Oude of nieuwe gemeente kiezen na verhuizing

Enkel weken geleden zijn we verhuisd naar een andere plaats. We waren daar lid van een kerk in de buurt en hadden het daar naar onze zin. Nu zijn we verhuisd naar een andere plaats en daar zit een gemeente van hetzelfde kerkverband, heel dicht bij ons nieuwe huis. De andere gemeente is echter ook nog goed aan te rijden, maar bevindt zich in een andere plaats. Mijn man heeft het daar naar zijn zin en voelt daar zich thuis. Ik op zich ook, maar ik heb het verlangen om lid te worden van de gemeente in onze woonplaats.

Redenen daarvoor zijn dat het me fijner lijkt om echt onderdeel te zijn van de gemeenschap, voor de kinderen is de kerk dichtbij en straks met club/catechisatie ook praktischer. Redenen voor mijn man om te willen blijven zijn dat hij zich daar thuis voelt en hij vindt dat de kerk in onze woonplaats meer behoudend is en hij dat niet prettig vindt.

Ik snap zijn beweegredenen natuurlijk ook, maar ik merk zelf dat bij mij het verlangen steeds terugkeert om van gemeente over te stappen. Ik ben al meerdere malen het gesprek aangegaan, maar hij blijft bij zijn standpunt. Mijn vraag is hoe ik het beste kan omgaan met deze situatie.

Beste vragensteller,
 
Ik kan op twee manieren met je meedenken. Dat kan inhoudelijk: zijn er goede redenen om voor de oude of nieuwe gemeente te kiezen? Dat kan ook procesmatig: hoe kunnen jullie als man en vrouw, even los van de inhoud, hier het beste mee omgaan? 
 
Eerst maar mijn inhoudelijke reflectie. Om eerlijk te zijn voel ik het meeste voor jouw standpunt. Je maakt deel uit van een gemeenschap. Het is mooi om op alle fronten met zo’n gemeenschap mee te doen, ook kerkelijk. Zeker als er in je nieuwe woonplaats ook nog een kerk zit van hetzelfde kerkverband ligt het voor de hand om je daarbij aan te sluiten. Al is het natuurlijk even lastig om je oude gemeente los te laten. Laat de ligging van een gemeente niet de doorslag geven.
 
Maar dan het proces. Want je bent getrouwd! Als je getrouwd bent, ga je er altijd voor om in goede harmonie een beslissing te nemen. Dat merk ik ook bij jou. Mooi is dat. Hoe is dat voor je man? Zoekt hij ook naar jouw hart als het gaat om dit punt? Ik weet: het valt nog niet altijd mee om een keuze te maken waar je als man en vrouw allebei achter staat. Het is dan zo belangrijk om in liefde het gesprek aan te gaan en elkaars mening, maar ook de verlangens en angsten die daaronder liggen, te proeven.

Kom je er dan nog niet uit, dan lijkt me dit voor jou als vrouw een uitgelezen moment om te laten zien dat je het gezag van je man respecteert. Om niet mopperend, maar van harte elke zondag met hem mee te rijden naar je oude gemeente. Dat lijkt me nog niet zo makkelijk! Misschien vind je het ook wel enorm lastig omdat je voor je gevoel ‘het onderspit moet delven’. Maar het is de vraag of je je man werkelijk ziet als hoofd van het gezin als je blijft sputteren... Bedenk ook dat hij dan ook hoofdverantwoordelijk is voor de beslissing. Hij is daar ook op aanspreekbaar. Wordt het druk met rijden naar club en catechisatie, dan mag je van hem verwachten dat hij zijn steentje bijdraagt, toch? Misschien goed om dat concreet met hem te delen, zodat dat later geen frictie geeft.
 
Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen! Als jullie dit samen biddend bij God brengen, zal dat ook zeker gebeuren!
 
Hartelijke groet,
Ds. T. A. Bakker

Dit artikel is beantwoord door

Ds. T.A. Bakker

• Geboortedatum:
  07-02-1995
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Giessendam-Neder-Hardinxveld en Sliedrecht
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven