverse jaren samen met mijn partner. Ik heb tieners en hij is een fantastische stiefvader voor hen en een geweldige partner voor mij. Sinds ruim een jaar ben ik tot geloof gekomen vanuit hekserij en new age. Mijn partner respecteert mijn geloof, is er soms nieuwsgierig naar, maar is agnostisch. Helaas worstel ik zelf met mentaal en lichamelijke problemen. Ik ben autistisch en heb adhd, ben burn-out, en worstel al zo lang ik me kan herinneren met angststoornissen en depressies. Ook heb ik ptss en lichamelijke problemen.
Ik ben op heel veel fronten, mentaal, praktisch maar ook financieel, afhankelijk van mijn partner. Hij zorgt met liefde al jaren voor me, is echt het hoofd van het gezin en draagt mij en mijn kinderen op handen. Ik kán wegens mijn beperking niet zonder hem. Maar ik wil ten alle tijde gehoorzaam zijn aan God. Ik ben ontzettend bang dat ik weg moet bij m’n partner omdat we niet getrouwd zijn en hij ongelovig is. Hij wil niet trouwen, heeft dat nooit gewild. Ik wilde dat ook niet, maar sinds mijn bekering wil ik dat wel, omdat ik weet dat Vader dat wil. Maar mijn partner wil het niet. Ook vind ik het concept huwelijk verwarrend, want nergens staat in de Bijbel beschreven wanneer God een stel als getrouwd ziet. Wij zien onszelf als getrouwd en blijven de rest van ons leven samen.
Ik bid en bid iedere dag de hele dag door dat Vader mijn partners hart aanraakt, dat mijn partner gelovig wordt en wil trouwen. Ook bid ik iedere dag dat ik Vaders wil mag doen en niet mijn eigen wil. Maar door mijn beperkingen kan ik niet bij m’n partner weg, omdat mijn kinderen en ik dan emotioneel en financieel ten onder gaan. Ik raak mijn kinderen dan kwijt aan mijn narcistische ex, wat absoluut niet in hun belang is. Ik vraag elke dag aan Vader vergeving voor mijn zonden, ik wíl niet in zonde leven. Ik wil Hem gehoorzaam zijn! Maar ik kan ook niet zonder mijn partner. Wat moet ik doen? Ik ben radeloos en doodsbang!
Antwoord
Beste lezeres,
Dank voor je openhartige mail. Het is geen eenvoudige situatie waarin je verkeert. Maar voor alles ben ik blij dat de Heere blijkbaar gewerkt heeft in je leven en dat je niet meer zonder Hem kunt. Dan mogen we er ook op vertrouwen dat Hij je de weg verder zal wijzen. Graag probeer ik daarin wat mee te denken.
Voor zover ik het kan overzien, vraagt de Heere van je niet dat je op dit moment en onder deze omstandigheden bij je partner vandaan zult gaan. Terecht ben je gaan inzien dat het huwelijk de enige manier is om als man en vrouw samen te leven. De Bijbel geeft daar allerlei aanwijzingen voor, bijvoorbeeld in Efeze 5:22-33. Denk ook aan de manier waarop Boaz Ruth tot vrouw nam: dat gebeurde in het openbaar, onder getuigen en ten overstaan van de toenmalige overheid (Ruth 4:9-13). Volgens Gods Woord moeten we het huwelijk zien als de levensverbintenis die door één man en één vrouw voor het leven wordt aangegaan.
Het lukt op dit moment niet om je partner zo ver te krijgen. Hij staat op een bepaalde manier door zijn ongeloof (nog) aan de andere kant. Maar het mag zeker het verlangen, streven èn gebed blijven dat hij zover komt dat hij de Heere leert kennen en zich aan Hem leert overgeven. Dan zal er bij hem ook zeker de bereidheid komen om in het huwelijk te treden, want dat is inderdaad de enig juiste weg.
Nu weten we dat wij een ander niet tot geloof kunnen brengen. Wèl vraagt de Heere van ons een levenswandel die op zich al een getuigenis is. In dat verband kun je denken aan 1 Petrus 3. Het gaat daar over een situatie waarin twee mensen als heidenen (dus mensen die God niet kenden) in het huwelijk waren getreden. Wat gebeurde? De vrouw kwam door Gods genade tot geloof. Maar de man volhardde in zijn ongeloof. Dan zegt Petrus niet tegen die vrouw: Ga maar bij hem weg. Nee, hij zegt het volgende: "Evenzo, vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig; opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn, zij door de levenswandel van de vrouwen zonder woorden gewonnen mogen worden, doordat zij uw reine levenswandel in de vreze des Heeren waarnemen."
Met andere woorden: laat je levenswandel als christin zó zijn, dat je man aan het denken wordt gezet en verlangend wordt om dit nieuwe leven met Christus óók te leren kennen. Als dat gebeurt, zullen zijn ogen er ook voor opengaan dat jullie huidige relatievorm onder de Bijbelse maat is. Dan wordt het ook zijn verlangen om de weg van de Heere te gaan. Weliswaar geldt in jouw situatie dat jullie niet getrouwd zijn, maar je leeft feitelijk wel als getrouwde mensen. Daarom mogen we de lijn van 1 Petrus 3 zeker doortrekken.
En ik kan alleen maar onderstrepen wat je zelf nadrukkelijk schrijft: blijf bidden dat de Heilige Geest het hart van je partner raakt en vernieuwt. Houd vol! De Heere heeft al zo vaak wonderen gedaan op het gebed, en Hij is nog altijd Dezelfde.
Moge onze God je zegenen met liefde, wijsheid en volharding!
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Kunt u iets meer zeggen over of Vader ons als ontuchtplegers ziet en hoe hiermee om te gaan? Wanneer zou er een punt komen dat ik toch moet besluiten weg te gaan bij mijn partner, omdat ik anders mijn redding op het spel zet? Omdat Vader me wellicht gaat zien als een moedwillige zondaar zoals beschreven in Hebreeen 10:26?
Ik blijf uiteraard bidden dat Vader mijn partners hart aanraakt en hem ook een gelovige maakt. Ik weet dat Vader alles kan, Hij heeft mij gered uit 25 jaar occultisme, dus ik weet dat Hij ook mijn partner kan redden.
Ik hoop dat u mijn aanvullende vraag kunt beantwoorden.
Misschien proberen om te vertrouwen dat God in je partner zal werken? Misschien kun je bijv. voor jezelf afspreken dat je nu een jaar niet meer hoeft te twijfelen of je wel of niet je partner moet verlaten. En na dat jaar hoeft dat natuurlijk nog niet, maar kun je er wel weer even over nadenken hoe de situatie dan is. Hoop dat je hier een klein beetje wat aan hebt!
Ik wil er wel op ingaan: Je komt van diep uit de (occulte) wereld, maar bent nu tot geloof gekomen. Letterlijk voel je de diepe ellende en gebrokenheid in je leven en de situatie waar je in zit. Dat is niet makkelijk, maar het laat wel je afhankelijk weten van Christus, de enige Verlosser.
Officieel ben je niet getrouwd, maar er is wel een samenleving als stel en daarin zie ik persoonlijk ook een waarde. Je hebt het goed met je 'zoekende' man. Hij respecteert je geloof en accepteert je hierin. Ook hoop en bid je dat hij ook tot bekering mag komen.
Als ik 1 Korinthe 7: 10-16 lees dan zie ik door al die gebrokenheid heen dat je bij hem kan blijven en niet halsoverkop dit leven moet omgooien. Het is niet het ideale plaatje, maar hem verlaten is dat ook niet (je man en/of kinderen zullen wellicht jou en het geloof/God gaan haten als je dat kiest). Wees geduldig en liefdevol ook al zal deze situatie je soms pijn en verdriet doen. Jezus is de Trooster.
Jullie zijn elkaar trouw begrijp ik. Wellicht komt hij door je levenswandel eens tot geloof. Dan zal hij ook met je willen trouwen! Maar dit moet door de Geest uit hem komen. Mocht hij je geloof in de toekomst dwarszitten of je willen verlaten dan is het een ander verhaal.
Dankjewel voor je reactie! En ja, dat heb je goed gezien als mede autist, dat ik op zoek ben naar zoveel mogelijk duidelijkheid. Vooral omdat ik weet en voel dat ik jarenlang zó verschrikkelijk ongehoorzaam ben geweest naar Vader, wat me zoveel verdriet doet, dat ik het nu helemaal goed wil doen in Gods ogen. Ik kan hierin best heel zwart-wit zijn. Ik wil zo graag een perfect leven leiden in Vaders ogen, al weet ik dat dat niet kan en dat er maar Één een zondevrij leven heeft geleden, en dat is onze Heere Jezus Christus.
Ik heb de afgelopen maanden zoveel paniekaanvallen gehad omtrent het ongehuwd samenwonen en het idee dat Vader me als ontuchtpleger ziet, het was gewoon niet meer te doen hoezeer ik er mentaal aan onderdoor ging/ga. Ik probeer het meer los te laten en ik ervaar iets meer rust, sinds dat ik het in Vaders handen heb gelegd. Ik probeer erop te vertrouwen dat Vaders wil in mijn/ons leven het beste is, en dat wat er ook gebeurt, ik het aan zal kunnen. En dat de extreme angst die ik ervaar omtrent dit onderwerp, niet van Vader komt. Want staat er niet geschreven dat perfecte liefde angst verdrijft?
Nogmaals dank je voor je reactie, het is zeker helpend.
Dankjewel voor je reactie! Ik zal mijn vervolgvraag in een nieuwe vraag posten.
Erg fijn om je reactie en visie erop te lezen. En heel treffend wat je zegt omtrent het eventueel verlaten van mijn partner, en dat hij en mijn kinderen een hekel kunnen gaan krijgen aan het geloof op die manier. En dat is averechts van wat ik wil bereiken. Ik bid iedere dag voor de redding van mijn kinderen en mijn partner.
Het klopt wat je zegt, ik kom echt uit de diepste ellende qua occultisme. Ik ben me er nu zó vreselijk van bewust dat ik zó ongehoorzaam ben geweest naar Vader. Het breekt mijn hart en ik heb hier al menig traan om moeten laten. Ik heb het in elke religie en vorm van spiritualiteit gezocht, behalve in Jezus. Maar Hij wachtte zo liefdevol op me, en ik voel zo sterk dat ik dat ene schaap ben waar Hij de 99 voor heeft achtergelaten. Ik wil nooit meer zo ongehoorzaam zijn en daarom brengt mijn ongehuwde situatie me zoveel angst. Ik wil het nu helemaal goed doen in Zijn ogen, maar ik zit tevens vast in mijn huidige situatie en geestelijke en praktische beperkingen.
Ik blijf bidden voor de redding van mijn partner en kinderen, en leg het in Gods handen. Ik hoop dat God mijn hart ziet en dat Hij weet dat ik niet moedwillig wil zondigen.
Fijn dat je iets gerustgesteld bent, maar het lijkt mij een hele opgave. Weet dat God je gebeden verhoort, meer dan waar je om vraagt. En Hij kent ook je situatie, beter dan jezelf. Dat zijn zulke sterke zekerheden in het geloof, dan hoef je niet bang te zijn of te twijfelen. Ook al zit je vol zorgen en zie je zelf geen uitkomst meer, er is echt uitkomst!
Nu heb ik ook een vraag die ik wil stellen:
Heb je verder mensen om je heen staan, waarmee je je vragen en zorgen kan delen? In de kerk op zondag, maar ook doordeweeks? Je mag via de Refoweb redactie contact met mij opvragen als dit je kan helpen.
Veel sterkte en wijsheid gewenst, je bent nu op de goede weg!
Ja ik moet er denk ik maar op vertrouwen dat God mij niet zonder reden heeft gered uit het occultisme. Ik zie nu achteraf bezien hoe God altijd al in mijn leven voor me heeft gezorgd en er voor me is geweest, maar ik gaf het toen een andere naam (het universum bijvoorbeeld).
En dat er dus een oplossing zal komen voor onze situatie. Ik merk aan mijn partner dat hij meer bezig is met het geloof dan dat hij op het eerste gezicht laat blijken, en er zijn al een aantal mooie ‘ontoevalligheden’ gebeurd waarin Gods hand heel duidelijk zichtbaar was, ook voor mijn partner. Hij worstelt alleen met grote vragen, die ik ook eerst had. Zoals “ik ben een goed mens, waarom zou ik naar de hel moeten?” en “als Jezus de enige weg is naar God, is dat niet juist heel erg dwingend en het tegenovergestelde van liefde?”. Aan de andere kant kijkt hij vaak met een half oog mee met YouTube video’s over het geloof wat ik aan het kijken ben, en hij wordt zich steeds meer bewust van het kwaad (de satan) in deze wereld. Maar hij wil zich (nu nog) niet overgeven, want ik denk dat hij denkt dat je dan vanalles moet opgeven. Wat natuurlijk ook zo is, maar hij beseft niet dat dat onder leiding van de Heilige Geest gaat, en dat je juist niets liever wilt dan God gehoorzaam zijn.
Ik kan me dus voorstellen dat hij ooit tot geloof gaat komen. Maar garanties zijn er niet. Daarom vind ik de situatie waar ik in zit zo vreselijk moeilijk. Ik ben doodsbang voor Gods toorn.
Nee ik heb eigenlijk geen andere christenen in mijn omgeving. Ik heb wel één vriendin die ook gelooft, maar zonder in details te treden ivm privacy, kan ik me niet vinden in haar geloofsbeleving. Ik ga niet naar een kerk, mede omdat ik voor mijn gevoel daar niet thuishoor, omdat ik ongehuwd samenwoon. Dankjewel voor je aanbod, ik zou graag in contact komen, ik heb een mail gestuurd naar de redactie.
Nog een aanvulling wat ik vergeten ben te vermelden:
Ik heb een psychiater, welke toevallig ook een christen is. Met haar heb ik het regelmatig over het geloof en zij probeert me gerust te stellen over mijn situatie met mijn partner. Via haar heb ik binnenkort een aantal gesprekken met een geestelijk verzorger, om het over mijn situatie en mijn geloofsvragen en twijfels te hebben. Ik ben heel dankbaar voor mijn psychiater.
We blijven zwart (niet perfect) in onszelf. En de HEERE weet dat. Maar Hij wil naar ons kijken via Zijn Zoon Jezus als wij gelovig wegschuilen achter Jezus. En zo ziet de HEERE ons als liefelijk. Net zo liefelijk als Jezus voor Hem is. Hooglied 1 vers 5 en 6 / Hooglied 2 vers 14.
Ik weet niet of je bekend bent met de Heidelberger Catechismus. Maar daar wordt dat zo mooi in verwoord. Bijvoorbeeld in vraag en antwoord 56 en 60:
https://www.heidelbergse-catechismus.nl/verlossing/zondag-21/vraag-56
https://www.heidelbergse-catechismus.nl/parallel/verlossing/zondag-23/vraag-60
Heel veel Sterkte in alles! De duivel probeert je van je troost te beroven. Maar hij kan ons nooit uit Gods hand rukken...
Dapper doorgaan en naar Boven blijven kijken!
Dankjewel voor je bemoedigende en lieve woorden! Ik heb echt geen idee wat het Heidelberg Catechismus is. Ik zal het gaan lezen. Ik vind het heel lastig te onderscheiden wanneer je daadwerkelijk gered bent. Want ja inderdaad, we zijn allemaal zondaars en niemand is zonder zonde. Maar aan de andere kant staat er wel in Openbaring 21:8 en volgens mij ook in de brieven aan Korinthe dat ontuchtplegers naar de hel gaan. Dus in hoeverre ‘mag’ je als christen nog blijven zondigen? Begrijp je wat ik bedoel? Of kijkt Vader naar je hart?
Ik vind het als baby Christen nog erg verwarrend en maakt me erg angstig.
Ik hoop dat je (via de redactie?) met mensen in aanraking zal komen die je kunnen bijstaan in je moeilijke weg. Vraag er gerust om bij de redactie, je zal de eerste niet zijn! Ik weet zeker dat er meerdere ervaren christenen zijn die je / jullie bij willen staan...Als chistenen hebben we elkaar ook gekregen en nodig om elkaar tot een hand en een voet te zijn ;)
Van harte Gods zegen toegewenst!
Ik ben inderdaad met de redactie aan het mailen, en ze gaan me helpen met mensen in contact te komen. En ik vind de reacties van jou en de andere lezers hier ontzettend lief en sterkt me heel erg! Ik ben Vader en iedereen hier ontzettend dankbaar.
